อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 426

เซียวหลัยยวนเชื่อมั่นองครักษ์เงามังกร พวกเขาในเมื่อค้นหาละเอียดแล้ว เว้นเสียแต่จะมีสถานที่ลับมากๆ อยู่ตรงไหนสักที่

แต่ว่าเวลาแค่นี้ ฟู่จาวหนิงเองก็ไม่ใช่ว่าจะไม่กินเนื้อสัตว์นี่นา จากที่เขาเข้าใจนาง นางไม่ใช่คนที่อ่อนแอ เป็นไม่ได้ที่จะถูกจับไปขังในช่วงเวลาแค่นี้

ดังนั้นตอนนี้ที่หาไม่เจอก็น่าจะไม่ใช่ฮูหยินหรงเยว่เอาตัวนางไป

และองครักษ์ที่เขาส่งมาเพื่อจับตาหอจันทร์หยาดตนเองก็เชื่อมั่นมากด้วย ฟู่จาวหนิงถ้าออกไปล่ะก็จะต้องมีคนพบแล้ว คงไม่ถึงกับไม่เห็นตัวแบบนี้

ดังนั้น ตอนนี้ฟู่จาวหนิงไปอยู่ที่ไหนกัน?

ไม่ใช่แค่เซียวหลันยวนที่รู้สึกแปลกๆ ฮูหยินหรงเยว่เองก็รู้สึกประหลาด นางเองก็ส่งคนมาดูไว้ ก่อนหน้านี้ฟู่จาวหนิงเข้ามาในเรือนนี้แล้วจริงๆ

ตอนที่พวกของซ่งอวิ๋นเหยาออกไปยังส่งสัญญาณมือให้นางอยู่เลย ให้พวกนางเล่นตามแผนการณ์ต่อ

และตอนที่ซ่งอวิ๋นเหยาพวกนางออกไปก็เห็นว่าฟู่จาวหนิงติดกับแล้ว ยืนยันว่าอยู่ในศาลานี้

แล้วตอนนี้คนไปไหน?

"ก่อนหน้านี้ใครอยู่ที่นี่?" เซียวหลันยวนถามฮูหยินหรงเยว่

ฮูหยินหรงเยว่เดิมทีคิดจะปิดบัง "ก็แขกก่อนหน้านี้น่ะสิ หลังจากแขกออกไปพระชายาอ๋องเจวี้ยนก็เข้ามา จากนั้นครู่หนึ่งรัฐทายาทเซียวก็ตรงมาที่นี่ พระชายาอ๋องเจวี้ยนอาจจะนัดรัฐทายาทเซียวมา?"

พอนางพูดจบ ก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่เย็นเยียบลงมาของเซียวหลันยวน

"ว่ากล่าวไม่มีมูลต่อพระชายาแห่งราชวงศ์ ช่างกล้าเสียเหลือเกิน"

"ปิดหอจันทร์หยาดนี้เสีย"

ฮูหยินหรงเยว่หน้าเปลี่ยนสีไปแล้ว

"อ๋องเจวี้ยน! ทำทำเช่นนี้ไม่ได้!"

นางคิดจะโถมตัวเข้าหาเซียวหลันยวน ชิงอีก็ขึ้นหน้ามา มือข้างหนึ่งผลักนางออก

"คิดจะลงมือกับท่านอ๋องหรือ? ทหาร คุมตัวนางไว้!"

บังอาจนัก คิดจะลงมือกับท่านอ๋องของเขา

ฮูหยินหรงเยว่จ้องมององค์รักษ์เงามังกกรปิดหอจันทร์หยาดของตนเอง คนทั้งหมดล้วนถูกไล่ออกไป ประตูใหญ่ลงดาล ด้านนอกถูกคุ้มกันเอาไว้ ร่วงหล่นจากฟากฟ้าสู่ดินในพริบตา

"ไม่ อ๋องเจวี้ยน ท่านปิดหอจันทร์หยาดของข้าไม่ได้ ครั้งนั้นองค์จักรพรรดิบอกว่าจะคุ้มครองให้หอจันทร์หยาดของข้าเปิดได้ตลอดไป จะปลอดภัยอยู่ตลอดไป"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน