อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 336

ต้วนจ้งมือเท้าแม้จะถูกตีจนหัก แต่นั่งบนถื้นบิดไปมาก็ยังทำได้อยู่

เขาไม่ถูกอนุญาตให้เข้าตำหนัก แต่ถูกกรอกยาอยู่ในสวนด้านนอก

คนทั้งหมดล้วนออกจากตำหนัก และเห็นว่าไม่ห่างออกไปนัก ต้วนจ้งยังไม่รู้ว่าตนเองถูกกรอกอะไรลงไป แต่เขารู้ว่านี่เข้าวังมาแล้ว อี้ไป่จะต้องอยู่แน่นอน

องค์จักรพรรดิฮองเฮาเองก็อยู่ด้วย

เขารู้สึกว่าถ้าตนเองแสดงท่าทีออกมาได้ดีหน่อย บางทีอี้ไห่อาจจะช่วยเหลือเขาได้

เพราะในจวนอ๋องเจวี้ยน เขาประเดี๋ยวก็ถูกกรอกน้ำประหลาดๆ ไปบางส่วน หลังจากดื่มแล้วก็ไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรพิเศษ

ดังนั้นตอนนี้ต้วนจ้งเองก็คิดไม่ถึงว่านี่จะเป็นยาใจละเมอ

เขารู้สึกว่าอ๋องเจวี้ยนน่าจะทำอะไรเขาไม่ได้แล้ว กระทั่งยังรู้สึกภาคภูมิใจขึ้นมาด้วย

"เมื่อครู่หมอหลวงเองก็ตรวจสอบยาแก้วนั้นแล้ว นั่นเป็นแก้วน้ำขนาดที่แม่นางอันดื่มไปในเขาเมฆอรุณ ดังนั้นปริมาณยาก็น่าจะใกล้เคียงกัน"

ฟู่จาวหนิงมองมองอันชิง ส่งสายตาปลอบประโลมให้กับนาง

อันชิงตอนนี้กลับมั่นคงขึ้นมากแล้ว นางเชื่อว่าฟู่จาวหนิงจะต้องล้างความอัปยศบนตัวนางได้แน่นอน

"พวกท่านลองดูกันเลย ลองดูว่าต้วนจ้งจะทำท่าทางน่าเกลียดอย่าที่พวกท่านคิดหรือไม่"

เมื่อครู่คนที่กรอกยาให้กับต้วนจ้งยังพูดข้างหูกับเขาประโยคหนึ่งว่า

"รอก่อนเถอะ ในตำหนัก องค์จักรพรรดิยังนั่งอยู่ในงานเลี้ยง โหวอาวุโสน้อยอี้เองก็อยู่ด้วย ถ้าเจ้าอาละวาดขึ้นมา หัวจะกุดเอานะ"

พอได้ยินประโยคนี้ ต้วนจ้งก็คิด ตอนนี้โหวอาวุโสน้อยอี้อาจจะกำลังสู้กับอันเหนียนและอ๋องเจวี้ยนอยู่กระมัง เรียกให้นางเข้าวัง ก็เพื่ออีกสักครู่จะให้เขาไปยืนยัน

แน่นอนว่าเขาต้องนั่งรอดีดี รอให้องค์จักรพรรดิเรียกเขา แล้วเขาค่อยเข้าไปซัดอันชิงกับอ๋องเจวี้ยนให้หนัก

ตอนนี้เขาต้องระงับเอาไว้ ใจเย็นไว้ก่อน

ต้วนจ้งยังครุ่นคิดอย่างละเอียด ผ่านไปครู่หนึ่งน่าจะพบกับสถานการณ์อะไร อาจจะถูกถามปัญหาอะไร แล้วเขาต้องตอบรับอย่างไร ต้องตอบอะไร