อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 407

"แต่ว่าคุณชายถ้าออกไปหาดีดีก็คงจะหาพวกเขาพบนี่นา ถ้าแค่คุณชายไปขุดเถาขมเฝื่อนด้วยกัน ผู้อาวุโสจี้จะแย่งไปทั้งหมดได้หรือ?"

อาเพียนมองซือถูไป๋อย่างกังวลเล็กๆ "คุณชาย คุณชายถังเอาแต่จ้องตำแหน่งนายน้อยของท่านเขม็ง เขาได้รับการช่วยเหลือจากต้าชื่อแล้วด้วย แล้วยังเอาใจนายท่านอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่อีก ถ้าท่านมาเมืองหลวงรอบนี้แล้วรวบรวมตัวยามหัศจรรย์ไปไม่ครบ นายท่านคงจะผิดหวังมากแน่ๆ "

ถึงตอนนั้นคุณชายถังถ้ายืนยันได้ว่าเป็นสายเลือดของนายท่าน ประคองตัวตนฐานะตนเองอย่างมั่นคงแล้ว ตำแหน่งของคุณชายจะรักษาไว้ไม่ได้เอานะ

นายท่านเดิมทีไม่ค่อยจะชัดเจนกับแม่ของคุณชายถังอยู่แล้ว คุณชายถังเองอาจจะเป็นลูกชายของนายท่านก็ได้

"ไม่เป็นไร ไม่มีเถาขมเฝื่อนก็ยังหาอย่างอื่นได้"

"คุณชาย"

"เอาล่ะ อาเพียน เจ้าตอนนี้เริ่มพูดมากแล้วนะ"

อาเพียนถูกตำหนิไปคำหนึ่ง ก็ปิดปากลงด้วยความรู้สึกน้อยใจ

ฟู่จาวหนิงกลับมาถึงบ้านตระกูลฟู่ นำหินก้อนนั้นวางกลับไปที่เดิมของมัน จากนั้นก็เอาหินหยาบมรกตที่ซือมาจากผู้เฒ่ากู้สองก้อนวางไว้ในลานบ้าน จากนั้นก็ปลูกโกฐเหลืองที่ขุดกลับมาจากในภูเขาเอาไว้ข้างๆ

ครั้งนี้ได้รับของกลับมาจากบนภูเขามากพอควร หลังจากกลับมานางก็นำเอาวัตถุดิบยาที่ไม่มีอยู่ในคลังข้อมูลวัตถุดิบยาของห้องเภสัชแสกนเข้าไป จัดการคลังข้อมูลให้เสร็จสิ้น

พอจัดการเปลี่ยนยาฝังเข็มให้กับผู้เฒ่าฟู่เฮ่อเหลียนเฟยและหู่จือ จากนั้นก็หลบเข้าไปในห้องยาสกัดยาเหล่านั้น เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปหลายวันจนนางวุ่นถึงช่วงหนึ่งจึงนึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

"เสี่ยวเถา เจ้าบอกว่าสองวันก่อนมีคนมาขอยาหรือ?"

สองวันก่อนตอนนางออกไปกินข้าว เสี่ยวเถาบอกเรื่องนี้กับนาง เพราะว่านางรู้สึกว่าตนเองไม่มีเวลา ดังนั้นจึงไม่ทันฟังอย่างละเอียด

เสี่ยวเถาพยักหน้า "เจ้าค่ะคุณหนู เห็นว่าสกุลเติ้ง เขาบอกว่าลูกชายผู้นำตระกูลเขาพบกับคุณหนูที่หมู่บ้านตะวันออกมา"

"อา เขานี่เอง"

ฟู่จาวหนิงนึกขึ้นมา ผู้ชายผิวขาวตัวอ้วนคนนั้นสินะ

"แต่ว่าเขามาครั้งเดียว ตอนนั้นคุณหนูกำลังวุ่นแล้วบอกยังไม่เข้าพบ จากนั้นเขาก็ยังไม่มาอีก"

"เสี่ยวเถา กลิ่นหอมนี้ดมมากไม่ดีกับคน" ฟู่จาวหนิงมองเทียบเชิญที่เปียกโชกนั่น สายตาเย็นชาลงเล็กน้อย

"อ๋า? ไม่ดีหรือ?" เสี่ยวเถาหน้าเปลี่ยนสี "คุณหนู กลิ่นหอมของเทียบเชิญนี้มีคงไม่ได้มีพิษใช่ไหม?"

"ไม่ถือว่าเป็นพิษ เพียงแต่ทำให้ประสาทรับกลิ่นเสียไปหลายวัน"

"มิน่าวันนี้ข้าไปที่ครัวถึงไม่ได้กลิ่นหอมอะไรเลย เห็นๆ อยู่ว่าป้าจงกำลังทอดปลา พวกพี่เฉินซานบอกว่าหอมมาก หอมจนพยาธิเดิน แต่ข้ากลับไม่ได้กลิ่นอะไรเลย!"

เสี่ยวเถาถลึงตาโตร้องขึ้นมา หลังจากนี้ก็โมโหจนหน้าแดง

"คนแบบไหนกันที่ส่งเทียบเชิญนี้มา ทำไมถึงชั่วร้ายขนาดนี้!"

นางรีบย่ำเทียบเชิญลงไปอีกหลายที อยากจะเหยียบมันให้เละไปเลย

"อ๋า คุณหนู ท่านเมื่อครู่ก็เพิ่งจะดมไปนี่! ต้องโทษข้า ข้าไม่รู้เลย" เสี่ยวเถาร้อนรนจนร้องไห้