อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 490

"อ๊าๆๆๆ!"

ซ๋งหยวนหลินก็ร้องเสียงแหลมขึ้นมาอย่างอดไม่อยู่

นี่ต่างห่างที่เป็นรอยแตกกระดองเต่า

ดูท่าเหมือนว่าใบหน้าที่ถูกแช่จนบวมของซ่งอวิ๋นเหยาแตกหลุดร่วงลงมาทีละชิ้นๆ อย่างไรอย่างนั้น

ภาพน่าตกตะลึงพรั่นพรึงมาก แม้ซ่งหยวนหลินจะรู้ว่านี่คือซ่งอวิ๋นเหยา แต่ก็รู้สึกว่ายังน่ากลัวมากอยู่ดี

ซ่งอวิ๋นเหยาตัวเองก็ทนไม่ไหว กรีดร้องขึ้นมาด้วยเช่นกัน

"อ๊าๆๆ!"

ซ่งหยวนหลินหมุนตัวพุ่งไปที่ประตู ดึงตัวหยินหลิ่วที่ร้อนรนจนทำไม่ไหวอยู่นอกประตูเข้ามา "เจ้ารีบไปดูท่านพี่อวิ๋นเหยาเร็ว!"

"ท่านหญิง!"

หยินหลิ่วพุ่งออกไป ซ่งหยวนหลินหันหน้าเข้ามา ภาพนั้นกระทบกระเทือนหยินหลิ่วจนแข้งขาอ่อน "ท่าน ท่านหญิง?!"

"หน้าของข้า หน้าของข้ามันเกิดอะไรขึ้น?"

เสียงของซ่งอวิ๋นเหยากำลังสั่นเครือ

หลังจากยาบำรุงความงามบนหน้านางเหล่านั้นร่วงลงมา บนหน้าก็เผยสีออกมา เป็นสีดำ ยิ่งไปกว่านั้นยังแปลกประหลาดอีกด้วย

ด้านบนคิ้วมีคิ้วเพิ่มมาอีกคู่หนึ่ง

รอบๆ ดวงตาล้วนเป็นวงดำ ดูแล้วเหมือนดวงตาใหญ่ครอบดวงตาเล็กทั้งคู่ไว้

ด้านซ้ายและขวาของจมูกมีจมูกซีกหนึ่งยื่นออกมาฝั่งละข้าง มีรูจมูกเพิ่มมาข้างละรู หนีบจมูกของนางเอาไว้ ดูแล้วคล้ายกับจมูกที่วาดไว้ถูกผ่าออกเป็นสองซีก

รอบปากมีหนวดเคราเป็นวง ดูหยาบกร้านอย่างเห็นได้ชัด

ที่น่ากลัวที่สุด เส้นสีดำที่วาดออกมาเหล่านี้ มันไม่ใช่แค่เส้น แต่ให้ความรู้สึกเป็นหลุมเป็นบ่อ เหมือนกับรอยที่เกิดจากการออกแรงกดลงไปบนผิวหนัง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน