อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 273

นางถูกพวกหูจูหลอกให้มา

เดิมทีไม่รู้ว่าจะมาที่นี่ รอจนรถม้าออกจากเมือง นางก็พบว่าไม่ถูกต้อง พอคิดจะลงจากรถเพื่อกลับ พวกของหูจูก็รั้งนางเอาไว้

รถม้าของนางพังไปแล้ว เดิทีคิดว่าพวกหูจูหวังดีให้นางยืมรถม้า แต่จะรู้ได้อย่างไรว่าหูจูจะมายังเขาเมฆอรุณ?

นางคิดหาวิธีจะให้คนส่งจดหมายให้หน่อย ส่งจดหมายกลับไปสามฉบับแต่ก็ไม่มีข่าวกลับเลย

อันชิงสงสัยว่าจดหมายของนางน่าจะถูกขวางเอาไว้

ข้างกายนางเดิมทีมีสาวใช้อยู่สองคน แต่สองวันนี้ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น สาวใช้คนหนึ่งถูกลวกที่เท้าจนบาดเจ็บ อีกคนหนึ่งก็ถูกลมจนไข้ขึ้นลุกไม่ไหว

อันชิงเดิมทีไม่อยากเข้าร่วมการประชันกลอนนี้ แต่โหวอาวุโสน้อยอี้ก็พัวพันอยู่อยู่ตลอด นางรู้สึกว่าจะเอาแต่หลบก้ไม่ใช่เรื่อง จึงเข้าร่วมวาดภาพไปเลย

พอได้ที่หนึ่งมา คนตั้งมากมายล้วนมองมาที่นาง อยู่ต่อหน้าคนขนาดนี้ โหวอาวุโสน้อยอี้คงไม่กล้ารุ่มร่ามใส่กระมัง?

พอคิดเช่นนี้ อันชิงก็ลุกขึ้นคิดจะเดินหนี

"ข้ากับท่านไม่มีอะไรต้องคุยกัน รบกวนหลีกทางด้วย"

ที่นี่มีคนอยู่มากมาย ยิ่งไปกว่านั้นเพราะภาพของอันชิงได้ที่หนึ่ง เข้าคู่กับกลอนของจอหงวนด้วย ตอนนี้คนมากมายจึงมองมาทางนี้

โหวอาวุโสอี้น้อยเอาปลายลิ้นดันเหงือกฟัน มองแผ่นหลังของอันชิงที่รีบเดินออกไป สีหน้านิ่งขรึม

"โหวอาวุโสน้อย อันชิงคงไม่ได้ต้องตาจี้หมิงเฟยหรอกกระมัง?"

"หรือว่าพวกเราจัดการจี้หมิงเฟย"

โอวอาวุโสน้อยอี้กวาดสายตา มองไปยังจอหงวนจี้หมิงเฟยที่มีคนมากมายล้อมอยู่ โบกไม้โบกมือ "ไม่ต้อง อันชิงกับจี้หมิงเฟยเป็นไปไม่ได้หรอก องค์จักรพรรดิเตรียมจะให้เขาเป็นราชบุตรเขยไปแล้ว จี้หมิงเฟยที่องค์หญิงสามต้องตาม แล้วจะมาให้โอกาสอันชิงกลายเป็นฮูหยินได้อย่างไรกัน?"

ไม่เห็นว่าจี้หมิงเฟยไม่กล้าเข้ามาหาอันชิงหรือ?

กลอนของเขา ภาพของนาง ถ้าเข้ากันแล้วมันอย่างไร?

"คุณชายจ้าว!"

ลู่ทงหัวเราะร่าถามขึ้นเสียงดัง "ท่านครั้งนี้ล่าอะไรได้มาบ้าง? รีบแบกออกมาให้พวกข้าได้เปิดหูเปิดตาหน่อย!"

เหยื่อที่แย่งจากพวกเขาไป! ตอนนี้ไม่เหลือแล้วหรือ ไม่เหลือเลยสักตัว!

ต้องเย้ยหยันเขาเสียหน่อย!

เจิ้งหยางประสานขึ้นมาข้างๆ "ลู่ทง เจ้าอย่าไปจี้ใจดำคุณชายจ้าวเลย ได้ยินว่าคุณชายจ้าวล่าอะไรกลับมาไม่ได้สักตัว แล้วจะแบกอะไรออกมาได้กัน?"

"ฮ่าๆๆ! เช่นนั้นข้าคงประเมินคุณชายจ้าวสูงเกินไปสินะ!" ลู่ทงหัวเราะจนมองลูกตาไม่เห็นแล้ว "แต่ว่า คงไม่ใช่เพราะคุณชายจ้าวชนะจนเบื่อแล้ว จนย่างเหยื่อกินบนภูเขาหมดกระมัง? ถ้าเขาไม่อยากชนะ ก็แล้วแต่เลย!"

"ก็ไม่ใช่จะเป็นไปไม่ได้นะ" เจิ้งหยางพูด หลายคนล้วนหัวเราะร่าขึ้นมา

จ้าวหรูได้ยินพวกเขาเย้ยหยันพี่ชายตนเองเช่นนี้ ก็โกรธจนร้องลั่นขึ้นมา "พี่ชายข้าเดิมทีเอาชนะได้! แต่เพราะมีนังสารเลวคนหนึ่งล่อฝูงหมาป่าเข้ามา ทำให้พวกของพี่ชายข้าต้องไปไล่สังหารกับหมาป่าฝูงนั้น ส่วนตัวนางกลับแอบหนีออกมา! จะต้องเป็นฟู่จาวหนิงแน่ ให้นางไสหัวออกมาเดี๋ยวนี้!"