อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2493

เจ้าแท่นบูชาอูรู้สึกว่าไล่ตามไปข้างหน้าต่อไม่ได้แล้ว เขาให้คนหยุดลงมา แต่ตอนนี้ก็สายไปแล้ว

"ฟิ้ว!"

พร้อมกับเสียงแหวกอากาศแผ่วเบา มีอาวุธลับจำนวนมากพุ่งเข้าใส่พวกเขาอย่างรวดเร็ว

"รีบแยกตัวไป!"

ปฏิกิริยาของเจ้าแท่นบูชาอู ถือว่าเร็วมาก แต่ก็ยังช้าไป

จะบอกว่าช้าเลยก็ไม่ได้ แต่พวกเขาคิดไม่ถึงว่า อาวุธลับเหล่านี้ยังไม่ทันยิงถึงพวกเขามันจะระเบิดออกมาได้อีก

จากเสียงปังๆ เหมือนประทัดที่ดังขึ้น อาวุธลับเหล่านั้นระเบิดหมอกควันออกมา

ในหมอกควันยังมีสิ่งเล็กๆ เหมือนผงฝุ่นอยู่อีกอย่าง สาดพ่นมาทางพวกเขา

ดังนั้นต่อให้พวกเขาจะถอยไปแล้วนิดหน่อยก็ยังเบี่ยงหลบไม่พ้น

ผงฝุ่นเหล่านี้พอสัมผัสโดนบนหน้าบนมือบนคอพวกเขา ก็แทบจะเหมือนกับหิมะละลาย ซึมหายเข้าไปในผิวหนังทั้งหมด

มีคนเห็นขั้นตอนนี้กับตา

จากนั้น ผิวหนังก็เกิดอาการคันคะเยออย่างรุนแรงจนยากจะบรรยาย

แรกสุดจากจุดเดียว จากนั้นก็ลุกลามไปทั้งตัว

"อ๊า!"

"คันชะมัด!"

ไม่ใช่แค่คัน แต่ยังชาและปวดด้วย

คนทั้งหมดสูญเสียพลังต่อสู้ไปในชั่วพริบตา แค่คิดจะถอยหนี ตอนนี้ก็ไม่มีเรี่ยวแรงหรือความคิดที่จะทำแล้ว เพราะทั้งตัวเต็มไปด้วยความคันคะเยอะ

"สังหาร!"

เสียงสั่งการที่ไร้ความปรานีดังขึ้น เหล่าองครักษ์เกราะดำก็พุ่งกรูออกไป โบกกระบี่เข้าใส่พวกเขา

คนของลัทธิเทพทำลายล้างไม่มีกำลังจะต้านทานโดยสิ้นเชิง

เจ้าแท่นบูชาอูเมื่อครู่นี้ตอบสนองไวที่สุด และถอยออกมาไวที่สุด ดังนั้นตอนนี้เขาจึงไม่สัมผัสโดนผงฝุ่น