อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 457

เหล่าทหารตอบกลับ "เมื่อครู่มีแต่พระชายาอยู่ที่นี่..."

ฟู่จาวหนิงมาแตะของบนโต๊ะเขาหรือ?

และมีลมอีกวูบหนึ่งพัดเข้ามา เป่ากระดาษเหล่านั้นจนปลิวว่อน ชิงอีรีบเข้ามาปิดหน้าต่าง "ลมเริ่มมาแล้ว"

เซียวหลันยวนเข้าใจแล้ว

ดังนั้น ลมพัดจดหมายตกลงมา ฟู่จาวหนิงเก็บขึ้นมา ดังนั้นจึงทับไว้อย่างเรียบร้อย

แล้วนางเห็นกระดาษแผ่นนั้นแล้วหรือยัง?

ฟู่จาวหนิงหลังจากกลับมาก็เขียนจดหมายให้เฉินซานส่งไปยังเศรษฐีฟางที่หมู่บ้านตะวันออก นางคิดออกขึ้นมาแล้ว จะให้คนรอบตัวนางมีแต่คนของเซียวหลันยวนไม่ได้

ดังนั้นต่อให้ให้เขามาปกป้องเรือน วิชาความสามารถจะดีกว่าทางเศรษฐีฟาง แต่นางก็ยังอยากจะให้เศรษฐีฟางช่วยเหลือ

พอเห็นนางกลับมา ผู้อาวุโสจี้ก็ผ่อนลมโล่ง

"ท่านอาจารย์ จงเจี้ยนเป็นอย่างไรบ้าง?"

เมื่อครู่อาเจียนออกมาครั้งหนึ่ง กรอกยาให้เขาแล้ว ตอนนี้ยังมึนงงสลบไสลอยู่ ข้าตรวจสอบดวงตาของเขาแล้ว ถึงแม้จะยังไม่ฟื้นกลับมา แต่ตาขาวเองก็ไม่เปลี่ยนเป็นสีดำอีกแล้ว

"ขอบคุณท่านอาจารย์"

ฟู่จาวหนิงเดินเข้ามา จับชีพจรให้กับจงเจี้ยนอีกครั้ง จากนั้นก็ฝังเข็มอีกรอบ ระบายเลือดพิษออก

ผู้อาวุโสจี้คอยช่วยเหลืออยู่ข้างๆ ตลอด

"พิษบนตัวเขาต้องปล่อยเลือดออกสามครั้งจึงจะพอ ยังดีที่ตอนนี้อย่างน้อยก็มั่นคงขึ้นมาแล้ว จะไม่เลวร้ายไปกว่านี้อีก"

ฟู่จาวหนิงเอ่ยกับผู้อาวุโจี้ "ท่านอาจารย์ ท่านสองวันนี้พักที่บ้านตระกูลฟู่ได้ไหม? ข้าต้องการท่านจริงๆ"

"เห็นว่าอาจารย์มีประโยชน์แล้วสินะ?" ผู้อาวุโสจี้เชิดคาง ทำท่าหยิ่งทะนงขึ้นมา

"แน่นอน ท่านอาจารย์ยอดเยี่ยมมาก"

ผู้อาวุโสจี้แม้จะไม่ได้เรียนวิชาแพทย์มา แต่ว่าเขาก็สัมผัสกับเส้นทางนี้โดยตรง และเจอกับหมอมามากมาย รู้ทฤษฏียาอยู่ไม่น้อย ดังนั้นเขาจึงช่วยเหลือได้มากกว่าคนธรรมดาทั่วไป

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน