อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 427

เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับซ่งอวิ๋นเหยา

ชิงอีมองเซียวหลันยวนอย่างกังวล

แล้วจะทำอย่างไรดี?

ซ่งอวิ๋นเหยากับท่านอ๋องเคยมีมิตรภาพวัยเด็กด้วยกันนี่นา ท่านอ๋องยังจำความอบอุ่นที่ซ่งอวิ๋นเหยามอบให้เขาเมื่อครั้งอดีตได้อยู่

ก่อนหน้านี้ในเมืองหลวงมีคนนำซ่งอวิ๋นเหยากับท่านอ๋องมาพูดล้อเล่น เข้าใจมาตลอดว่าซ่งอวิ๋นเหยาจะกลายเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน ท่านอ๋องเองก็ไม่คิดจะอธิบายอะไร

แต่ตอนนี้ซ่งอวิ๋นเหยากลับเกี่ยวข้องกับเรื่องที่พระชายาหายตัวไป ท่านอ๋องจะทำอย่างไรกัน?

"ให้คนจับตาดูไว้"

"หาคนไปถามเซี่ยซื่อที่บ้านตระกูลหลิน"

"ขอรับ"

"คุณหนู"

เฉินซานขับรถเข้ามาแล้ว รถเพิ่งจะจอด เสี่ยวเถาก็กระโดดลงมาจากรถม้า สืออีมาประคองตัวนางทันที

ถ้าไม่ประคองไว้ ดูท่าเสี่ยวเถาคงได้ขาพลิกแน่

สืออีพอเห็นเซียวหลันยวน ก็คารวะทันที

"ข้าน้อยสืออี คารวะท่านอ๋อง!"

สีหน้าเขาเปลี่ยนไปแล้ว นี่เกิดอะไรขึ้น?

เขาปกป้องเสี่ยวเถากับหลินอันห่าวกลับไปหาเซี่ยซื่อ พอกลับมาก็เป็นเช่นนี้ไปแล้วหรือ?

สายตาเซียวหลันยวนกวาดไปบนตัวเขา

ถูกเขาเหลือบมองมาเช่นนี้ สืออีก็สั่นสะท้านวาบไปทั้งร่าง เขาคุกเข่าลงทันที

"ข้าน้อยผิดไปแล้ว! ท่านอ๋องโปรดลงโทษด้วย!"

พริบตาเดียวเขาก็รู้แล้วว่าตนเองทำอะไรผิด หน้าที่แต่เดิมของเขาคือปกป้องพระชายา แต่เขากลับออกไปปกป้องคนอื่นแทนเสียแล้ว

ต่อให้นี่จะเป็นคำสั่งของฟู่จาวหนิงก็ตาม นั่นก็คือเขาละเลยต่อหน้าที่

ถ้าถูกคนเห็นนางออกมาจากในมิติคงเป็นเรื่องใหญ่แน่?

ถึงอย่างไรก็เกิดเรื่องใหญ่ขนาดนี้แล้ว นางเองก็ไม่เร่งร้อนอีก นอนอยู่บนเก้าอี้เอนในห้องเภสัช ฉีกขนมซองหนึ่งออกมากินพลางรอ

เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าหลังจากกินขนมหมด นางกลับง่วงขึ้นมา มึนๆ งงๆ หลับผล็อยไปพักหนึ่ง

ตอนที่ตื่นมาฟู่จาวหนิงในห้องเภสัชก็ได้ยินว่าในเรือนไม่มีการเคลื่อนไหวแล้ว จึงรีบยืนแล้วเตรียมตัวจะออกไป

ผลคือตอนที่นางเตรียมจะพุ่งออกไป เซียวหลันยวนก็เข้ามาพอดี

"ให้ตายเถอะ"

ฟู่จาวหนิงรีบหดตัวกลับเข้าไป

เซียวหลันยวนทำไมถึงมาอีกกัน?

ตั้งนานแล้วยังไม่ไปอีกหรือท

ฟ้าจะมืดแล้วด้วย!