อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 418

"ให้ข้าจากไปเอง?"

ฟู่จาวหนิงหัวเราะออกมาอย่างอดไม่อยู่

ดังนั้นนี่คือความคิดของซ่งอวิ๋นเหยาหรือ?

"แน่นอน ข้ารู้ เจ้าเองกว่าจะได้มาเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน คิดว่าข้าจะให้เจ้าปล่อยวางไปเปล่าๆ หรือ ดังนั้น ข้าจะให้ของที่ดีกว่ากับเจ้า"

ซ่งอวิ๋นเหยาหันข้างเข้าหานาง กระซิบเสียงต่ำ "ตระกูลฟู่ของเจ้าในแคว้นเจาตอนนี้เป็นแค่ตระกูลตกอับ ยิ่งไปกว่านั้นสมัยก่อนเจ้าเองก็ทำเรื่องน่าขำเรื่องโง่เง่าไปไม่น้อย ในแคว้นเจา อันที่จริงเจ้าอยู่อย่างนี้ต่อไปก็ไม่มีความหมาย ข้าสามารถให้เจ้าไปที่ต้าชื่อ แล้วให้ต้าชื่อเปลี่ยนตัวตนฐานะให้เจ้าได้เริ่มใหม่"

"เจ้าสามารถเป็นสตรีชั้นสูงที่รู้จักคุ้นเคยกระทั่งองค์รัชทายาท เบียดตัวเข้าวงคนชั้นสูง ใช้วิชาแพทย์ของเจ้าจุดนี้ ข้าสามารถช่วยเจ้ากลายเป็นเหมือนปลาได้น้ำในกลุ่มคุณหนูฮูหยินกระทั่งกลุ่มองค์หญิงท่านหญิงได้เลย ถึงตอนนั้นตัวตนฐานะของเจ้าจะแตกต่างจากตอนนี้แล้ว"

"แล้วก็ ข้ายังสามารถใช้เส้นสายทั้งหมดช่วยเจ้าตามหาพ่อแม่ ให้บ้านพวกเจ้ากลับมารวมกันอีกครั้งได้"

พูดถึงคำนี้ ซ่งอวิ๋นเหยายังจ้องเขม็งที่ฟู่จาวหนิง สังเกตสีหน้าของนาง

ดูว่าตอนที่พูดถึงพ่อแม่ของนาง ฟู่จาวหนิงจะเกิดความประหม่าบ้างไหม ถ้าหากมี ก็แสดงว่าพ่อแม่ของนางตอนนี้ปรากฎตัวแล้วจริงๆ

แต่ว่าไม่มีเลย

ฟู่จาวหนิงสงบนิ่งมาก

ไม่สิ ก็ไม่ได้สงบนิ่งไปเสียทั้งหมด เพราะนางยังรู้สึกประหลาดใจด้วย

"ซ่งอวิ๋นเหยา เจ้ามีความสามารถขนาดนั้นเชียว?"

ฟู่จาวหนิงแปลกใจจริงๆ คิดไม่ถึงเลยว่าซ่งอวิ๋นเหยาจะมีความสามารถขนาดนี้ เพราะนางมองออก ว่าถ้าหากนางยอมส่งตำแหน่งพระชายาอ๋องเจวี้ยนไป ซ่งอวิ๋นเหยาก็จะทำสิ่งเหล่านี้ได้จริงๆ

แน่นอน ในความเป็นจริงนางจะทำให้สำเร็จได้ที่ละเรื่องไหมก็ยังไม่รู้

แต่ในเมื่อนางสามารถรับปากเงื่อนไขเช่นนี้ได้ ก็อธิบายได้ว่านางต้องมีความสามารถเหล่านี้อยู่

ซ่งหยวนหลินที่พูดอะไรไม่ได้เลยก็แทบจะอดกลั้นจนจะบ้าตายแล้ว ดังนั้นตอนที่ได้ยินประโยคนี้นางก็เอ่ยขึ้นอย่างภาคภูมิใจ "นั่นมันแน่นอนอยู่แล้ว เจ้ายังไม่รู้ว่าท่านพี่อวิ๋นเหยาของข้าเก่งกาจขนาดไหนสินะ?"

"ข้าไม่รู้จริงๆ และอยากรู้อยากเห็นมาก"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน