อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 269

แต่ว่าพอได้ยินการเคลื่อนไหวเขาก็ยังไม่ตื่น ฟู่จาวหนิงกลัวว่าเขาจะเป็นไข้ จึงรีบเดินไปตรวจสอบ

"เจ้าเรียกเขาว่าอะไรนะ?" เซียวหลันยวนตอนที่ได้ยินชื่อที่ฟู่จาวหนิงเรียนขึ้นมากลับหน้าเปลี่ยนสี "สกุลรองเขาคือเฮ่อเหลียนหรือ?"

ฟู่จาวหนิงก็เพิ่งคิดออกว่าเขาเองก็เป็นคนในราชวงศ์แคว้นเจา คงไม่ได้รังเกียจเผ่าเฮ่อเหลียนด้วยกระมัง?

ว่าตามหลักการแล้ว ในฐานะคนจากแคว้นเจาก็คงจะไม่ชอบคนนอกที่มาเล่นตุกติกชิงเอาแผ่นดินของพวกเขาไปหรอก แต่ได้ยินว่าการเดิมพันตอนนั้นคือเป็นฮองเฮาที่โง่เอง

ยิ่งไปกว่านั้นเผ่าเฮ่อเหลียนเองก็ไม่แน่ว่าทุกคนจะเป็นคนเลว ฟู่จาวหนิงไม่ได้ปฏิเสธคนเผ่าเฮ่อเหลียนทั้งหมดเพราะเรื่องนี้หรอก

แต่เซียวหลันยวนนั้นไม่แน่

"ถูกต้อง ข้าพูดว่าเขาคือคนจากเผ่าเฮ่อเหลียน มาเมืองหลวงแคว้นเจาเพื่อหาคน"

ฟู่จาวหนิงใช้หลังมืออังที่หน้าผากของเฮ่อเหลียนเฟย เขาเป็นไข้หน่อยๆ จริงๆ แต่ยังดีที่ไม่ใช่ไข้สูง ดูท่ายาของนางจะมีประสิทธิภาพดีมาก

ไม่ใช่ไข้สูงปัญหาก็ไม่ใหญ่มาก

เขาอาจจะเหนื่อยเกินไปกระมัง

"คนจากเผ่าเฮ่อเหลียน" เซียวหลันยวนขมวดคิ้ว เอ่ยกับนางว่า "เจ้าจะเข้าไปยุ่งเรื่องของเขาหรือ?"

"อะไรคือยุ่งเรื่องของเขา? ข้าไม่ได้บอกแล้วหรือ? ว่าข้ารับเงินค่ารักษาเขามาแล้ว เขาเป็นคนป่วยของข้า ดังนั้นข้าแค่รับผิดชอบบาดแผลของเขา เรื่องอื่นข้าไม่ไปสนใจหรอก"

"ไม่ไปยุ่งคือดีที่สุด ฮองเฮาเกลียดคนจากเฮ่อเหลียนมาก และอาจจะย้ายความโกรธไปยังคนที่ติดต่อกับเขา พอถึงเมืองหลวงแล้วเจ้าก็ห่างจากเขาหน่อยดีกว่า"

ฟู่จาวหนิงเหลือบมองเขา

"แล้วท่านล่ะ?"

"อื๋อ?"

"ท่านเองก็เกลียดคนจากเฮ่อเหลียนด้วยไหม?"

"ไม่ใช่ว่าชอบหรอก แต่ก็ไม่ได้เกลียดอะไร"

เซียวหลันยวนเดิมทีอยากจะพูดว่า ต่อให้ฮองเฮาพบว่าเจ้ากับคนของเฮ่อเหลียนติดต่อกัน ข้าก็จะปกป้องเจ้าเอง แต่พอคิดว่าแม่นางคนนี้ตามใจมากเกินไปไม่ได้ ใครจะรู้ว่าถ้าให้ท้ายนางนางจะทำเรื่องอะไรออกมาบ้าง?