อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 311

ฟู่จาวหนิงกลับบ้านตระกูลฟู่ จัดการดูแลคนเจ็บคนป่วยในบ้านเหล่านั้นเสียก่อน แล้วจึงนำเอาวัตถุดิบยาบางส่วนกลับมาจวนอ๋องเจวี้ยน

วันนั้นนางเอาเลือดกวางที่จัดการเสร็จเรียบร้อยแล้ว ยกมาไว้เบื้องหน้าเซียวหลันยวน

"ในนี้ข้ายังใส่ตัวยาลงไปอีกส่วนหนึ่ง หลังจากดื่มแล้วท่านอาจจะรู้สึกร้อนวูบวาบไปทั้งร่างด้วย และมีเหงื่อออกไม่น้อยทีเดียว"

ฟู่จาวหนิงพูดกับเขาอย่างชัดเจน

"เนื่องจากสภาพร่างกายของท่านไม่ปกติ ต่อให้เหงื่อไหลออกมามากก็ห้ามอาบน้ำ ใช้ผ้าแห้งเช็ดก็พอ จากนั้นก็เปลี่ยนเสื้อผ้า"

"และเป็นไปได้ว่าจะมีอาการมึนหัว สาเหตุมาจากคุณสมบัติของยา ไม่ต้องกังวล ดื่มน้ำเยอะๆ"

ฟู่จาวหนิงพูดพลางมองไปทางชิงอี

"ชิงอีละเอียดหน่อยก็พอแล้ว คืนนี้อย่านอนด้วยชุดเหงื่อท่วมก็แล้วกัน"

ชิงอีมองท่านอ๋อง รีบร้อนเอ่ยขึ้นว่า "พระชายา ข้าน้อยเป็นคนหยาบลวก แล้วก็ไม่เข้าใจเรื่องการแพทย์ด้วย เกรงว่าจะดูแลท่านอ๋องได้ไม่ดี ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้อากาศก็เย็นแล้ว พอถึงตอนกลางคืนลมก็จะพัด ถ้าท่านอ๋องเหงื่อร้อนจนอึดอัด ข้าเองก็ไม่มั่นใจอีกว่าต้องเปิดหน้าต่างไหม หรือเปิดมากน้อยเพียงใด"

ฟู่จาวหนิงมองเขาอย่างพูดไม่ออก

"ดังนั้น ข้าน้อยจึงกังวลว่าจะดูแลท่านอ๋องได้ไม่ดีพอ"

"ท่านอ๋องของเจ้าไม่ใช่ว่ามีสาวใช้ที่ถูกอกถูกใจอยู่ไม่ใช่หรือ? ไม่ใช่ว่ายังรอคำสั่งอยู่ในจวนอ๋องหรอกหรือ? เรียกพวกนางเข้ามาก็ได้แล้วนี่นา?"

ฟู่จาวหนิงยิ้มเย็ฯชาขึ้นมา

ใครก็รู้ว่านางพูดถึงใคร

ชิงอีไม่กล้าตอบกลับเสียแล้ว

เซียวหลันยวนมองฟู่จาวหนิง หัวเราะเบาๆ ขึ้นมา

"ยังยังไม่รู้จริงๆ ว่าเจ้าจะขี้น้อยใจขนาดนี้ จำเอาไว้เสียนานเชียว? รู้สึกติดใจกับสองคนนั้นมากหรือ?"

"ใครสนใจนางสองคนนั้นกัน? นางทั้งสองคนเป็นคนข้างกายท่านนี่ ข้าจะไปกล้าทำอะไรพวกนางได้อย่างไร ถ้าไม่ใช่ว่าเจ้าคอยปกป้องอยู่ ข้าคงไล่ตะเพิดพวกนางออกไปนานแล้ว"

ฟู่จาวหนิงเป็นคนที่เคืองแค้นต้องเอาคืน