อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 489

ตอนนี้เอง ไม่ถึงครึ่งวัน สถานการณ์ของท่านหญิงอวิ๋นเหยาก็ขุดออกมาจนหมด กระทั่งมีคนขุดไปว่าท่านหญิงอวิ๋นเหยาวันนั้นยังยื้อยุดกับอ๋องเจวี้ยนที่หน้าประตูด้วย

ประชาชนทั้งเมืองล้วนอนุมานถึงความจริงของเรื่องราว

ท่านหญิงอวิ๋นเหยาใจปองอ๋องเจวี้ยน แต่อ๋องเจวี้ยนไม่ได้รู้สึกอะไรกับนาง พอนางเข้าไปพัวพันไม่ได้ ก็เลยย้ายโทสะไปที่พระชายาอ๋องเจวี้ยน คิดจะใส่ร้ายนาง ใครจะคิดว่าอ๋องเจวี้ยนจะปกป้องพระชายา จนสุดท้ายคนที่ถูกทำร้ายกลายเป็นเซียวเหยียนจิ่งกับหลี่จื่อเหยา!

ให้ตายเถอะ ท่านหญิงอวิ๋นเหยาเป็นคนอย่างนี้เองหรือ?

กระดาษเรียกร้องความเป็นธรรมยังเขียนอีกว่า ท่านหญิงอวิ๋นเหยารู้ว่าตนเองทำให้เกิดเรื่องใหญ่โต ดังนั้นจึงไม่กล้าออกมาพบหน้าผู้คนอีกนาน

"พวกเราจะรอดูว่าท่านหญิงอวิ๋นเหยาจะกล้าออกมาไหม"

"ถ้าหากนางถูกใส่ร้าย ลือกันจนเป็นเช่นนี้ ชื่อเสียงคงป่นปี้หมด แล้วจะไม่ออกมาตอบโต้ข่าวลือได้อย่างไร?"

ด้านนอกลือกันดุเดือด กระทั่งมีคนที่ว่างจัดถึงกับไปนั่งจดจ้องซ่งอวิ๋นเหยาอยู่ที่นอกเรือนตระกูลซ่ง ดูว่านางจะออกมาไหม

คนใช้ตระกูลซ่งที่ออกมาซื้อของเองก็ได้ยินข่าวลือด้านนอกแล้ว

พวกเขารีบร้อนกลับเข้าไป คิดจะไปรายงานซ่งอวิ๋นเหยาถึงข่าวแย่ๆ นี้ แต่สาวใช้ของซ่งอวิ๋นเหยาก็บอกว่านางยังไม่ตื่น

ซ่งหยวนหลินเองก็ได้ยินข่าวแล้ว เดือดดาลขึ้นมาทันที รีบร้อนตรงไปที่นอกห้องของซ่งอวิ๋นเหยา ออกแรงตบประตูปังๆๆ

"ท่านพี่ ท่านพี่อวิ๋นเหยารีบออกมาแล้ว เกิดเรื่องแล้ว!"

ปังๆๆ！"

หยินหลิ่วสาวใช้ของซ่งอวิ๋นเหยาเดินเข้ามา เอ่ยขึ้นอย่างร้อนรนด้วยเช่นกัน "ทำอย่างไรดี? ท่านหญิงก่อนหน้าไม่เคยนอนหลับลึกขนาดนี้มาก่อน ยิ่งไปกว่านั้นก็ไม่เคยหลับยาวไม่ตื่นจนถึงเวลาแบบนี้เลย วันนี้ไม่ตื่นมาโดยตลอด"

"ไม่ได้กาล ข้าจะปีนหน้าต่างเข้าไปดู รู้สึกไม่วางใจเลย"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน