อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 354

ตอนที่ชุนเจิ้งถูกเรียกเข้ามาก็ดูร้อนรนหน่อยๆ

พอเห็นฟู่จาวหนิง เขาก็ไม่พูดอะไรมาก ขึ้นมาถึงก็เอ่ยขึ้นประโยคหนึ่ง "คุณหนู พวกเขาหยิบของของท่านไปจำนำแล้ว"

ฟู่จาวหนิงตะลึงไป

"ของของข้าหรือ?"

นางไม่รู้ด้วยว่าตนเองมีของอะไรที่จะเอาไปจำนำได้

"ก้อนหินก้อนหนึ่งที่ฝังเอาไว้ในสวยดอกไม้ก่อนหน้านั่น ข้าเห็นผู้เฒ่าสามพาคนมาหลายคน แล้วย้ายหินก้อนนั้นออกไปแล้ว หน้าชื่นตาบาน ตอนกลับมายังพูดกับฮูหยินสามว่าหินก้อนนั้นเอาไปขายได้ราคา ยิ่งไปกว่านั้นยังพาพวกเขาออกไปพักด้านนอกอีกหลายวัน"

พวกของชุนเจิ้งเข้ามาในบ้านตระกูลฟู่ ตงสือรับผิดชอบดูแลเฮ่อเหลียนเฟย เฉินซานคุยติดตามฟู่จาวหนิงขับรถม้า ชิวเซิงกับป้าซิ่งอยู่ในบ้านคอยช่วยทั้งในและนอก มุมหนึ่งในเรือนมีแปลงผักแปลงหนึ่งโผล่ออกมา บอกว่าสามารถปลูกผักปลูกถั่วได้ แล้วยังเลี่ยงไก่ได้อีกหลายตัว

แล้วก็เรื่องเย็บปักถักร้อย ยังทำเสื้อผ้าให้กับท่านผู้เฒ่ากับเฮ่เหลียนเฟยและฟู่จาวหนิงอีก ชุนเจิ้งรู้สึกว่าตนเองไม่ค่อยมีประโยชน์อะไรนัก จึงรู้สึกร้อนรนอยู่ตลอด

ดังนั้นตอนที่เขาได้ยินว่าคนจากบ้านอื่นเข้ากันไม่ได้กับฟู่จาวหนิง ตนเองก็เลยอยากขันอาสาคอยจับตาดูพวกเขาให้

น่าจะเพราะรู้สึกว่าตนเองเพิ่งเข้ามาตระกูลฟู่ อะไรก็ยังไม่ค่อยรู้ ดังนั้นบางครั้งเขาจึงเนียนทำเป็นหลงทาง คนอื่นเองก็ไม่ค่อยจะสนใจเขานัก

ชุนเจิ้งดูภายนอกแล้วไร้เดียงสาอยู่หน่อยๆ

แต่ก็เพราะเช่นนี้ ทำให้เขาพบถึงเรื่องที่บ้านสองบ้านสามกำลังทำ

"หินอะไร?"

ฟู่จาวหนิงไม่เข้าใจ

"ที่อยู่ตรงมุมกำแพงเรือนหน้านั้น ที่ไม่ใช่มีต้นกุ้ยฮวยต้นใหญ่ปลูกไว้หรือ? ใต้ต้นไม้เดิมทีมีหินก้อนใหญ่อยู่ก้อนหนึ่ง พวกเขาย้ายหินก้อนนั้นออกไปแล้ว"

ชุนเจิ้งอันที่จริงไม่ค่อยเข้าใจว่าหินก้อนนั้นมีมูลค่าอะไร