อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 2516

พวกของชิงอีเพียงไม่นานก็พบว่าหมอกพิษเหล่านี้รุนแรงกว่าพิษก่อนหน้าเหล่านั้น

เพราะหลังจากผิวหนังพวกเขาสัมผัสเขา ก็รู้สึกชาดิกขึ้นมาทันที

ถังอู๋เจวี้ยนร้องขึ้นมาทันที

"ถอยออกจากบริเวณหมอกพิษพวกนี้！ถอยไปเร็ว!"

กลไกตำหนักชั้นที่สาม คนตระกูลถังเหล่านั้นก็ไม่รู้แล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ตามเข้ามาในตำหนักชั้นที่สาม แค่มองอยู่ด้านนอกประตูตำหนัก

ตอนนี้พอเห็นคนของอ๋องเจวี้ยนหลายคนล้วนถอยออกมา พวกเขาก็ร้อนรนขึ้นมาแล้ว

"ผู้นำตระกูล ไม่งั้นพวกเราตอนนี้ถอยก่อนเถอะ!"

มีคนร้องขึ้น

"ถอยเร็ว เหลือเขาเขียวเอาไว้ยังไม่ต้องกลัวว่าจะไม่มีฟืนใช้"

ถ้ายังอยู่กันที่นี่แล้วตายกันหมด มันก็ไม่ใช่เรื่องที่คุ้มเอาเสียเลย

ถึงอย่างไรตอนนี้ก็ถือว่าทำลายลัทธิเทพทำลายล้างไปหนักพอควรแล้ว สังหารลัทธิเทพทำลายล้างไปตั้งมากขนาดนี้ ถือว่าดีมากแล้ว

เซียวหลันยวนนำพวกชิงอี แต่กลับไม่ได้ถอยออกมานอกตำหนัก แต่พุ่งเข้าไปในตำหนักอย่างรวดเร็ว

หมอกพิษไม่มีทางพัดเข้าไปด้านใน

"จับคนรอบๆ ไว้ ค้นยาถอนพิษจากพวกเขาซะ"

เซียวหลันยวนออกคำสั่ง คนทั้งหมดก็พุ่งเข้าจับสาวกลัทธิเทพทำลายล้างรอบๆ ทันที

คนเหล่านี้กล้าใช้หมอกพิษชนิดนี้ แล้วพวกเขาก็ยังอยู่ในหมอกพิษนี้ ก็อธิบายได้ว่าพวกเขามียาถอนพิษที่เอาไว้ป้องกันหมอกพิษนี้โดยเฉพาะ

"ข้ารู้แล้ว" ฟู่จาวเฟยจู่ๆ ก็ร้องขึ้นมา "พี่หญิงเคยบอกว่า ถ้าหากเป็นพิษที่ซึมเข้าทางผิวหนัง ใช้เลือดของคนที่ต้านทานพิษได้ทาลงไปก็น่าจะต้านทานได้อยู่"

พอสิ้นเสียง คนรอบๆ ก็ยกกระบี่แล้วฟันลง กรีดเนื้อหนังของเหล่าสาวกลัทธิเทพทำลายล้างที่ถอยไปไม่ทัน จากนั้นรีบใช้มือปาดเลือดออกมา

ความรู้สึกชาดิกบนผิวหนังก็เหมือนจะบรรเทาลงมาพอควร

"ใช้ได้!"

"ได้ผล!"