อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 274

ลู่ทงกับเจิ้งหยางล้วนได้ยินคำพูดของจ้าวหรู สีหน้าเปลี่ยนไป

ทำไม เรื่องนี้ถึงดึงลูกพี่หนิงของพวกเขาเข้ามาเกี่ยวด้วย?

"จ้าวหรู เจ้าพูดไร้สาระอะไรน่ะ?"

ลู่ทงเองก็โมโห

ถ้าบอกว่าเขาก่อนหน้านี้ยังหวาดกลัวนายท่านจ้าว จนไม่กล้าฉีกหน้าคนตระกูลจ้าวส่งเดช ดังนั้นก่อนหน้านี้ในภูเขาเยื่อที่ล่าจึงถูกพวกจ้าวเฉินแย่งไป เขากับเจิ้งหยางเองก็สะกดไฟโกรธเอาไว้อย่างเต็มที่ หนีออกมาหัวซุกหัวซุน

นายท่านจ้าวเป็นคนที่ใจดำโหดเหี้ยม แล้วยังคอยปกปอ้งลูกสาวกับลูกชายด้วย ไร้เหตุผลเป็นพิเศษ พ่อแม่ของพวกเขาเหล่านี้ก็ล้วนยอมถอยให้เขาระดับหนึ่ง

ดังนั้น เหล่าผู้อาวุโสก่อนหน้านี้จึงกำชับพวกเขามา ในเมืองหลวงไม่ว่าพวกเขาจะอาละวาดแค่ไหน จะไปยั่วโมโหใครตนเองก็วิเคราะห์ให้ดี อย่าสร้างความลำบากให้คนในบ้าน

แต่ว่าตอนนี้พอได้ยินจ้าวหรูพูดถึงฟู่จาวหนิงเช่นนี้ ลู่ทงเองก็ทนไม่ไหวแล้ว

คำพูดนี้พูดออกมาได้น่าขันเหลือเกิน!

ลูกพี่หนิงล่อฝูงหมาป่าได้ด้วยหรือ?

"ลู่ทง เจ้าพูดจาอย่างไรกันนี่?" ดวงตาจ้าวเฉินมองลู่ทงขรึมๆ สายตาเขียนแรงคุกคามไว้เต็มที่

กล้าเสียเหลือเกิน นี่กล้าพูดเช่นนี้กับน้องสาวของเขาหรือ?

"ข้าก็จะพูดอย่างนี้นั่นล่ะ ทำไมหรือ?" ลู่ทงเชิดคาง ชี้ไปที่ปากตนเอง "เห็นหรือยัง? ปากบนล่างขยับแตะกัน เฮอะ พูดอย่างนี้นั่นล่ะ น้องสาวเจ้ามันปากเสีย พออ้าปากก็พูดว่านังสารเลว แล้วนี่มันพูดจาอย่างไรกัน?"

จ้าวเฉินหรี่ตาลง

ลู่ทงบ้าไปแล้วหรือ? ก่อนหน้านี้ไม่เคยมาเผชิญหน้าเขาเลยด้วยซ้ำ กล้ำกลืนเป็นคนใบ้กลืนคำกลับไปมาตั้งกี่ครั้ง ตอนนี้กลับกล้ามาต่อปากต่อคำกับเขาหรือ?

หรือว่าก่อนหน้านี้ที่แย่งเหยื่อล่าพวกเขามาไม่กี่ตัวก็ทำเขาคลั่งไปแล้ว?

"ลู่ทง เจ้ารู้จักกับฟู่จาวหนิงคนนั้นหรือ? ทำไมถึงปกป้องนาง?"

โหวอาวุโสน้อยอี้ตอนนี้แทรกขึ้นมาประโยคหนึ่ง น้ำเสียงเนิบนาบ ราวกับกำลังคาดเดาอะไรส่งเดช

"เช่นนั้นตอนนี้โหวอาวุโสน้อยอี้ก็พูดแทนจ้าวหรูหรือ? ทำไมกัน โหวอาวุโสน้อยอี้ก็จะรับจ้าวหรูเป็นภรรยาหรือไร?" เจิ้งหยางเอ่ยแทรกเสียงเรียบขึ้นมาบ้าง