อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2457

ฟู่จาวหนิงให้พวกนางพกอาวุธไว้ป้องกันตัว

เสี่ยวเยว่มีวิชายุทธ์ดีหน่อย แต่เฝิ่นซิงกลับธรรมดาๆ

ฟู่จาวหนิงยังให้ห่อผงพิษกับพวกนางคนละห่อ "สิ่งนี้พวกเจ้าก็พกไว้ด้วย เวลามีอันตรายสาดออกมาก็พอ"

นางเอายาถอนพิษให้พวกนางกินกันก่อน

"พระชายา ท่านไม่ต้องวิตกกังวลมากเกินไป"

เฝิ่นซิงแม้จะรู้ว่าฟู่จาวหนิงละเอียดรอบคอบแบบนี้ไม่ได้ผิดอะไร แต่นางก็ยังทำตามทุกอย่าง แต่ก็ยังกังวลว่าฟู่จาวหนิงจะคิดมากเกินไป ซึ่งไม่ดีต่อสุขภาพของตนเอง

"หงจั๋วยังไม่กลับมาอีกหรือ?"

ฟู่จาวหนิงเดิมทีคิดจะรอหงจั๋วเอาน้ำร้อนกลับมาล้างหน้าล้างตา แต่พอนางดื่มน้ำแกงจนหมด หงจั๋วก็ยังไม่กลับมา

เฝิ่นซิงตอนนี้ก็รู้สึกแปลกๆ แล้ว

เพราะเรื่องแบบนี้หงจั๋วเองก็ทำมาจนชินแล้ว แล้วนางเองก็ไวมากมาแต่ไหนแต่ไร ยิ่งไปกว่านั้นสถานที่ไปตักน้ำก็อยู่ไม่ไหล ทำไมตอนนี้จึงยังไม่กลับมาอีก?

เสี่ยวเยว่เก็บกวาดโต๊ะเสร็จ "ข้าจะลองไปถามดู"

นางเดินมานอกประตู ยกไม้ยกมือ

และมีองครักษ์ลับคนหนึ่งก็พุ่งลงมาจากบนต้นไม้ข้างหน้า ร่อนลงมาตรงหน้านาง

"แม่นางเสี่ยวเยว่ มีเรื่องอะไรหรือ?"

เสี่ยวเยว่ใช้สัญญาณมือเรียกให้เขาปรากฏตัว องครักษ์ลับใจสั่นกึก คิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว

แต่เขาเฝ้าตำหนักฝูกวงอยู่ตลอด พระชายาทางนี้ไม่น่าเกิดเรื่องอะไรขึ้นสิ

"เจออะไรผิดปกติบ้างไหม?" เสี่ยวเยว่ถาม "เห็งหงจั๋วหรือเปล่า?"

"แม่นางหงจั๋วเพิ่งไปทางนั้น น่าจะไปตักน้ำกระมัง? ไม่เจออะไรผิดปกติ"

องครักษ์ลับชี้ไปยังด้านระเบียง

ตำแหน่งนั้นมีองครักษ์ลับเฝ้าอยู่ แต่ว่าตอนนี้ยังไม่มีการเคลื่อนไหวอะไร

เสี่ยวเยว่โบกมือให้เขาถอยออกไป ส่วนตนเองก็กลับไปในตำหนัก

"พระชายา ด้านนอกไม่มีอะไรผิดปกติ แต่หงจั๋วตอนนี้ก็ยังไม่เข้ามาส่งน้ำก็ดูผิดปกติจริงๆ ข้าให้คนออกไปดูหน่อยดีกว่า"

ตอนนี้เสี่ยวเยว่ไม่อยากห่างจากตรงนี้ นางต้องคอยคุ้มกันอยู่ข้างกายฟู่จาวหนิง

ฟู่จาวหนิงลุกขึ้นยืน "พวกเราไปดูกัน ข้าเองก็ตื่นนอนและดื่มน้ำแกงแล้ว ออกไปเดินหน่อย"