อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2476

"ได้ยินว่าเมืองอวิ๋นจิงกับเขาจำนงเทพได้รับการคุ้มครองจากเทพเจ้า แต่นี่ก็เป็นเรื่องเมื่อหลายปีก่อนหน้านี้ จักรพรรดิผู้เปิดแคว้นตงฉิงนั้นมาจากเมืองอวิ๋นจิง"

ชายหนุ่มสกุลโจวสองคนนี้จึงเล่าตำนานของเมืองอวิ๋นจิงให้กับเซียวหลันยวนฟัง

"ตอนนั้นตงฉิงยังไม่เรียกว่าตงฉิง ยังเป็นพื้นที่ที่หลายคนเผ่ากับขั้วอำนาจหลายฝ่ายต่างแก่งแย่งช่วงชิง วันๆ เอาแต่สู้กันไปมา แย่งกันไปมา ผลลัพธ์คือสถานที่ดีๆ ก็ถูกทำให้วุ่นวาย ทุกคนไม่มีกะจิตกะใจที่จะทำการเพาะปลูกใช้ชีวิตดีๆ อดีตจักรพรรดิจึงไปกราบไหว้เทพเจ้าบนภูเขาจำนงเทพ ว่ากันว่าได้รับคำชี้แนะจากเทพเจ้า ต่อมาจึงสถาปนาตงฉิงขึ้น"

เซียวหลันยวนอันที่จริงก็ไม่ค่อยเชื่อเรื่องการคุ้มครองของเทพเจ้าภูเขาอะไรนัก

ตอนที่เจอกับฟู่จาวหนิงเขาก็อาจจะเชื่ออยู่ แต่พออยู่กับฟู่จาวหนิงไปนานๆ พอได้ยินคำพูดแบบนี้ เขาก็ยิ่งเอนเอียงไปในทางที่ว่า ภูมิประเทศกับสภาพภูมิศาสตร์ลักษณะทางธรณีวิทยาของที่นี่มีอะไรพิเศษมากกว่า

ยิ่งไปกว่านั้นตอนภัยพิบัติมาถึง ก็บังเอิญเข้ามาขวางการถล่มของภูเขาและการแยกของแผ่นดินเข้าพอดี

ว่ากันว่าพืชพรรณที่ปลูกอยู่บนภูเขาจำนงเทพล้วนมีระบบรากที่กระจายเติบโตพัฒนามาก ในบางมุมมองก็พูดได้ว่าสามารถเสริมความแข็งแรงให้ภูเขาได้เช่นกัน

ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่ยังเป็นจุดริมชายแดนของตงฉิง ตอนที่ตงฉิงเกิดภัยพิบัติในอดีต เกิดขึ้นจากอีกด้านหนึ่ง พอมาถึงที่นี่ก็หยุดลงไปแล้ว

แต่ไม่ว่าจะพูดอย่างไร เรื่องมันก็ผ่านมานานมากแล้ว การที่เหล่าประชาชนมีความเชื่อเช่นนี้ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไร

อย่างน้อย เพราะเชื่อว่าเขาจำนงเทพได้รับการคุ้มครองของเทพเจ้า ดังนั้นพวกเขาหลายปีมานี้จึงจึงเฝ้าอยู่ที่เมืองอวิ๋นจิงกัน และกล้าที่จะขึ้นไปเขาจำนงเทพเพื่อหาอาหาร ตัดไม้และล่าสัตว์กันต่อ

แต่ตอนนี้ทำไมถึงจะไม่ไหวแล้วกันล่ะ?

โจวถูบอกว่า "แต่ราชวงศ์หายสาบสูญไปหลายปีแล้ว มีคนบอกว่า ถ้าหากตงฉิงยังไม่มีราชวงศ์แบบนี้ เทพเจ้าก็อาจจะไม่คุ้มครองเขาจำนงเทพอีกแล้ว"

"นี่มันเกี่ยวอะไรกับราชวงศ์หรือ?"