อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 308

ชายคนหนึ่งถูกทหารจวนอ๋องเจวี้ยนหิ้วเข้ามา โยนลงไปบนพื้น

มืเท้าของดูบิดเบี้ยวอย่างประหลาด

จากสายตาเฉพาะทางของฟู่จาวหนิง มือเท้าของเขาน่าจะถูกคนหักทิ้งตรงๆ

อันชิงพอเห็นหน้าตาของเขาสีหน้าก็เปลี่ยนไป หดตัวลงมาด้วยสัญชาตญาณ

ฟู่จาวหนิงกุมมือนางไว้มั่น

"ไม่ต้องกลัว"

ถูกต้อง นางเองก็มองออกแล้ว ว่าชายคนนี้คือผู้ชายที่จะลงมือกับอันชิงบนเขาเมฆอรุณวันนั้น เจ้าคนปากแหลมหน้าตอบ

ตอนนั้นเซียวหลันยวนแค่โยนเขาทิ้งไปข้างๆ นาเองก็คิดว่าต่อมาคงไม่มีใครไปสนใจเขาแล้วว่าจะเป็นหรือตาย คิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนยังเอาคนไปลากตัวเขากลับมาด้วย

"ท่านพี่ เป็นเขา เป็นเขา" อันชิงพูดกับอันเหนียน

อันเหนียนหน้าเปลี่ยนสี มองไปทางเซียวหลันยวน

"ยาเป็นเขาที่กรอกลงมา" เซียวหลันยวนให้คนไต่สวนมาจนชัดเจนแล้ว "แต่ว่า เขาไม่ได้เอ่ยถึงอี้ไห่ ข้าให้คนไปตรวจสอบ คนผู้นี้เป็นลูกลับๆ ของบ้านตระกูลต้วน บ้านตระกูลต้วนไม่ยอมรับเขา ไม่ยอมให้เขากลับไป พอเขาไปอยู่กับอี้ไห่ ตระกูลต้วนถึงรับตัวเขากลับ"

"เขารู้ว่าถ้าโพล่งชื่ออี้ไห่ออกมา ชีวิตเขาหลังจากนี้คงอยู่ต่อไม่ได้แล้ว ดังนั้นเรื่องนี้ทั้งหมดจึงจะแบกไว้เอง"

"อี้ไห่ไม่ได้แตะใจละเมอเลย และเขาก็ไม่ได้พูดใจละเมอออกมาด้วย เขาแค่พูดกับคนผู้นี้ว่าอยากได้ตัวอันชิงมาเท่านั้น"

เซียวหลันยวนถามเรื่องนี้จนชัดเจน ตอนนี้พูดออกมาจนไม่สนใจว่าอันชิงจะรับได้หรือไม่ ก็ไม่ใช่น้องสาวเขาเสียหน่อย และก็ไม่ได้เกิดเรื่องอะไรขึ้นด้วย เขาเองก็ไม่ได้มีนิสัยปกป้องผู้หญิงคนอื่นนี่นา

"คนที่มีความคิดนี้เป็นหลักคือชายคนนี้ ใจละเมอเขาก็หาซื้อมาเอง ยิ่งไปกว่านั้น ก็เป็นเขาที่หาคนไปหลอกอันชิง แล้วเขาก็กรอกยาให้อันชิงด้วยตนเอง ขั้นตอนนี้กระทั่งไม่ได้บอกกับอี้ไห่ด้วยซ้ำ เขาแค่ให้อี้ไห่ไปหาเขาในเวลากับสถานที่ไหนเท่านั้น"

อันเหนียนพอได้ยินคำพูดของเซียวหลันยวนก็เข้าใจแล้ว

"ดังนั้น พวกเราจึงไม่มีทางคิดบัญชีกับอี้ไห่ได้เลยหรือ?" เขากัดฟันกรอด

"อย่างน้อย จะไปอยู่ต่อหน้าองค์จักรพรรดิกับจวนทางาร็ยังไม่มีหลักฐานพอที่จะเอาผิดเขาได้" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

ยิ่งไปกว่านั้น เขาเองก็ไม่ได้คิดจะลงมืออย่างสุดกำลังกับตระกูลอันด้วย

อันเหนียนเองก็รู้ องค์จักรพรรดิฮองเฮาก็เอาแต่คอยหนุนอี้ไห่มาโดยตลอด พอมีองค์จักรพรรดิคุ้มครอง ต่อให้มีหลักฐานจะเล่นงานอี้ไห่ ก็อาจจะทำอะไรเขาไม่ได้ก็ได้