อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 252

ฟู่จาวหนิงมองเขาผาดหนึ่ง ไม่ได้ตอบคำถามของเขา เก็บเข็มลงไปอย่างสงบ

เซียวหลันยวนพอเห็นท่าทีของนางก็รู้ว่านางคงไม่ตอบคำถามของตนเองแล้ว

เขาถอนหายใจออกมาเบาๆ เห็นได้ชัดว่าร่างกายของเขาดีขึ้นบ้างแล้ว ยิ่งไปวก่านั้นหัวใจเองก็กลับมาเป็นปกติ และนางก็ยังกดที่จุดชีพจรบนหลังเขา แล้วลงเข็มไปอีกหลายเข็ม

นางมีวิชาแพทย์เช่นนี้ ก่อนหน้านี้ไม่ควรถูกคนเอาไปลือกันแย่ๆ ขนาดนั้นสิ

แต่ว่าผู้เฒ่าฟู่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรตัวนาง บางทีต่อมานางอาจจะเจอกับดวงอะไรเข้า?

"ยังไม่ลุกอีก?"

ฟู่จาวหนิงเก็บของเสร็จจึงลุกขึ้นมา ปัดๆ เสื้อผ้า

เซียวหลันยวนค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง จู่ๆ ก็รู้สึกปวดหัว จึงยื่นมือไปทางนาง "ลุกไม่ไหว เจ้าดึงข้าหน่อย"

?

ฟู่จาวหนิงถลึงตาโตมองเขาอย่างไม่อยากเชื่อ

เซียวหลันยวนไม่ได้กำลังออดอ้อนนางใช่ไหม?

ชายทั้งแท่งคนหนึ่ง! สูงกว่านางเกือบจะหนึ่งหัว แต่นี่กลับให้นางคอยดึงด้วยสภาพ "อ่อนแอไร้กำลัง" เนี่ยนะ?

"ผัวะ"

นางตบมือของเขาออก

"อยากลุกก็ลุก ไม่อยากลุกก็นั่งอยู่อย่างนี้แหละ"

นางหมนุตัวเดินออกไปจนพุ่มต้นไม้

นางจะไปย่างปลาแล้ว ปล่อยเขาไปแล้วกัน

หลังจากเดินไปหลายก้าวก็เหมือนคิดอะไรออก หมุนตัวมองมา พูดเสริมมาประโยคหนึ่ง "ครั้งนี้ต้องจ่ายค่ารักษาด้วยนะ อย่าเบี้ยว ขอบคุณที่อุดหนุน ห้าสิบตำลึง"

"ฝังกี่เข็มห้าสิบตำลึง?"

"อะไรคือฝังกี่เข็ม นั่นมันการช่วยชีวิต ถ้ามีฝีมือคราวหน้าเกิดเรื่องก็ฝังเอาเองแล้วกัน" ฟู่จาวหนิงร้องเชอะ "ถ้ายังพูดมากอีกเดี๋ยวปลาย่างข้าก็จะคิดค่าปรุงด้วย"

พูดจบนางก็รีบเดินออกไป

"เหอะอะไรกัน? หัวเราะอย่างกับกินไส้เดือนตายมมาอย่างนั้น! เก็บฟืนมาพอแล้วหรือยัง?"

เขาหัวเราะจนเป็นแบบนี้ แค่มองก็รู้ว่าในหัวใส่เรื่องไม่ดีเอาไว้แน่

"เก็บแล้วเก็บแล้ว พวกท่านเข้าไปนานมาก" ลู่ทงหดคอตอบมาคำหนึ่ง

ฟู่จาวหนิงอยากจะมองบนเสียเหลือเกิน

พูดเสียจนเหมือนพวกเขาเข้าไปทำเรื่องแย่ๆ มาอย่างนั้น แต่นางก็บอกไม่ได้ว่าไปฝังเข็มให้กับเซียวหลันยวน

"ยังจะกินไหมปลาเผาน่ะ?"

"กินๆๆ ลูกพี่หนิง ข้าจะหุบปากแล้ว" ลู่ทงรีบอุดปากตัวเองทันที

ชิงอีตอนนี้มองเห็นอ๋องเจวี้ยนเดินออกมาช้าๆ เขาสังเกตเห็นมุมปากของท่านอ๋อง วางใจลงมาทันที อารมณ์ของท่านอ๋องดูดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

พวกของลู่ทงก่อนหน้านี้มีประสบการณ์แล้ว สามารถช่วยฟู่จาวหนิงได้ ฟู่จาวหนิงเอาปลาเหล่านั้นมาทาเครื่องปรุงหมักไว้ครู่หนึ่ง หลังจากนั้นจึงเริ่มเสียบปลาย่างปลา

เซียวหลันยวนยืนมองอยู่ข้างๆ พอเห็นนางย่างไปพักหนึ่งก็ใช้หญ้าทาเครื่องปรุงลงไปบนตัวปลาอีกครั้ง ในใจเขาก็คิดว่ามิน่าล่ะถึงได้พูดว่านางย่างปลาได้อร่อย แล้วไปเอาเครื่องปรุงมากขนาดนี้มาจากไหน?