อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2462

เจ้าแท่นบูชาชุดแดงมาถึงตัวฟู่จาวหนิงแล้ว แต่ไม่นานก็ถูกองครักษ์ลับขวางเอาไว้

เขาเองก็ไม่คิดว่าองครักษ์ลับข้างกายฟู่จาวหนิงเหล่านี้จะมีฝีมือดีขนาดนั้น

อ๋องเจวี้ยนไม่ใช่ควรเอาคนฝีมือดีไว้ข้างกายตนเองหรอกหรือ? พวกที่เหลือไว้เฝ้าวังจะเป็นยอดฝีมืออะไรกัน? แต่ตอนนี้ดูแล้วดันเป็นจริงๆ

เดิมทีเขาคิดว่า ต่อให้ถูกองครักษ์ลับพบตัว ต่อให้องครักษ์ลับมาขวางเขาไว้ เขาก็สามารถล้มได้อย่างรวดเร็ว แล้วพาฟู่จาวหนิงออกไปได้

แต่ตอนนี้ไม่ใช่แค่องครักษ์ลับที่ฝีมือแข็งแกร่ง กระทั่งตัวฟู่จาวหนิงเองก็ไม่ใช่ว่าจะพาไปได้ง่ายๆ

"หมอเทวดาฟู่ เจ้าอยู่ที่นี่ภายหลังก็จะต้องมาแย่งชิงความสนใจของชายคนหนึ่งกับหญิงสาวอีกเป็นโขยง สู้ไปกับข้าดีกว่า ที่นั่นมีคนที่น่าสนใจตั้งเยอะ ข้าเองก็ไม่ได้สนใจหญิงสาวเท่าไรด้วย หลังจากมีเจ้าแค่คนเดียวก็จะไม่มีคนอื่นอีก"

เจ้าแท่นบูชาชุดแดงสู้ไปด้วยพลางพูดกับฟู่จาวหนิง "จะว่าไป คนในเมืองหลวงนี้เกรงว่าคงได้ตายกันหมด อ๋องเจวี้ยนจะรอดหรือเปล่าก็ยังบอกยาก เจ้าตามเขาไปมันมีความหมายอะไรกัน?"

ฟู่จาวหนิงได้ยินคำนี้ของเขา ก็หัวเราะเย็นชาออกมา "ข้ารู้สึกว่าเจ้านั่นล่ะที่จะรอดไปได้หรือเปล่าก็ยังบอกยาก"

"ที่นี่ข้าจะไปมาเมื่อไรก็ได้..."

เขายังพูดไม่ทันจบ เสียงเย็นเสียงหนึ่งก็ดังขึ้นตัดบทเขา

"อย่างนั้นหรือ?"

พอได้ยินเสียงนี้ พวกของเฝิ่นซิงก็ลิงโลดขึ้นมา

"ท่านอ๋องกลับมาแล้ว!"

ฟู่จาวหนิงเดิมทีหยิบเข็มพิษชนิดหนึ่งออกมาจากคลังสกัดยาเรียบร้อย นางเตรียมจะลุยเองแล้ว

เพราะวิชายุทธ์ของเจ้าแท่นบูชาชุดแดงคนนี้ร้ายกาจมากจริงๆ ฟู่จาวหนิงไม่อยากให้คนอื่นต้องบาดเจ็บ ถ้ายังสู้ต่อไป พวกเขาก็ไม่แน่ว่าอาจเป็นคู่มือของเจ้าแท่นบูชา ต่อให้เขาจะบาดเจ็บแล้วก็ตามที

แต่ตอนนี้เซียวหลันยวนมาแล้วจึงแตกต่างออกไป

"ข้าเองก็อยากจะเห็น ว่าเจ้าจะไปมาเมื่อไรก็ได้ยังไง"

เซียวหลันยวนตอนที่เห็นเจ้าแท่นบูชาชุดแดงคนนี้ จิตสังหารก็ทะลักออกมาแล้ว