อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2513

"อ๋องเจวี้ยน ต้องเป็นอ๋องเจวี้ยนแน่ๆ"

เป็นอ๋องเจวี้ยนจริงๆ

สาวกที่คุ้มกันประตูตำหนักที่สองอย่างพวกเขา ถือได้ว่าเป็นสาวกส่วนในของลัทธิเทพทำลายล้างแล้ว และเคยได้ยินเรื่องที่เจ้าลัทธิก่อนหน้านี้ส่งคนไปโจมตีเมืองหลวงตงฉิง คิดจะไปเด็ดหัวอ๋องเจวี้ยน

แต่คนพวกนั้นไปแล้วไปลับไม่กลับมา

ไม่ใช่แค่ไม่กลับมา กระทั่งไม่มีร่องรอยเลยอีกด้วย แค่รายงานกลับซักคำก็ไม่มี

ดังนั้นพวกเขาทั้งลัทธิ ก่อนหน้านี้อันที่จริงก็คาดเดามาตลอด ว่าคนเหล่านั้นโจมตีเมืองหลวงแล้วหรือยัง

หรือว่า ถูกอ๋องเจวี้ยนพบตัว และถูกคุมตัวไว้หมดแล้ว

หรือไม่ก็ อ๋องเจวี้ยนสู้ด้วยยากจริงๆ พวกเขาสู้กันอยู่นานสองนานก็ยังทำภารกิจไม่สำเร็จ ก็เลยยังไม่กล้ากลับมากัน?

ถึงอย่างไร คนที่ส่งออกไปก็ไม่มีใครกลับมาเลย

และเพราะเรื่องนี้ทำให้พวกเขาเกิดความรู้สึกไม่ชัดเจนต่อตัวอ๋องเจวี้ยน และคอยคาดเดาอยู่ตลอด ว่าอ๋องเจวี้ยนนั้นเก่งกาจจริง หรือแค่คอยหลบซ่อนตัวไม่กล้าสู้พวกเขากันแน่?

แต่ใครจะคิดถึง คนที่คาดเดาอยู่ตลอด ตอนนี้กลับสู้มาถึงตรงหน้าพวกเขาอย่างไม่มีใครคาดคิด

ตอนนี้เอง พวกเขาก็สามารถเข้าใจได้ในพริบตา ว่าคนที่ส่งออกมาเหล่านั้น ตกอยู่ในเงื้อมมือของอ๋องเจวี้ยนแล้ว

ความสามารถของอ๋องเจวี้ยน เก่งกาจกว่าที่พวกเขาคาดเดาจินตนาการกันเอาไว้

และเพราะเหตุนี้ ตอนนี้ในใจพวกเขาจึงยิ่งลนลานขึ้นมา

"สังหาร"

เซียวหลันยวนชูกระบี่ยาว ปลายกระบี่ค่อยๆ ชี้ไปเบื้องหน้า

แค่คำพูดเดียว ก็แฝงไว้ด้วยเจตนาการฆ่าฟัน

เขาไม่พิจารณาเรื่องที่จะให้พวกเขากธงยอมแพ้ด้วยซ้ำ!

พอเข้ามาก็สังหารเลยหรือ?

"สังหาร!"

เหล่าองครักษ์มังกรครามกับพวกองครักษ์ล้วนบุกเข้าไป ด้วยปณิธานต่อสู้อันน่าสะพรึง

ความฮึกเหิมสะกดพวกเขาไว้อย่างชัดเจน

ยกกระบี่

ดาบฟาดฟัน