อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 291

ตอนที่โหวอาวุโสน้อยอี้พูดประโยคนี้น้ำเสียงก็อึมครึมขึ้นมา ระงับความโกรธเอาไว้

เขามองอันชิงเป็นเหมือนของเล่นบนฝ่ามือตนเอง และตอนนี้ก็พบว่าอันชิงน่าจะเป็นของอ๋องเจวี้ยนไปแล้ว ความริษยาจึงทำให้ใจเขาเจ็บปวดขึ้นมา

"เซียว เซียวหลันยวน"

อันชิงคุณสมบัติยากำเริบ หัวสมองเองก็มึนงงขึ้นมาแล้ว แต่ว่าร่างกายกลับยิ่งร้อนขึ้นเรื่อยๆ นางปล่อยผ้าคลุมออกอย่างควบคุมไม่อยู่

เดิมทีคิดอยากจะถามว่าเซียวหลันยวนเป็นใคร แต่นางถ้าพูดตอนนี้ กลับจะยิ่งเหมือนเป็นการร้องเรียกเซียวหลันยวนแทน

"เจ้าจะเรียกเขามาช่วยเจ้าหรือ?"

โหวอาวุโสอี้ยื่นมือออกมาฉับพลัน จับผ้าคลุมของนางออกแรงสะบัดออก

อันชิงมองเขา สายตาเหม่อลอย

ไม่ว่าคนที่เขาเตรียมมาจะไปอยู่ไหน ถึงอย่างไรตอนนี้โหวอาวุโสน้อยอี้ก็มองออกแล้ว ว่าอันชิงถูกกรอกยาไป ยิ่งไปกว่านั้นยากำลังออกฤทธิ์

ผู้ชมที่เขาเตรียมไว้ก็ใกล้จะมาแล้ว จะมาเสียเวลาไม่ได้อีก

โหวอาวุโสน้อยอี้ยื่นมือไปกดบ่าของอันชิง

"เสี่ยวชิงชิง ไม่ต้องเซียวหลันยวนหรอก เจ้ามองข้านี่ ข้ามีตรงไหนที่ดูไม่ดีหรือ? ข้าชอบเจ้ามาตั้งหลายปีแล้ว ถ้าเป็นหญิงสาวคนอื่น ข้าจะยังทนต่อไปได้อย่างไร? ตีให้สลบแล้วลากเข้าไปเรือนข้างๆ จัดการให้เสร็จสรรพก็จบแล้วนี่"

"แต่ว่าสำหรับเจ้า ข้าก็อดทนมากเลยนะ ข้าคอยไล่จีบเจ้ามาตลอด เอาอกเอาใจเจ้า อยากให้เจ้าชอบข้าเพียงคนเดียว อยากจะรับเจ้าเป็นภรรยาจริงๆ ให้เจ้ากลายเป็นภรรยาของข้า เจ้าทำไมถึงไม่หวั่นไหวเลย?"

"เสี่ยวชิงชิง ข้าชอบผู้หญิงเช่นเจ้ามากที่สุดเลย ไม่ประจบประแจง ไม่อ่อนแอ แต่มองแล้วมีชีวิตชีวา"

คำพูดของโหวอาวุโสน้อยอี้ ทำให้ฟู่จาวหนิงฟังแล้วอยากจะสำรอก

นางตอนนี้กล้ายืนยัน ว่าในใจโหวอาวุโสน้อยอี้จะต้องเป็นพวกโรคจิตแน่ๆ!

อันชิงถูกเขาชอบเข้า ถือว่าดวงซวยมหาศาลเลยทีเดียว

ถ้านางเป็นอันชิง ตอนนี้คงตบฉาดเข้าไปสักทีแล้ว แล้วก็ยกเท้าเตะ เตะเขาให้เละ

แต่สภาพของอันชิงนั้นไม่ถูกต้องอย่างชัดเจน