อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 337

จะว่าไป ต้วนจ้งกรอกยานั้นไป เขาไม่มีทางให้ต้วนจ้งมีโอกาสแตะต้องตัวของฟู่จาวหนิงเด็ดขาด

มีคนนำถังออกมาเตรียมไว้ และยังหิ้วน้ำมาอีก

ต้วนจ้งเห็นฟู่จาวหนิงที่งดงามสวยสง่า สองตาก็แดงก่ำขึ้นทันที จ้องนางราวกับหมาป่าตัวหนึ่งที่จะฉีกท้องของนางออกกิน

"ปิดตาเขาไว้" เซียวหลันยวนพอเห็นสายตาเขาเช่นนี้ สีหน้าก็ขรึมลง สั่งคนในวังให้เอาผ้าดำเข้ามา

ถ้าไม่ใช่ตอนนี้ไม่เหมาะสม เขายังคิดจะควักดวงตาทั้งสองของต้วนจ้งออกมาด้วย！

สายตาของเขาที่มองฟู่จาวหนิง เขาล้วนรู้สึกว่าค่อยสบายทั้งนั้น

ฟู่จาวหนิงมองเขา

นี่กำลังทำอะไรกัน?

ต้วนจ้งแค่มองนางก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรกับนางนี่ แต่ว่านางเองก็ไม่ได้เสนอความเห็นอะไร ไม่ได้ห้ามด้วย

ต้วนจ้งถูกผูกดวงตาไว้ ถ้ามองไม่เห็นแล้ว แต่เขาก็ยังได้กลิ่นหอมรางๆ ของหญิงสาวอยู่ จึงดิ้นไปมาอย่างเอาเป็นเอาตาย

เหล่าเจ้าหน้าที่เองก็มองอย่างไม่ค่อยเป็นสุขนัก

ฟู่จาวหนิงหยิบเข็มออกมา ให้คนกดต้วนจ้งไว้ และผู้คนก็เห็นว่าวิธีของนางรวดเร็วมาก ยกมือปักเข็ม ไม่ได้แตะโดนตัวต้วนจ้งเลย ก็จัดการแทงเข็มลงไปเต็มตัวเขาแล้ว

และเข็มทุกเล่มนางก็ดีดๆ อยู่ครู่หนึ่ง ผ่านไปพักหนึ่งจึงดึงเก็บเข็มลงมา

"เตรียมถังไว้"

หัวของต้วนจ้งถูกกดไว้ในถัง เพียงไม่นาน คนทั้งหมดก็ได้ยินเสียงสำรอกที่น่ากลัว

ต้วนจ้งสำรอกออกมาจนฟ้าดินวิงเวียนไปหมด

รอจนเขาสำรอกออกมาจนเกือบหมด ก็ดึงตัวออกมา ฟู่จาวหนิงส่งชามยาที่เตรียมไว้เสร็จแล้วให้กับเจ้าหน้าที่ "กรอกลงไป"

ยาถูกกรอกลงไป