อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 284

เซียวหลันยวนกับชิงอีรีบจากออกไป

ฟู่จาวหนิงมองแผ่นหลังพวกเขา ชั่วขณะหนึ่งยังไม่แน่ใจว่าตนเองมีความรู้สึกอะไร

"คุณหนู"

"จาวหนิง!"

นางงงงัน รอจนฟางซือฉิงกับเสี่ยวเถาเข้ามา พอได้ยินเสียงของพวกนางจึงได้สติกลับมา

เสี่ยวเถามองนาง สายตามองหาไปรอบๆ "คุณหนู ท่านอาเขยล่ะ?"

"อาเขย? เขยอะไร?!"

ฟู่จาวหนิงร้องเชอะ

อาเขยอะไร เพื่อผู้หญิงคนอื่นก็ร้อนรนจนหน้าเสีย ครั้งนี้คงได้เจอคนในดวงใจเขาแล้วสินะ

ฟางซือฉิงกลับมองไม่ออกเลยว่าอารมณ์นางไม่ถูกต้อง เข้ามาคล้องแขนนาง เอ่ยขึ้นอย่างดีใจ "จาวหนิง ดีเหลือเกิน ที่เจ้าไม่ได้แต่งงานกับรัฐทายาทเซียว ข้าดีใจแทนเจ้าจริงๆ!"

นางก่อนหน้านี้ก็รู้สึกว่าเซียวหลันยวนไม่ดีนัก ที่ปล่อยให้ฟู่จาวหนิงเอาแต่ไล่ตาม แล้วยังพูดคำจาทำร้ายจิตใจไม่น้อยอีกด้วย

ถ้าหากบอกมาว่าไม่อยากแต่งงานกับจาวหนิง เช่นนั้นก็บอกถอนหมั้นมาเลยสิ เดิมทีพวกเขาเองก็มีการหมั้นหมายอยู่แล้ว

แต่ว่ารัฐทายาทเซียวก็ไม่ยอมบอกถอนหมั้นมาโดยตลอด จนทำให้ฟู่จาวหนิงทำได้แค่คอยตื๊อให้เขาแต่งงานด้วย นางเป็นคู่หมั้นของรัฐทายาทเซียว ไม่มีทางไปไล่ตามตื้อคนอื่นให้แต่งกับนางหรอก

"ยิ่งไปกว่านั้นอ๋องเจวี้ยนก็เก่งกาจมากเลย ยังออกมาปกป้องเจ้าด้วย!"ฟางซือฉิงพอคิดถึงฉากที่อ๋องเจวี้ยนรับมือกับจ้าวหรูเมื่อครู่ก็รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมา

"เก่งกาจอะไรเสียที่ไหน?" ฟู่จาวหนิงกลับไม่มีอารมณ์เลยแม้แต่น้อย

"เก่งกาจสุดๆ ไปเลย มีเขาอยู่ด้วย จ้าวรหูก็ไม่กล้าทำอะไรเจ้าแล้ว! จะไปหานายท่านจ้าวก็ไม่มีประโยชน์ นายท่านจ้าวก็ไม่กล้ารับมือเจ้าที่เป็นถึงพระชายาอ๋องเจวี้ยนหรอกใช่ไหม?"

ฟางซือฉิงเองก็ตื่นเต้นมาก หัวเราะร่าขึ้นมา เขย่าแขนนางแล้วเอ่ยขึ้น "ไอ๊หยา เช่นนั้นข้าก็เป็นเพื่อนของพระชายาเลยน่ะสิ?"

ฟู่จาวหนิงมองนาง

ผู้หญิงคนนี้นี่จริงๆ เลย ยังจะมาตื่นเต้นดีใวจขึ้นมาอีก

"ทำไม ถ้าข้าไม่เป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน เจ้าก็ไม่เป็นเพื่อนกับข้าหรือ?" นางจงใจแกล้งโมโหขึ้นมา

ฟางซือฉิงรีบร้อนปลอบนาง