อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 352

ฟู่จาวหนิงอดมองบนใส่เขาไม่ได้

"นั่นมันพ่อแม่ของข้า แล้วเจ้ามาเรียกท่านพ่อกับท่านแม่ได้อย่างไรกัน?"

เฮ่อเหลียนเฟยเม้มปาก "พี่หญิง ไม่รู้เพราะอะไร ข้าเห็นท่านกับท่านปู่แล้วรู้สึกสนิทชิดเชื้อเหลือเกิน ท่านว่านี่จะใช่สิ่งที่เรียกว่าเลือดข้นกว่าน้ำไหม?"

ถึงอย่างไรเขาก็อธิบายความรู้สึกนี้ได้ไม่ชัดเจน ตอนที่เห็นฟู่จาวหนิงเขาก็เชื่อใจและชอบขึ้นมาแล้ว ถึงตอนนั้นเขาเองยังยอมให้ตนเองไม่ต้องถูกช่วย และไม่อยากให้นางต้องมาลำบากเสียด้วยซ้ำ

"ใช่ๆๆ ข้าเองก็รู้สึกมีวาสนากับเสี่ยวเฟยมากเหมือนกัน เด็กคนนี้ทำให้ข้าชอบเขามากเหลือเกิน" ผู้เฒ่าฟู่เอ่ยทั้งน้ำตา

"ท่านปู่"

ฟู่จาวหนิงมองท่านปู่อย่างจำใจ

ทำไมเขาถึงตามน้ำไปส่งเดชอย่างนี้ล่ะ?

ตอนนี้เรื่องราวยังไม่ได้ตรวจสอบแน่ชัด ความเป็นไปได้ที่เฮ่อเหลียนเฟยจะเป็นน้องชายของนางนั้นต่ำมาก บนโลกจะมามีเรื่องบังเอิญแบบนี้ได้อย่างไรกัน?

ต่อให้ตราหยกนั้นจะเป็นของฟู่หลินซื่อจริง ตอนนั้นเขาจะเป็นฟู่หลินซื่ออุ้มมาจริง แต่ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นคนที่นางคลอดออกมาเองเสียหน่อย

พวกเขายังไม่รู้ว่าฟู่จิ้นเชินอยู่กับฟู่หลินซื่อหรือไม่เลย

ถ้าเผื่อว่า เฮ่อหลินเฟยเป็นลูกของฟู่หลินซื่อกับผู้ชายคนอื่นล่ะ?

เช่นนั้นเฮ่อเหลียนเฟยกับท่านปู่ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอย่างสมบูรณ์

เพียงแต่การคาดเดาเช่นนี้ ฟู่จาวหนิงเองก็พูดอะไรไม่ค่อยได้ เดี๋ยวท่านปู่จะเสียใจเอา

แต่ที่ควรพูดนางก็พูดไปแล้ว "ท่านปู่ ยิ่งหวังมากก็จะยิ่งผิดหวังมากนะ เรื่องที่ยังไม่แน่นอนเช่นนี้อย่าเพิ่งรีบคิดว่าเป็นจริงเลย ไม่เช่นนั้นพอถึงเวลาที่ความจริงตรวจสอบออกมา ท่านรับไหวเสียที่ไหนกัน?"

ผู้เฒ่าฟู่ยิ้มๆ "จะเป็นไปได้อย่างไร? ข้าเองก็ชอบเสี่ยวเฟยเด็กคนนี้ ต่อให้ไม่ใช่หลานของข้า ข้าก็ไม่ผิดหวังหรอก"

ฟู่จาวหนิงไม่เชื่อเลย

ตอนนี้ดูท่าผู้เฒ่าฟู่จะมองเฮ่อเหลียนเฟยเป็นหลานแท้ๆ ไปแล้ว