อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 407

"แต่ว่าคุณชายถ้าออกไปหาดีดีก็คงจะหาพวกเขาพบนี่นา ถ้าแค่คุณชายไปขุดเถาขมเฝื่อนด้วยกัน ผู้อาวุโสจี้จะแย่งไปทั้งหมดได้หรือ?"

อาเพียนมองซือถูไป๋อย่างกังวลเล็กๆ "คุณชาย คุณชายถังเอาแต่จ้องตำแหน่งนายน้อยของท่านเขม็ง เขาได้รับการช่วยเหลือจากต้าชื่อแล้วด้วย แล้วยังเอาใจนายท่านอย่างเอาเป็นเอาตายอยู่อีก ถ้าท่านมาเมืองหลวงรอบนี้แล้วรวบรวมตัวยามหัศจรรย์ไปไม่ครบ นายท่านคงจะผิดหวังมากแน่ๆ "

ถึงตอนนั้นคุณชายถังถ้ายืนยันได้ว่าเป็นสายเลือดของนายท่าน ประคองตัวตนฐานะตนเองอย่างมั่นคงแล้ว ตำแหน่งของคุณชายจะรักษาไว้ไม่ได้เอานะ

นายท่านเดิมทีไม่ค่อยจะชัดเจนกับแม่ของคุณชายถังอยู่แล้ว คุณชายถังเองอาจจะเป็นลูกชายของนายท่านก็ได้

"ไม่เป็นไร ไม่มีเถาขมเฝื่อนก็ยังหาอย่างอื่นได้"

"คุณชาย"

"เอาล่ะ อาเพียน เจ้าตอนนี้เริ่มพูดมากแล้วนะ"

อาเพียนถูกตำหนิไปคำหนึ่ง ก็ปิดปากลงด้วยความรู้สึกน้อยใจ

ฟู่จาวหนิงกลับมาถึงบ้านตระกูลฟู่ นำหินก้อนนั้นวางกลับไปที่เดิมของมัน จากนั้นก็เอาหินหยาบมรกตที่ซือมาจากผู้เฒ่ากู้สองก้อนวางไว้ในลานบ้าน จากนั้นก็ปลูกโกฐเหลืองที่ขุดกลับมาจากในภูเขาเอาไว้ข้างๆ

ครั้งนี้ได้รับของกลับมาจากบนภูเขามากพอควร หลังจากกลับมานางก็นำเอาวัตถุดิบยาที่ไม่มีอยู่ในคลังข้อมูลวัตถุดิบยาของห้องเภสัชแสกนเข้าไป จัดการคลังข้อมูลให้เสร็จสิ้น

พอจัดการเปลี่ยนยาฝังเข็มให้กับผู้เฒ่าฟู่เฮ่อเหลียนเฟยและหู่จือ จากนั้นก็หลบเข้าไปในห้องยาสกัดยาเหล่านั้น เวลาก็ผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ผ่านไปหลายวันจนนางวุ่นถึงช่วงหนึ่งจึงนึกเรื่องหนึ่งขึ้นมาได้

"เสี่ยวเถา เจ้าบอกว่าสองวันก่อนมีคนมาขอยาหรือ?"

สองวันก่อนตอนนางออกไปกินข้าว เสี่ยวเถาบอกเรื่องนี้กับนาง เพราะว่านางรู้สึกว่าตนเองไม่มีเวลา ดังนั้นจึงไม่ทันฟังอย่างละเอียด

เสี่ยวเถาพยักหน้า "เจ้าค่ะคุณหนู เห็นว่าสกุลเติ้ง เขาบอกว่าลูกชายผู้นำตระกูลเขาพบกับคุณหนูที่หมู่บ้านตะวันออกมา"

"อา เขานี่เอง"

ฟู่จาวหนิงนึกขึ้นมา ผู้ชายผิวขาวตัวอ้วนคนนั้นสินะ

"แต่ว่าเขามาครั้งเดียว ตอนนั้นคุณหนูกำลังวุ่นแล้วบอกยังไม่เข้าพบ จากนั้นเขาก็ยังไม่มาอีก"