อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 318

อ๋องเจวี้ยนได้รับการแจ้งจากในวัง ตอนได้ยินว่าพรุ่งนี้ให้เขาพาพระชายาเข้าวังเพื่อร่วมงานเลี้ยงก็รู้ขึ้นมาทันทีว่าองค์จักรพรรดิจะต้องทำเรื่องน่าเบื่ออีกแน่

เขาหัวเราะเย็นชาขึ้นมา

ชิงอีกังวลเล็กน้อย

"ท่านอ๋อง งานเลี้ยงครั้งที่แล้วคืองานเลี้ยงหงเหมิน ครั้งนั้นท่านก็มีปานประหลาดลามขึ้นมาทั้งตัว หายามารักษาอยู๋นานกว่าจะดีขึ้น ตอนนี้ยังจะเชิญท่านไปงานเลี้ยงในวังอีก"

งานเลี้ยงวังครั้งที่แล้วคือเมื่อหลายปีก่อน

แต่ว่าครั้งนั้นท่านอ๋องก็เหมือนทิ้งชีวิตไปครึ่งหนึ่ง

ครั้งน้นเองก็ยังหาตัวคนร้ายไม่ได้ องค์จักรพรรดิจึงผลักขันทีกับสาวใช้ในวังหลายคนออกมารับเคราะห์ โบยจนตายไปตั้งหลายคนต่อหน้าท่านอ๋อง

แต่ว่าท่านอ๋องเองก็ได้รับความทรมานมานานพอควร

ครั้งนั้นองค์จักรพรรดิเอ่ยขึ้นอย่างเสียใจว่าหลังจากนี้ถ้ามีงานเลี้ยงในวังก็จะไม่ให้อ๋องเจวี้ยนมาเข้าร่วมอีกแล้ว อนุญาตให้ท่านอ๋องไม่ต้องเข้าวังร่วมงานเลี้ยงใดๆอีก

ตอนนี้เกิดอะไรขึ้น?

เป็นถึงจักรพรรดิ แต่พูดเหมือนผายลมแบบนี้ได้ด้วยหรือ?

คนที่ไม่รักษาคำพูดแบบนี้มันก็เป็ฯขยะทั้งนั้น

คำว่าขยะคำนี้ ชิงอีก็เรียนรู้มาจากฟู่จาวหนิง เขารู้สึกว่ามีเหตุผลดี

"พวกเขาตอนนี้ก็คงมีเจตนาไม่ดีเหมือนกัน" อ๋องเจวี้ยนเอ่ยขึ้นเสียงเรียบ

"เช่นนั้นท่านอ๋องไม่ไปไม่ได้หรือ?"

"เจ้าไม่ได้ยินคนในวังที่มาแจ้งข่าวพูดหรือ?" อ๋องเจวี้ยนย้อนถาม ชิงอีเองก็ไม่รู็จะพูดอะไรเหมือนกัน

ตอนที่คนในวังมาแจ้งข่าวเมื่อครู่พูดไว้เช่นนี้ "องค์จักรพรรดิรู้ว่าท่านอ๋องสองวันนี้ถูกคนทั้งเมืองเข้าใจผิด ดังนั้นจึงถือโอกาสใช้งานเลี้ยงนี้ ให้พวกคนใหญ่โตกับเหล่าฮูหยินได้รู้ว่าท่านอ๋องเป็นผู้บริสุทธิ์ ถึงตอนนั้นพอลือกันผ่านปากเหล่าฮูหยินกับคนใหญ่โตพวกนั้น เพียงไม่นานก็จะหยุดข่าวลือได้แล้ว"

"ความหมายของเขา คือคิดจะบอกท่านอ๋องว่างานเลี้ยงนี้จัดขึ้นเพื่อข้า ถ้าข้าทำผิดจริง ก็คือจะไม่รับคำเชิญ"

อ๋องเจวี้ยนเคาะโต๊ะเบาๆ เหลือบมองไปยังสวนนอกหน้าหน้าต่าง "ฟู่จาวหนิงกลับบ้านตระกูลฟู่ไปแล้วหรือยัง?"