อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 276

"ใครจะรู้?"

จ้าวเฉินพูด "นางอาจจะใช้ยา ตอนนั้น นางบอกว่านางมาขุดยา แล้วยังแบกตระกร้าหลังอยู่ด้วยใบหนึ่ง"

ฟู่เป่าเจินกับฟู่เจียวเจียวเดินหน้าเข้าใกล้ขึ้นมา

พอได้ยินคำพูดของจ้าวเฉิน พวกนางก็มองตากัน จากนั้นก็สงสัยขึ้นมา

คงไม่ได้พูดถึงฟู่จาวหนิงในบ้านพวกนางอยู่ใช่ไหม?

คนอื่นพอได้ยินคำพูดนี้ก็อดหัวเราะขึ้นมาไม่ได้

"คุณชายจ้าวน่าจะจำผิดคนแล้วล่ะ? ท่านรู้ไหมว่าฟู่จาวหนิงคนนั้นมีชื่อเสียงอย่างไรในเมืองหลวง?"

"ถูกต้อง คุณชายจ้าว ฟู่จาวหนิงหลายปีนี้เอาแต่วิ่งไล่รัฐทายาทเซียวอยู่ตลอด สิ่งที่นางรู้มากที่สุด ก็ฯ่าจะเรื่องที่ว่ารัฐทายาทเซียวชอบกินอะไรชอบฟังเพลงอะไรชอบไปเที่ยวเล่นที่ไหนมากกว่า จะไปขุดยาได้อย่างไรกัน?"

มีคนเราะร่าขึ้นมาอีก เอ่ยประชดประชันขึ้นมาว่า "ก็ไม่ขนาดนั้น ได้ยินว่าฟู่จาวหนิงชอบเข้าไปขุดยาอยู่นะ เพียงแต่วัตถุดิบยาที่นางมองออกเหมือนจะไม่เกินสามชนิด มักจะขุดเอาพวกหญ้าป่าผักป่ากลับมาเป็นหญ้าสมุนไพร ทำเอาพวกเถ้าแก่ร้านขายยาเฮฮากันใหญ่เลย"

"ฮ่าๆๆ！ข้าเองก็เคยได้ยินมา！"

จ้าวเฉินขมวดคิ้ว "ดังนั้น ฟู่จาวหนิงจริงๆ แล้วเป็นคนไม่ได้เรื่องหรือ?"

"บอกว่าคนไม่ได้เรื่องยังยกนางสูงไปเสียด้วยซ้ำ！นางน่าจะมาทำเล่นตลกกับทำให้ผู้เฒ่าฟู่ขายหน้ามากขึ้นกระมัง? แต่ว่ารัฐทายาทเซียวเองก็ซวยเหลือเกิน ที่มาถูกหญิงสาวแบบนี้พัวพัน"

ลู่ทงพอได้ยินคำพูดนี้ ก็โมโหจนถลึงตาโต ไฟโกรธพุ่งขึ้นไปอยู่ยอดหัว

"ข้าอยากจะฉีกปากพวกเจ้าออกเสียจริง"

เจิ้งหยางดึงลู่ทงไว้ เอ่ยเสียงต่ำว่า "อย่าบุ่มบ่าม อย่าไปสร้างปัญหาให้ลูกพี่หนิง ดูไปก่อน"

เจียงอวี้เองก็มาถึงที่นี่แล้ว ได้ยินว่าพวกเขากำลังพูดถึงเรื่องของฟุ่จาวหนิง ก็ขมวดคิ้ว "ทำไมหรือ ตอนนี้เป็นงานประชันฝีปากกันหรือไร? ไม่ใช่การตัดสินแพ้ชนะแข่งล่าสัตว์หรอกหรือ?"

ลู่ทงสบโอกาส หัวเราะร่าขึ้นมา

"ถูกต้อง นี่กลายเป็นงานประชันฝีปากไปแล้ว ทำเอาเหล่าคุุณชายพวกนี้กลายเป็นนคุณป้าปากตลาดกันหมด"

จ้าวเฉินกับโหวอาวุโสน้อยอี้ก็ล้วนสีหน้าเคร่งขรึม

เจียงอวี้มองจ้าวเฉินกับโหวอาวุโสน้อยอี้ หัวเราะขึ้นมา

"ดูท่าครั้งนี้ทั้งสองคนคงไม่ชนะสินะ?"

"ใครก็ได้ ยกเหยื่อล่าของพวกเขาออกมา"

คนติดตามหลายคนข้างกายนางเหล่านั้นล้วนบอกกับนางว่า อ๋องเจวี้ยนจะต้องเข้าร่วมการแข่งล่าสัตว์นี้เพราะนางแน่ๆ ตอนนี้ดูแล้วเหมือนจะเป็นเช่นนี้จริงด้วย

"ข้าเห็นเหยื่อล่าของคนอื่นยังมากไม่เท่าอ๋องเจวี้ยนเลย เช่นนั้นอ๋องเจวี้ยนก็ขึ้นนำใช่ไหรือไม่?"

มีคนมานับจำนวนเหยื่อที่กลุ่มคนส่งเข้ามาไว้แล้วเรียบร้อย

ครั้งนี้ไม่รู้ว่าเพราะการปรากฎของฝูงหมาป่าใช่หรือไม่ ทำเอาสัตว์บางส่วนตกใจจนหนีเข้าไปในป่าลึกหมด ดังนั้นนอกจากหมีตาบอดตัวนั้น จึงไม่มีเหยื่อล่าที่พิเศษอื่นเลย

"พวกเราทางนี้มีหมาป่าตัวหนึ่ง"

ลู่ทงหัวเราะเหอะเหอะลิงโลดขึ้นมา จากนั้นก็ยักคิ้วไปทางจ้าวเฉิน "มีคนถูกฝูงหมาป่าทำให้ตกใจจนขี้หดตดหาย พวกเราทางนี้เล่นงานมันจนตายไปตัวหนึ่ง"

สายตาจ้าวเฉินขรึมลงมาอีกครั้ง

ลู่ทง！

แต่ว่าลู่ทงทำไมถึงล่าหมาป่ามาได้ตัวหนึ่งล่ะ? ไม่ใช่ฝูงหมาป่าหรอกหรือ? ทำไมถึงมีหลงมาตัวนึงล่ะ?

"เลียงผา เลียงผาตัวนั้น" มีชายหนุ่มคนหนึ่งจู่ๆ ก็เอ่ยกับจ้าวเฉินว่า "พี่เฉิน เลียงผาตัวนั้นไม่ใช่ของเราหรอกหรือ?"