อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 316

อันเหนียนคุกเข่าอยู่หน้าแท่นหนังสือขององค์จักรพรรดิ ก้มหน้าต่ำ พอได้ยินคำพูดของเขา ก็สัมผัสได้ถึงเจตนาร้ายขององค์จักรพรรดิลึกๆ ขึ้นมา

องค์จักรพรรดินี่รังเกียจเขาอยู่ใช่ไหม?

คนอื่นถ้าคิดจะวิจารณ์ตระกูลอันของพวกเขา องค์จักรพรรดิจะอุดปากพวกเขาได้หรือ?

อย่างมากก็คงจะพูดออกมาอย่างคลุมเครือต่อหน้าพวกเขา แต่ลับหลังก็ไม่รู้ว่าจะลือกันแย่แค่ไหน

จะว่าไป องค์จักรพรรดิตอนนี้รังเกียจพวกเขาแล้ว ถึงตอนนั้นถ้าพวกเขาได้ยินคนอื่นพูดกัน ก็ต้องเข้าวังมาให้อค์จักรพรรดิออกหน้าให้ทุกครั้งไปหรือ?

องค์จักรพรรดิจะออกหน้าแทนพวกเขาได้ทุกครั้ง แล้วจัดการคนเหล่านั้นได้หรือ?

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังเคยถามอันชิง อันชิงถึงแม้จะรู้สึกขอบคุณต่ออ๋องเจวี้ยน แต่นางก็ไม่ใช่ผู้หญิงไร้สมองแบบนั้น

"องค์จักรพรรดิ น้องสาวข้าไม่เคยเห็นหน้าตาอ๋องเจวี้ยนเสียด้วยซ้ำ ดังนั้นนางไม่มีเหตุผลต้องออกเรือนกับอ๋องเจวี้ยนเลย ยิ่งไปกว่านั้นกฎของตระกูลข้าก็มีอยู่ ห้ามเป็นสนมโดยเด็ดขาด องค์จักรพรรดิอาจจะลืมไปแล้วหรือ ว่านั่นเป็นเพราะศาลบรรพบุรษของเราแต่ก่อนโดนภรรยาผู้น้อยเล่นงานจนลำบาก ตระกูลอันเกือบจะต้องบ้านแตกสาแหรกขาดเพียงเพราะภรรยาผู้น้อยเพียงคนเดียว จนต้องกำหนดกฏตระกูลนี้ขึ้นมา?"

"โอ้ ข้านึกออกแล้ว"

องค์จักรพรรดิพอเห็นว่าอันเหนียนดูไม่ค่อยยินดีนัก

อันเหนียนก็เป็นแบบนี้ ไม่ได้ทำให้คนรู้สึกชอบขึ้นมาเลย ปากแข็ง บางขุนนางของแคว้นทำผิดเล็กน้อย ผู้ตรวจการอันก็จะมาชี้ออกมาต่อหน้าขุนนางนับร้อยในช่วงประชุมเช้า

ไม่ไว้หน้าเขาเลยแม้แต่น้อย

ส่วนเรื่องกฎของตระกูลอัน เรื่องราวในอดีต เขาไม่ได้สนใจเลยแม้แต่น้อย ยิ่งไปกว่านั้นมารดาขององค์จักรพรรดิเดิมทีก็ไม่ใช่ฮองเฮา เดิมทีก็เป็นแค่พระชายารองคนหนึ่งของจักรรพรรดิรุ่นที่แล้วสมัยยังเป็นองค์รัชทายาทเท่านั้น

ต่อมาไท่ซ่างหวงเองก็ไม่ได้คิดจะแต่งตั้งนางเป็นฮองเฮา

หลังจากนั้น ฮองเฮาเองก็ถูกคนอื่นขึ้นไปเป็น ไทเฮาในตอนนี้ก็ไม่ใช่มารดาแท้ๆ ของเขา

พูดขึ้นมา เขาเองก็ถือว่าเป็นลูกของภรรยาผู้น้อยหรือเปล่า?

เขาไม่ได้รังเกียจภรรยาผู้น้อยเลย กระทั่งรู้สึกว่าตระกูลอันทำแบบนี้เป็นการเสแสร้ง