อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 475

คนผู้นั้นสวมชุดคลุมผ้าสีม่วงเข้ม

คนที่สวมชุดสีนี้ได้ในเมืองหลวง ตอนนี้ปรากฎตัวขึ้นที่นี่อีกแล้ว ฟู่จาวหนิงคิดถึงความเป็นไปได้มากที่สุดนั่นก็คือเซียวหลันยวน

แต่ว่าเซียวหลันยวนจะว่างเกินไปไหม?

ฟู่จาวหนิงเม้มปาก ไม่ว่าจะเป็นอย่างไร พอนางเห็นเกี้ยวหลี่จื่อเหยาตะแคงล้มแล้วก็รู้สึกเบิกบานอยู่

นี่เหมือนกับระบายความอัดอั้นออกไปแทนนาง

และไม่รู้ว่าหลี่จื่อเหยากระแทกในเกี้ยวแรงเกินไปไหม

ในโรงน้ำชาหรูหราชั้นสอง ชิงอีเห็นเซียวหลันยวนปรบไม้ปรบมือ ก็อดพูดขึ้นมาไม่ได้ "ท่านอ๋อง ท่านมาระบายโกรธแทนพระชายาเช่นนี้ คงต้องหาโอกาสบอกพระชายาหน่อยกระมัง?"

พระชายาถ้ารู้เข้าก็คงจะซาบซึ้งแน่ ถึงตอนนั้นความรู้สึกของท่านอ๋องกับพระชายาก็จะยิ่งดีขึ้น

"ไม่จำเป็น"

เสียงของเซียวหลันยวนเย็นเยียบลงมา

มีอะไรน่าพูดกัน?

นางจะทำอะไรก็คิดอย่างชัดเจนกับเขาไปเสียหมด ถึงตอนนั้นคงได้นับเข้าไปในสิบเรื่องนั้นแน่ แล้วมองว่าเขาแค่เสร็จสิ้นสัญญาไปข้อหนึ่งเท่านั้น

พอคิดแล้วก็รู้สึกกลัดกลุ้มขึ้นมาหน่อยๆ

ชิงอีพอเห็นท่าทางของเขาก็ไม่กล้าพูดต่ออีก ท่านอ๋องสามวันก่อนหลังจากกลับมาจากบ้านตระกูลฟู่ อารมณ์ก็เหมือนจะไม่ดีอยู่ตลอด

"ยกเกี้ยว รีบยกเกี้ยวขึ้น"

ยายเฒ่าผู้ดูแลพิธีการร้องเรียกขึ้นข้างๆ

ตอนที่ออกจากบ้านก็ไม่รู้ว่าหมอเทวดาหลี่กับแม่นางหลี่จะรั้งไว้ทำไม เวลาดึงมาจนช้าเสียขนาดนี้ ถ้ายังมาติดปัญหาบนถนนอีก เช่นนั้นเวลามงคลจะเคลื่อนไป จะกลายเป็นอัปมงคลแทนเอานะ

เกี้ยวเจ้าสาวยกขึ้นมาได้อีกอย่างยากลำบาก แกว่งไกวตรงไปยังจวนชินอ๋องเซียว

ในจวนชินอ๋องเซียว เซียวเหยียนจิ่งนั่งเหม่ออยู่ในเรือนที่ประดับประดาเป็นเรือนหอ

"รัฐทายาท ใกล้ถึงเวลามงคลแล้ว"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน