อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 293

เซียวหลันยวนพอเห็นนางตรงมาหาตนเอง ก็ถอยออกไปสองก้าวทันที

"รีบพานางออกไป"

ฟู่จาวหนิงรีบดึงตัวอันชิงที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ เหลือบตามองเขาผาดหนึ่ง นางจู่ๆ ก็พบกับปัญหาเข้าแล้ว

"ที่นี่ส่งให้ท่านเลย"

นางดึงตัวอันชิงออกไปทันที

"หยุดนะ เจ้าจะพานางไปไหน?"

โหวอาวุโสน้อยอี้หน้าเปลี่ยนสี รีบเดินจะเข้าไปขวางฟู่จาวหนิง

แต่เซียวหลันยวนพอสับเท้า ก็เข้ามาขวางหน้าเขาไว้แล้ว

"บังอาจ"

"อ๋องเจวี้ยน ข้ากับอันชิงรู้จักกันมาแล้วหลายปี นางจะต้องเชื่อใจข้าแน่ พวกท่านจู่ๆ ก็มาดึงนางไป ข้าไม่วางใจเอาเสียเลย!"

"รู้จักมาหลายปี?"

"แน่นอน ข้าคิดจะไปสู่ขอที่ตระกูลอันแล้วด้วย อันชิงจะช้าเร็วก็ต้องเป็นภรรยาข้า แล้วข้าก็ไม่ได้ทำร้ายนางเสียหน่อย"

โหวอาวุโสน้อยอี้สองมือกำหมัด อยากจะเหวี่ยงใส่หน้าเซียวหลันยวนเสียเหลือเกิน แต่เขาก็ไม่กล้า

"แต่อ๋องเจวี้ยนอย่างท่านต่างออกไป ท่านมีพระชายาแล้ว ตอนนี้ยังคิดจะเอาตัวอันชิงอีก ท่านหมายความว่าอย่างไรกันแน่? หรือว่าท่านจะไม่รู้ ว่าหญิงสาวจากตระกูลอันไม่มีทางจะไปเป็นนางสนมแน่?"

อ๋องเจวี้ยนร้องเฮอะ

ตอนนี้ ด้านหน้ามีคนกลุ่มหนึ่งตรงเข้ามา

เห็นได้ชัดว่าเป็นคนที่โหวอาวุโสน้อยอี้เตรียมไว้

"หาคุณหนูอันเจอหรือยัง" คนยังไม่ทันถึง ก็มีเสียงตะโกนลั่นขึ้นมา

อ๋องเจวี้ยนเหลือบมองโหวอาวุโสน้อยอี้อย่างเย็นชา

โหวอาวุโสน้อยอี้กัดฟัน ช้าไปเสียแล้ว

แผนการของเขาถูกพังไปแล้ว

แต่เขาจะไม่ปล่อยให้ฟู่จาวหนิงได้ดีหรอกนะ

แต่ก็เป็นพวกผู้ชายทั้งนั้น ผู้ชายที่ทำงานในภูเขา ถ้าหากอันชิงไปเจอคนเหล่านั้นล่ะก็ ความบริสุทธิ์ของนาง

สีหน้าโหวอาวุโสอี้น้อยเองก็เปลี่ยนไปแล้ว

เขาชอบอันชิง แล้วนางตอนนี้ก็ถูกกรอกยานั่นไปแล้ว จะให้พวกคนชั้นต่ำมาเอาเปรียบไม่ได้！

"รีบไป！"

ตอนนี้โหวอาวุโสอี้เองก็ร้อนรนเสียแล้ว

ความบริสุทธิ์ของอันชิงถ้าจะทิ้ง ก็ขอให้ทิ้งมาไว้บนตัวเขา

ชิงอีในที่สุดก็ตามมาทัน "ท่านอ๋อง?"

"ไป"

เซียวหลันยวนชะงักไปครู่หนึ่ง และก็ตรงไปทางนั้นด้วยเช่นกัน

อันชิงโดนยาเล่นงาน คิดไว้แล้วว่าคงจะยุ่งยากนิดหน่อย แต่ตอนนี้เขาเองก็กังวลฟู่จาวหนิงด้วย