อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 305

อันเหนียนกลับทนไม่ไหว พ่นพรวดออกมา

อันชิงตกใจจนถลึงตาโตมองฟู่จาวหนิง

พระชายาอ๋องเจวี้ยนคนนี้ ทำไมถึงรู้สึกว่าเหมือนอยากจะหย่าร้างกับอ๋องเจวี้ยนเลยล่ะ

เซียวหลันยวนกัดฟัน

"ฟู่จาวหนิง เจ้าอยากจะหย่าร้างกับข้าขนาดนั้นเชียวหรือ?"

"หรือว่าที่ท่านอ๋องเรียกข้ามา ไม่ใช่จะให้ข้าถอนตัวจากตำแหน่งเองหรือไรกัน?"

ฟู่จาวหนิงถลึงตาจ้องเขากลับ

ไม่เช่นนั้น เพื่อเรื่องนี้ จะไปรับตัวนางกลับมาจวนอ๋องทำไมกัน

เซียวหลันยวนรู้สึกว่าหัวใจตนเองอึดอัดจนเจ็บปวดขึ้นมาเสียแล้ว

เขาทั้งไอออกมาอีกหลายครั้ง มองไปทางอันชิง

"ข้าอยากรู้ว่าพวกเจ้าพี่น้องมีเป้าหมายอะไรกันแน่"

เซียวหลันยวนยังสงสัยว่าอันเหนียนมาเพื่อบีบให้เขามอบตัวตนฐานะพระชายาหลักให้กับนาง ไม่เช่นนั้นก็คงจะสงสัยว่าเขากับอันชิงมีการแตะเนื้อต้องตัวกันลับๆ ไปเรียบร้อย แล้วต่อมายังเอาแต่เน้นว่าหญิงสาวตระกูลอันจะไม่เป็นสนม นี่มีเป้าหมายอะไรกันแน่?

อันเหนียนลุกขึ้นยืน คารวะกับอ๋องเจวี้ยน "ท่านอ๋องกับพระชายาเข้าใจผิดแล้ว ความหมายของข้าคือจะเชิญท่านอ๋องเอ่ยกับคนนอกให้หน่อย ว่าไม่ได้มีความสัมพันธ์ส่วนตัวกับอันชิงเลย พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของอันชิง"

"เดิมทีก็ไม่มีสัมพันธ์ส่วนตัวอะไรนั่นอยู่แล้ว ข้าเองเดิมทีก็เป็นคนบริสุทธิ์นะ"

เซียวหลันยวนชะงักไปครู่หนึ่ง ฟังว่าตนเองกำลังพูดอะไรอยู่?

ดูท่าจะถูกฟู่จาวหนิงทำให้โมโหเสียแล้ว โมโหจนหัวสมองเริ่มไม่ตื่นตัว "อันชิงตอนนั้นก็เป็นผู้บริสุทธิ์อยู่แล้ว ตอนนั้นข้าเองก็ไปทันอย่างฉุกละหุก แต่ว่าก่อนที่ข้าจะไปถึงที่นั่น ผู้หญิงคนนี้ก็อยู่ที่นั่นก่อนแล้วนะ"

เซียวหลันยวนชี้ไปที่ฟู่จาวหนิง

"พวกเจ้าคงจะเข้าใจผิดแล้ว ฟู่จาวหนิงต่างหากที่ช่วยอันชิง และเป็นคนที่ถอนพิษนั่นให้กับอันชิง!"

เขาตั้งใจจะให้ฟู่จาวหนิงมารับของขวัญขอบคุณจากบ้านตระกูลอันจริงๆ เพียงแต่เห็นนางไม่ยอมกลับจวนอ๋องมาหลายวัน ไม่คิดจะเข้ามาดูดำดูดีสุขภาพร่างกายของเขาบ้างเลย ราวกับว่าทั้งสองคนไม่ได้เกี่ยวข้องกันจนเหมือนคนแปลกหน้าอย่างไรอย่างนั้น ดังนั้นในใจจึงมีโทสะขึ้นมา

ถูกต้อง เขาจงใจนั่นล่ะ ตอนที่เข้ามาจึงไม่สนใจฟู่จาวหนิง