อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 449

สืออีเองก็รู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลามาอธิบาย ดูแล้วสถานการณ์ของจงเจี้ยนวิกฤตมาก จากที่เขาเห็นนี่แทบจะไม่มียาที่รักษาได้แล้ว

แต่ว่าตอนนี้พวกเขามีพระชายาอยู่ วิชาแพทย์ของพระชายานั้นมหัศจรรย์มาก

เขารีบออกไปสั่งการคนให้จัดเตรียมทัน

ฟู่จาวหนิงพาจงเจี้ยนนอนลงบนเตียง กระชากเสื้อผ้าของเขชาออก

จงเจี้ยนคว้าข้อมือนางไว้ฉับพลัน น้ำเสียงกระด้างเล็กๆ คอเหมือนถูกแช่แข็งไว้อย่างไรอย่างนั้น คำพูดก็ดูพูดได้ลำบาก

"ฮู ฮูหยินสี่ พูดได้"

"เอาล่ะ เรื่องนี้ยังไม่ต้องพูดก่อน ข้าจะรักษาเจ้า"

ฟู่จาวหนิงจับมือของเขาออก หยิบเข็มยาวแทงลงไปที่หน้าอกเขาอย่างรวดเร็ว "เจ้าอย่าขยับ ข้ารักษาเจ้าได้ ผ่อนคลาย"

"หรงเยว่"

จงเจี้ยนในใจร้อนรนมาก เขารู้สึกว่าตนเองจะตายอยู่แล้ว สภาพอย่างเขาเช่นนี้น่าจะช่วยไม่ไหวแล้ว แต่ว่าก่อนหน้าที่จะตายเขาจะเอาเรื่องที่ได้ยินมาบอกกับพระชายา ถ้าหากไม่พูดออกไป พระชายาก็คงไม่มีทางรู้ ถึงตอนนั้นถูกพวกผู้เฒ่าฟู่สี่ทำร้ายเอาจะทำอย่างไร?

ยิ่งไปกว่านั้น แผนที่ลับที่พวกนางพูดกันอะไรนั่น น่าจะเกี่ยวข้องกับการหายตัวไปของสามีภรรยาฟู่จิ้นเชินในอดีต เรื่องนี้เองก็ควรเป็นเรื่องที่พระชายาอยากรู้ด้วย

เรื่องเหล่านี้สำหรับพระชายาแล้วน่าจะสำคัญมาก เขาต้องบอกกับพระชายา

แต่ว่าจงเจี้ยนยิ่งร้อนรนก็ยิ่งพูดไม่ออก

"ฟู่หลิน ซื่อ แผนที่ลับ"

"เจ้าหุบปาก นี่คือคำสั่ง!"

ฟู่จาวหนิงความเร็วในมือเพิ่มขึ้น เพียงไม่นานเขาก็ปักไปบนหน้าอกเขาติดกันถึงสิบเข็ม แล้วยังปักลงไปอีกหลายเข็มบนหน้าผากเขา

จงเจี้ยนพูดไม่ออก เขาค่อยๆ หลับตาลงมา

หัวใจฟู่จาวหนิงสั่นขึ้นมา แต่ว่ามือของนางกลับยังคงมั่นคงมาก

นางฝึกออกมานานแล้ว ไม่ว่าอารมณ์จะผันผวนเพียงใด ตอนที่ช่วยคนมือจะสั่นไม่ได้

พอเห็นสภาพนี้ของจงเจี้ยน นางก็ยังคงลงเข็มตามจังหวะของตนเองอย่างรวดเร็ว ครู่เดียวบนหัวของจงเจี้ยนกับหน้าอกก็ปักไปด้วยเข็ม

เขาบิดหมุนเข็มทั้งหมดรอบหนึ่ง ตอนที่ดึงเข็มออก ปลายเข็มก็มีเลือดสดสีดำออกมาด้วย

"พระชายา เชือกแดงมาแล้ว"

สืออีหยิบเชือกแดงเข้ามา ฟู่จาวหนิงรับไปทันที มัดไว้บนนิ้วของจงเจี้ยน

"เทน้ำเข้ามา"

"ขอรับ!"

เขาหยิบน้ำเข้ามา ฟู่จาวหนิงแบะปากของจงเจี้ยนออก ป้อนยัดยาลูกกลอนเม็ดหนึ่งลงไป

สืออีเจ็บปวดจนเสียงแหบไปแล้ว "พระชายา เขากลืนไม่ลง"

พอสิ้นเสียง ก็เห็นฟู่จาวหนิงยกหัวของจงเจี้ยนขึ้น อัดลงไปที่คอหอยเขาทีหนึ่ง จงเจี้ยนก็กลืนยาลูกกลอนลงไปอย่างไม่ทันรู้ตัว

"พระชายา พี่ใหญ่ช่วยไว้ได้แล้วใช่ไหม?" สืออีในที่สุดก็ถามออกมา