อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 319

ฟู่จาวหนิงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่

นางยังต้องให้เจ้าเด็กน้อยนี่มาเลี้ยงดูหรือ?

เจ้าเด็กน้อยไม่ได้เรื่องที่มาหาคนไกลถึงพันลี้ แต่กลับไม่มีเบาะแสอะไรเลย แล้วยังเกือบจะถูกคนตีจนตายเหมือนเหยื่อล่า อย่างเขาเนี่ยนะ คิดจะมาเลี้ยงดูนางกับท่านปู่?

"จริงนะ ท่านอย่าไม่เชื่อสิ ตั้งแต่เด็กข้าไม่เคยมีผู้อาวุโสเลย มีแค่ท่านแม่คนเดียวเท่านั้น แต่ว่าท่านแม่เองก็ดูแลมากไม่ไหว ตอนที่ข้าเห็นท่านก็รู้สึกว่าท่านคือพี่สาวของข้า พอเห็นท่านปู่ก็รู้สึกว่าเขาคือท่านปู่ของข้า ข้าพักเข้ามา ก็รู้สึกว่าที่นี่เหมือนบ้านของข้า"

เฮ่อเหลียนเฟยกลัวฟู่จาวหนิงจะไม่เชื่อ จึงคิดจะยกมือลั่นคำสาบาน่

"เอาล่ะเอาล่ะ เจ้าดูแลตัวเองดีดี ถ้าหากมีคนจากบ้านอื่นมาหาเรื่อง เจ้าก็ให้พวกเขามาขวางเอาไว้แล้วกัน อย่าบุ่มบ่ามรู้ไหม?"

"ขอรับ พี่หญิง ข้าจะไม่เพิ่มความลำบากให้ท่านแน่"

"คุณหนู"

เสี่ยวเถารีบร้อนวิ่งเข้ามา "ท่านพี่หงจั๋วมาอีกแล้ว"

นางรู้จักหงจั๋วกับเฝิ่นซิงแล้ว

"นางมาทำอะไรหรือ?"

ฟู่จาวหนิงเองก็รู้สึกแปลกๆ มากันอีกทำไม?

"ท่านพี่หงจั๋วบอกว่า องค์จักรพรรดิมีรับสั่ง ให้อ๋องเจวี้ยนพาท่านเข้าวังไปร่วมงานเลี้ยงวันพรุ่งนี้ ดังนั้นวันนี้จึงต้องมารับท่านกลับจวนอ๋อง" เสี่ยวเถาได้ยินแล้วรู้สึกตื้นเต้นเล็กๆ

ท่านอ๋องชอบคุณหนูของพวกนางแล้วจริงๆ หรือเปล่านะ?

ไม่เช่นนั้นคงปฏิเสธองค์จักรพรรดิ แล้วไปร่วมงานคนเดียวเองกระมัง?

พอเห็นว่าท่านอ๋องจงใจส่งรถม้าจวนอ๋องมารับคุณหนูไป นี่จะต้องชอบคุณหนูแล้วแน่ๆ

เสี่ยวเถาอยากให้คุณหนูกับท่านอ๋องไปกันได้ดีจริงๆ ดังนั้นตอนนี้นางจึงรีบเร่งให้ฟู่จาวหนิงออกเดินทาง

"คุณหนูท่านรีบไปเถอะ ข้าเห็นท่านพี่หงจั๋วร้อนรนมาก ไม่แน่ว่าอาจจะต้องรีบพาคุณหนูกลับไปแต่งองค์ทรงเครื่องก็ได้"