อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 28

"ไม่ ไม่มี มีแค่พวกเรา"

"ถ้าไม่บอก ขาของเจ้าก็จะพิการแล้วนะ" ฟู่จาวหนิงเอ่ยเสียงเย็นชา

เรื่องที่นางจะขึ้นเขาจันทร์ลับฟ้ามีคนเพียงส่วนน้อยที่รู้ คนเหล่านี้ถ้าไม่ใช่จากอ๋องเจวี้ยน ก็ต้องจากในวังนั่นล่ะ พวกเขาถึงหานักเลงหัวไม้ชั้นต่ำมาสร้างความอัปยศกับนางเลยหรือ

"ข้าบอก ข้าบอกแล้ว" ฮุ่นฮุ่นกลัวว่าขาตัวเองจะพิการ นี่มันคุณหนูที่ไม่ได้เรื่องจากตระกูลฟู่ตรงไหนกัน นี่มันหญิงสาวดาวพิฆาตชัดๆ!

"มีหญิงสาวคนหนึ่งมาหาพวกข้า บอกให้พวกเราวันนี้ขึ้นเขามาหาเจ้า ถ้าเล่นงานเจ้าให้ตายจะได้เงินสองร้อยตำลึง ถ้าหากทำให้ตายไม่ได้ ก็ ก็ให้ทำลายความบริสุทธิ์ของเจ้า เอาชั้นในเจ้ากลับไปก็จะให้แปดสิบตำลึง"

ดังนั้น เฮ่าจื่อในตอนแรกเลยคิดจะเอาชีวิตนางสินะ ถึงอย่างไรทำนางตายก็ยังได้มากขึ้นยี่สิบตำลึง

"นางมาจากจวนไหนกัน?" ฟู่จาวหนิงออกแรงใต้เท้ามากขึ้น เจ็บปวดจนเขาร้องโหยหวน

"ข้ารู้ข้ารู้ ดึงข้าขึ้นไปแล้วข้าจะบอกเจ้า！" เฮ่าจื่อที่ลอยเท้งเต้งอยู่ริมผาก็ส่งเสียงสั่นเรียกขึ้นมา เขาแทบจะจับไว้ไม่อยู่แล้ว

ฟู่จาวหนิงไม่แม้แต่จะชายตามอง

เฮ่าจื่อคนนี้ความคิดชั่วร้าย วิธีการโหดเหี้ยมที่สุด เขาไม่คิดจะละเว้นไว้

"รีบดึงข้าที อ๊า!" เฮ่าจื่อสุดท้ายก็จับไม่อยู่ ร่วงหล่นลงไป

เสียงกรีดร้องของเขาลอดผ่านอากาศ ดังก้องแจ่มชัด

นักเลงหัวไม้ที่ถูกฟู่จาวหนิงเหยียบไว้หัวใจก็หดลง รีบร้อนบอกขึ้นมา "พวกเราแอบติดตามนางไป และเห็นนางเข้าไปในจวนซ่ง!"

จวนซ่ง

ฟู่จาวหนิงเข้าใจขึ้นมา

อา ซ่งหยวนหลินแค้นนางลึกขนาดนี้เลยหรือ?

"รีบช่วยขาของข้าที ข้าไม่อยากพิการ"

ได้ยินคำขอร้องของฮุ่นฮุ่น ฟู่จาวหนิงก็เพียงแค่ดึงขากลับ จากนั้นก็แบกตะกร้าหลังขึ้น หั นหน้าเดินไปทางสะพานแขวน

"พวกเจ้าก็แล้วแต่สวรรค์นำพาแล้วกัน"

คนพวกนี้ยังไม่ตาย แต่บาดเจ็บอยุ่ที่นี่จนขยับไม่ได้ ถัดจากนี้จะพบกับอะไร จะรอดลงเขาไปได้ไหมก็อยู่ที่ดวงชะตาของพวกเขาแล้ว