อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 285

นางจะลงไปขวางพวกนางก่อนที่พวกนางจะลงจากเขา

และก็ตามคาด ระหว่างที่ฟู่จาวลงจากเขา ก็เจอเข้ากับรถม้าของฟู่เป่าเจินกับฟู่เจียวเจียว

พอเห็นรถม้าตระกูลฟู่ ฟู่จาวหนิงก็มายืนอยู่กลางถนน

คนขับรถพอเห็นคนยืนอยู่ตรงกลาง ก็รีบร้อนร้องขึ้น "รีบหลีกทาง หลีกทาง!"

ฟู่จาวหนิงไม่ขยับเขยื้อน

รถม้าพอมาถึงหน้านางก็ทำได้แค่หยุดรถเท่านั้น

ฟู่เจียวเจียวกับฟู่เป่าเจินในรถม้าจึงเลิกม่านแล้วตะโกนด่าออกมาก่อน

"ใครน่ะ? มาขวางรถม้าพวกข้า จาวหนิง?"

พวกนางตอนที่เห็นฟู่จาวหนิงก็สีหน้าเปลี่ยน

"จะรีบหนีไปไหน?" ฟู่จาวหนิงพูดแล้วเดินตรงเข้ามา แตะมือแล้วกระโจนขึ้นรถม้า มุดเข้ามาในตัวรถ

"เจ้า เจ้าเจ้าเจ้าขึ้นมาทำอะไรกัน"

ฟู่เป่าเจินพูดพลางยื่นมาผลักนางลงไป

ฟู่จาวหนิงคว้าข้อมือของนางไว้ บิดมือของนาง ฟู่เป่าเจินร้องแหลมขึ้นมา

"เจ็บๆๆ! เจ้าปล่อยนะ! ฟู่จาวหนิงเจ้าเป็นบ้าไปแล้ว!"

ฟู่เจียวเจียวถลึงตาโตมองนาง

ฟู่จาวหนิงแบบนี้ราวกับเป็นคนละคนไป

"ข้าบ้าหรือ? ข้าจะบ้าหรือไม่บ้า ก็ต้องดูว่าพวกเจ้าจะซื่อตรงหรือไม่"

ฟู่จาวหนิงสะบัดมือฟู่เป่าเจิน นั่งอยู่ที่นั่นพิจารณารถม้าคันนี้ บนรถม้ายังใส่ของไว้ไม่น้อยด้วย ดูท่าครั้งนี้พวกนางพี่น้องทั้งสองคนมาเขารุ่งอรุณคงเตรียมตัวไว้ไม่น้อยเลย

คิดแล้วว่ามาที่นี่คงจะเพื่อหาสามีกระมัง? ไม่รู้ว่าหาได้แล้วหรือยัง

"เจ้าคิดจะทำอะไร?"

ฟู่เจียวเจียวถาม "จาวหนิง ทำไมเจ้าถึงกลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนไปแล้วล่ะ? แล้วรัฐทายาทเซียวทางนั้นจะทำอย่างไร?"