"ท่านอ๋อง" จงเจี้ยนเองก็เห็นจดหมายแล้ว เขาคิดถึงความเป็นไปได้หนึ่งขึ้นมาทันที "ถ้าพระชายาได้รับจดหมายแบบนี้ จะวางใจท่านไม่ลง จนตามมายังเมืองหลีหรือเปล่า?"
ฟู่จาวเฟยพอได้ยินก็ตกตะลึงไปแล้ว
"ไม่หรอกกระมัง? พี่หญิงตอนนี้ท้องก็ไม่ค่อยสะดวก จะวิ่งแจ้นออกมาได้อย่างไรกัน? ไม่ใช่แค่ต้องลำบากเร่งเดินทางนะ แต่มาที่นี่ก็ยังอันตรายอีกด้วย"
จากที่เขาเห็น ฟู่จาวหนิงเป็นคนที่มีความคิดของตัวเองสูง และมีเหตุผลมาก เป็นผู้แข็งแกร่งที่เขานับถือ น่าจะไม่เสี่ยงอันตรายแบบนี้
จงเจี้ยนรู้สึกว่า ช่วงเวลาที่คุณชายฟู่น้อยคนนี้อยู่กับพระชายายังไม่นานพอ
ยังยาวนานสู้ช่วงเวลาที่เขาอยู่กับพระชายาไม่ได้
ถ้าหากเข้าใจพระชายาก็จะรู้ว่า นางเป็นคนที่มีความซื่อสัตย์และคุณธรรมสูงมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังให้ความสำคัญและเป็นห่วงท่านอ๋องมากด้วย
ถ้ารู้ว่าท่านอ๋องอาจจะมีอันตราย พระชายาจะต้องตามเข้ามาแน่
ยิ่งไปกว่านั้น จงเจี้ยนเองก็รู้สึกว่า พระชายานั้นเก่งกาจมาก
ยังไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่น ต่อให้พระชายาไม่ออกโรง ขอแค่นางอยู่ใกล้ๆ นี้ พวกของจงเจี้ยนก็ยังรู้สึกได้ถึงความปลอดภัย
ความปลอดภัยนี้กระทั่งท่านอ๋องเองก็ให้พวกเขาไม่ได้
"เกรงว่านางคงจะมาจริงๆ" เซียวหลันยวนตอนนี้เองก็พูดออกมาด้วย "ข้าคิดว่า ตอนนี้นางน่าจะออกเดินทางแล้ว"
"หา? จริงหรือ? งั้นทำอย่างไรดี?"
ฟู่จาวเฟยร้อนรนมาก เป็นห่วงฟู่จาวหนิงขึ้นมาหน่อยๆ แล้ว
"พ่อข้ากับท่านลุงน่าจะเตือนพี่หญิงได้"
"ถ้างั้นเจ้าก็เดาผิดแล้ว พวกเขาเตือนพี่หญิงเจ้าไม่ได้หรอก" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้น
เขาเข้าใจฟู่จาวหนิงดี
"ท่านอ๋อง งั้นพวกเราต้องเร่งเดินทางไปเมืองหลีให้เร็วที่สุดแล้ว พวกเราต้องไปให้ถึงก่อนพระชายา"
"ใช่"
เซียวหลันยวนเองก็คิดเช่นนี้

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส
😄...
ไม่เข้าใจ?? ซื้อตอนแล้วทำไหมอ่านไม่ได้ ต้องแก่ตรงไหน กดซื้อซ้ำก็ขึ้นerror😞...
รอต่อจากตอน 415 นานแล้ว ตั้งแต่กลางปีที่แล้ว จะให้สนับสนุนยังไงถึงจะลงต่อคะ...
ไม่ลงต่อเหรอค่ะรองนานแล้วค่ะ...
อัพต่อหน่อยจ้า...
ตามอ่านมายังไม่อัพจบสักเรื่องเลยเว็ปนี้อะ😒😒...
ทำยังไงถึงจะได้ต่อคะ สนุกดีค่ะ...
อัพต่อนะคะ...
อัพต่อนะคะ รอนางเอกฟาดนางอิจฉาอยู่ หายไปนานๆใจคอไม่ค่อยดี 😅...
อัพต่อเถอะนะคะ..กำลังรอฟู่จาวหนิงฟาดซ่งอวิ๋นเหยาอย่าให้รอเก้อเลยนะคะ..พรีสสสส😅😅😅😅...