อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 340

"พวกเจ้ารู้ไหม? ว่าผ้าที่นำมาทอกระโปรงตัวนั้นมันยิ่งใหญ่แค่ไหน คิดว่าเซียวหลันยวนจะต้องมอบให้คนในดวงใจเขาแน่ๆ หรือก็คือเตรียมไว้สำหรับพระชายาที่แท้จริงของพวกเจ้าหลังจากนี้"

ฟู่จาวหนิงคิดถึงสายตาริษยาตอนที่พวกของฮองเฮาเห็นจันทราโน้มเมืองอยู่บนตัวนางขึ้นมา

เนื้อผ้าที่นำมาทอชุดกระโปรงนั้นได้มาอย่างยากลำบากมาก เป็นสิ่งที่ไท่ซ่างหวงส่งต่อมาให้เซียวหลันยวน เซียวหลันยวนตัดทอชุดนี้ตามรูปร่างของแม่นางบางคน คิดแล้วน่าจะเป็นคนในใจเขากระมัง

เพียงแต่เขาซ่อนนางผู้นั้นเอาไว้มิดชิดมาก ดังนั้นจึงไม่มีใครรู้

บางที อาจจะเป็นซ่งอวิ๋นเหยา?

ครั้งนี้นางอยู่ในงานเลี้ยงไม่เห็นซ่งหยวนหลินเลย แต่ซ่งหยวนหลินก็น่าจะเจ้าคิดเจ้าแค้นนางอยู่ตลอด รอจนซ่งอวิ๋นเหยากลับมาถึงเมืองหลวง ก็ยังไม่รู้ว่าจะเข้ามาหาเรื่องนางไหม

ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าการเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนที่ไม่จริงไม่ปลอมแบบนี้ดูยุ่งยากเสียเหลือเกิน

นางเองก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะไปเด็ดดอกท้อของเซียวหลันยวนหรอก แต่ว่าถ้าไปแตะเข้ากับดอกท้อของเขาเข้า นางก็รู้สึกว่ามันน่ารำคาญมาก

"พระชายา ท่านเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่า?"

หงจั๋วกับเฝิ่นซิงถามฟู่จาวหนิงขึ้นอย่างระมัดระวัง ทั้งสองคนยังรู้สึกใจตุ้มต่อม

"จริงด้วยพระชายา จวนอ๋องเจวี้ยนก็มีท่านเป็นพระชายาคนเดียวนี่นา ยังต้องการพระชายาที่แท้จริงอะไรอีกกันเล่า?"

"เรื่องเหล่านี้เซียวหลันยวนคนไม่ได้บอกกับพวกเจ้า แต่ว่าจันทราโน้มเมืองนั่น พวกเจาต้องเก็บรักษาอย่างระมัดระวังนะ ได้ยินมาว่ามีชื่อมีเสียงมาก ยิ่งไปกว่านั้นยังหายากมากอีกด้วยหลังจากเก็บมาแล้วก็นำไปคืนท่านอ๋องของพวกเจ้าเสีย"

จะเอามาไว้ในเรือนเจียนเจียไม่ได้ ถึงอย่างไรตอนนี้เรือนเจียนเจียในนามคือที่พักของนาง ถ้าหากของวางไว้กับนางแล้วเสียหายขึ้นมา ความรับผิดชอบก็มาตกที่ตัวนางสิ

นางหาจันทราโน้มเมืองพับที่สองมาชดใช้ให้เซียวหลันยวนไม่ได้หรอกนะ

"ไม่ใช่ กระโปรงชุดนั้น"

หงจั๋วยังคิดจะพูดอะไร ฟู่จาวหนิงก็จัดการตนเองเสร็จแล้ว เปลี่ยนเป็นเสื้อผ้าของตนเองเมื่อวานนี้ รีบสาวเท้าเดินออกไป

"ข้าต้องกลับไปแล้ว ไม่ไปบอกเซียวหลันยวนแล้ว พวกเจ้าช่วยไปบอกเขาสักคำแล้วกัน"

สายตาของเขาที่มองนางเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อว่านางหลับจริง เซียวหลันยวนคงจะไม่คิดว่านางจงใจไม่ตื่นขึ้นมาหรอกนะ เปลืองแรงแบกนางเข้าไปในห้องจะตาย?

ไร้สาระ นางไม่ใช่คนแบบนั้นเสียหน่อย

"เขายังจะฝึกอีกนานไหม?"

ฟู่จาวหนิงใช้คางพยักเพยิดไปทางอ๋องเจวี้ยนที่งดงามราวกับเซียน

"ใกล้จะเสร็จแล้ว"

พูดถึงเรื่องนี้ ชิงอีเองก็ดีใจมาก "พระชายา ท่านอ๋องดื่มเลือดราชันกวางนั่นยไปร่างกายก็ดีขึ้นมากจริงๆ นานมากแล้วที่เขาไม่สามารถลุกมาฝึกตอนเช้า แต่วันนี้กลับทำได้แล้ว ยิ่งไปกว่านั้นยังฝึกวิชาฝ่ามือไปหนึ่งชุดแล้ว กลิ่นอายก็ยังไม่สับสนเลย"

"อืม ไม่ใช่แค่เลือดราชันกวางหรอก ด้านในยังมียาดีอีกไม่น้อยเลย ยาเหล่านั้นข้าขุดมาเองด้วยนะ เจ้าคิดว่าแค่เลือดราชันกวางจะมีผลขนาดนั้นเลยหรือ?"

เสียงของฟู่จาวหนิงเพิ่งขาดไป เซียนหลันยวนก็ฝึกวิชาเสร็จ สาวเท้าเดินเข้ามา รับผ้าจากบนมือชิงอีไปเก็บเหงื่อกับมือ