อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 383

นางเดิมทีคิดจะไปหาอาจารย์ให้ไวที่สุด แต่ว่าตอนนี้พอเห็นท่าทีของฮูหยินฟาง หรือว่านางจะป่วยอะไร?

"นั่นคือ ข้าเองก็รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไร อาการนี้ของข้าบอกไปก็น่าอาย แล้วยังไปหาหมอไม่ได้ด้วย"

ฮูหยินฟางถอนหายใจ "แต่ว่าอาการนี้ก็ทรมานคนเสียจริง แล้วยังทรมานมากด้วย"

"ป้าฟาง ท่านไม่สบายตรงไหนหรือ?"

ฟู่จาวหนิงลุกขึ้นไปล้างมือ หลังจากใช้ผ้าเช็ดจนแห้งก็เดินมาอยู่ข้างๆ ฮูหยินฟาง "ท่านลองบอกอาการดู ข้าจะจับชีพจรให้ท่าน"

ฮูหยินฟางใบหน้าแดงหน่อยๆ

นางมองลูกสาวอย่างขวยเขิน จากนั้นก็มองฟู่จาวหนิง "ข้ารู้สึกไม่ค่อยอยากให้ฟางซือฉิงได้ยิน แต่ก็กังวลว่าโรคของสตรีนี้อีกหน่อยนางอาจจะเป็นด้วย"

นางพูดเช่นนี้ฟู่จาวหนิงก็เริ่มมีการคาดเดา คาดเดาว่าน่าจะเป็นโรคทางนรีเวช

นี่ก็เป็นเรื่องที่พวกนางยากจะเอื้อนเอ่ยจริงๆ โดยเฉพาะตอนนี้ก็แทบจะไม่มีหมอผู้หญิงเลย แล้วโรคแบบนี้จะกล้าไปหาหมอผู้ชายได้อย่างไรกัน

นางก่อนหน้านี้ได้ยินว่า สมัยโบราณมีหญิงสาวบางส่วนบอกอาการโรคกับหมอก็ถูกสามีหย่าร้าง บอกว่านางไร้ยางอาย ไม่รักษาขนบธรรมเนียม

"เช่นนั้นก็ให้ซือฉิงฟังด้วยแล้วกัน ไม่เป็นไรหรอก"

ฟู่จาวหนิงเองก็ดูใจกว้าง ความเขินอายของฮูหยินฟางเองก็ค่อยๆ หายไป

นางให้คนใช้ออกไปก่อน เชิญฟู่จาวหนิงเข้าไปในห้อง จากนั้นจึงบอกอาการของตนเองออกมา

ฟู๋จาวหนิงเองก็ช่วยจับชีพจรให้นาง

"ก็คือ หลังจากมีระดูไม่กี่วัน ที่จุดนั้นก็คันมากอยู่บ่อยๆ อาการคันนี้ทรมานมาก เกาก็เกาไม่โดน ยาก็ไม่รู้จะทายาอะไร พอคันขึ้นมาก็นั่งไม่ติด กระวนกระวายไปทั้งตัว"

อาการนี้ ทรมานนางมากว่าครึ่งปีแล้ว

ฮูหยินฟางเองก็โมโหใส่เศรษฐีฟางบ่อยครั้งเพราะเรื่องนี้ ทางควบคุมไม่อยู่จริงๆ

แต่ขนาดเศรษฐีฟางก็ยังรู้ว่านางเป็นเช่นนี้เพราะอะไร ยังดีที่เขาเป็นพวกอารมณ์ดี ยอมทนนางไหว