อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2464

หงจั๋วโดนพิษมานิดหน่อย ยาลูกกลอนของฟู่จาวหนิงเม็ดเดียวก็ถอนพิษนางได้แล้ว

เซียวหลันยวนพาคนไปตรวจสอบเส้นทางลับอีกครั้ง หาทางลับเส้นนั้นที่เจ้าแท่นบูชาชุดแดงเข้ามาพบแล้ว จึงจัดการปิดมันทิ้ง

ขณะเดียวกัน การต่อสู้ในเมืองก็จบลงอย่างหมดจดในชั่วครึ่งชั่วยาม ดังนั้นสาวกลัทธิเทพทำลายล้างจึงล้วนถูกสังหารทิ้งจนหมด

เดิมทียังจับเป็นมาได้หลายคน แต่พวกเขาหลังจากถูกจับก็ใช้ฟันกัดถุงพิษในปากเพื่อฆ่าตัวตาย

หนึ่งในนี้ก่อนตายบอกมาคำหนึ่งว่า กลุ่มของพวกเขา ก่อนที่จะมาโจมตีก็กินยาพิษกันมาหมดแล้ว ถ้าใครกลับไปรับยาถอนพิษตามกำหนดไม่ทัน เช่นนั้นจะตายกันอย่างน่าเวทนา

ไม่ใช่แค่ตายอย่างเวทนา แต่ยังเจ็บปวดทรมานอีกด้วย

ในเมื่อถูกจับ ก็ไม่มีทางกลับไปรับยาถอนพิษได้แล้ว

แทนที่จะต้องทนทุกข์แล้วตายอย่างน่าเวทนา พวกเขาสู้กินยาพิษฆ่าตัวตายไปเลยดีกว่า ถึงอย่างไรพอถูกจับต่อให้หนีรอดไปได้ เจ้าลัทธิก็ไม่มีทางปล่อยพวกเขาอยู่ดี

เจ้าลัทธิมีนิสัยขี้ระแวงมาก ต้องคิดว่าพวกเขาขายลัทธิเทพทำลายล้าง ทรยศต่อเจ้าลัทธิแล้วแน่ๆ ไม่มีทางรอดต่อไปได้แน่นอน

หลังจากรู้เรื่องเหล่านี้ สือลิ่วก็กลับวังมารายงานอ๋องเจวี้ยน พูดอย่างหยามหมิ่นพวกเขามากออกมาคำหนึ่ง

"ท่านอ๋อง ท่านว่าพวกเขาโง่มากหรือเปล่า กลัวอะไรกับเรื่องที่กินยาพิษ? พระชายาของเราต้องสามารถถอนพิษพวกเขาได้แน่ ขอแค่พวกเขาพูดข้อมูลที่มีประโยชน์ออกมา และกับชีวิตได้มันไม่คุ้มหรือไรกัน?"

น่าจะเพราะติดตามท่านอ๋องกับพระชายามานาน พวกของสือลิ่วล้วนหวงแหนชีวิต แม้จะภักดี แต่ก็ไม่ถึงกับยอมสละชีวิตเพื่อพิสูจน์ความภักดีของตนเองโดยที่ยังไม่พยายามทำอะไรก่อนแน่

ยิ่งไปกว่านั้น ติดตามลัทธิเทพทำลายล้างไปจะมีประโยชน์อะไรกัน?

เซียวหลันยวนพอรู้ว่าตายกันหมด บนตัวค้นอะไรออกมาไม่ได้ มีแต่พวกพิษกับอาวุธลับ เขาก็ไม่ได้รู้สึกเสียดายอะไร

"คนของลัทธิเทพทำลายล้างตายไปก็ไม่ต้องเสียดาย เก็บดาบตระกูลกวนพวกเขาไว้ เลือกองครักษ์ออกมากองหนึ่ง แล้วให้พวกเขามาฝึกฝนใช้ดาบตระกูลกวนโดยเฉพาะเสีย"

ได้ดาบตระกูลกวนมาจำนวนหนึ่งแบบนี้ เซียวหลันยวนรู้สึกว่าได้ผลประโยชน์มาอยู่