อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 338

ออกมาจากในวัง

อันเหนียนพาอันชิงมาถึงเบื้องหน้ารถม้าอ๋องเจวี้ยน

พี่น้องสองคนคารวะอย่างลึกซึ้งกับฟู่จาวหนิง

"อ๋องเจวี้ยน พระชายา หลังจากนี้หากมีอะไรที่จะเรียกใช้ตระกูลอัน ขอโปรดกำชับมา อันเหนียนเอ่ยขึ้นอย่างตั้งใจ"

เป็นอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาอ๋องเจวี้ยนที่ช่วยน้องสาวของนาง ช่วยตระกูลอันเอาไว้

"ล้วนเป็นคุณความงามของนางทั้งสิ้น"

เซียวหลันยวนมองไปทางฟู่จาวหนิง

"ถ่อมตัวขนาดนี้เลยหรือ? ถ้าไม่ใช่เจ้าพาต้วนจ้งมา แล้วยังหาใจละเมอมาได้ แล้วยังเป็นธุระลากเขาเข้ามาในวังอีก เรื่องคงไม่ได้ราบรื่นเช่นนี้"

ฟู่จาวหนิงเองก็คงไม่เอาคุณความดีทั้งหมดแบกเอาไว้บนบ่าตัวเองหรอก

เรื่องนี้ ก็เป็นเพราะเขาช่วยจริงๆ

เซียวหลันยวนกล้าแบกแรงคุกคามที่มาจากองค์จักรพรรดิและฮองเฮา คนอื่นทำไม่ได้หรอก

ถ้าหากไม่มีเขา เรื่องราวคงไม่ราบรื่นเช่นนี้

"ท่านอ๋องกับพระชายาเป็นครอบครัวเดียวกัน ไม่ต้องแยกกันขนาดนี้หรอก สรุปคือ บุญคุณของทั้งสองคน อันเหนียนจดจำไว้ในใจแล้ว"

อันเหนียนมองพวกเขาสองสามีภรรยา ยิ้มแผ่วเบาขึ้นมา

"ขอบคุณอ๋องเจวี้ยน ขอบคุณพระชายา" อันชิงมองฟู่จาวหนิง ดวงตาแดงก่ำ

"ไม่ต้องขอบคุณแล้ว พวกเจ้าไม่ใช่มาส่งของขวัญขอบคุณหรือ?" ฟู่จาวหนิงมองหญิงสาวคนนี้อย่างเห็นใจ "เจ้าหลายวันนี้ก็พักผ่อนดีดีนะ กินอาหารอ่อนๆ หน่อย รีบกลับไปเถอะ นี่ค่ำแล้ว"

วันนี้วุ่นวายมาทั้งวัน พวกเขาเองออกมาก็มืดค่ำแล้ว

พี่น้องตระกูลอันจากไป

อ๋องเจวี้ยนมองฟู่จาวหนิง

"มืดขนาดนี้แล้ว กลับจวนอ๋องเถอะ"

นางคงไม่คิดจะกลับบ้านตระกูลฟู่ตอนนี้หรอกกระมัง?

ฟู่จาวหนิงคิดคิด พยักหน้า "เช่นนั้นก็รบกวนแล้ว"

ตอนนี้กลับไปก็ดึกมากแล้ว ไม่จำเป็นต้องให้คนตั้งมากมายมาได้ยินการเคลื่อนไหวนี้

"รบกวน?"