อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 493

เพราะมีคนเริ่มวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมา ว่าเพราะอะไรตระกูลซ่งจึงมีท่านหญิงสองคน ยิ่งไปกว่านั้นท่านหญิงสองคนนี้พอดูดีดีแล้วก็ไม่ได้ทำอะไรที่คู่ควรกับตำแหน่งท่านหญิงที่ได้รับพระราชทานมาเอาเสียเลย

แต่ลมเช่นนี้ก็ไม่กล้าที่จะพัดกวาดมากนัก เพียงแต่ทั่วทั้งเมืองกำลังพูดกัน จะอย่างไรก็ต้องลือเข้าไปถึงในวัง

ไทเฮาสบโอกาสทันที ตรงเข้าไปหาองค์จักรพรรดิก่อน

"องค์จักรพรรดิ ประชาชนเริ่มคลางแคลงกับในวังแล้ว ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ก็ไม่ใช่เรื่องเล็กด้วย เรื่องนี้จะให้รุนแรงไปกว่านี้ไม่ได้ ดังนั้น ไม่ว่าพี่น้องตระกูลซ่งทั้งสองจะไปก่อเรื่องอะไรมา ครั้งนี้ก็ยังวุ่นวายมาถึงเบื้องพระพักตร์องค์จักรพรรดิแล้ว องค์จักรพรรดิจะลำเอียงให้พวกนางไม่ได้แล้วนะ"

"เสด็จแม่ ข้าไม่ได้ลำเอียงกับพวกนาง" องค์จักรพรรดิสีหน้ากลัดกลุ้ม รู้แค่ว่าไทเฮาพูดเช่นนี้ก็เพื่อตัวเขาเอง ที่เขากลัดกลุ้มคือพี่น้องตระกูลซ่ง "ก่อนหน้านี้ที่พระราชทานตำแหน่งท่านหญิงก็ไม่มีใครพูดว่าไม่เหมาะสม แล้วนี่ไปก่อเรื่องอะไรมากัน?"

"พวกนางสองปีนี้ทำการใดก็เหมือนจะใจร้อนไปหน่อย เฮ้อ เด็กสาวนี่ล่ะหนา เช่นนั้นองค์จักรพรรดิก็ต้องดูแลให้มากหน่อย ก่อนหน้านี้ที่เด็กคนนั้นไปต้าชื่อข้าก็รู้สึกไม่ค่อยเหมาะควรแล้ว ต้องโทษที่ข้าไม่ได้เข้าไปห้ามปราม" ไทเฮาถอนหายใจ

"โตๆ กันแล้ว ตอนนี้ข้างนอกลือกันว่าอวิ๋นเหยาไปสร้างความสัมพันธ์สนิทที่ผิดปกติกับองค์รัชทายาทต้าชื่อ นางยังไม่รู้จักลำดับความสำคัญได้อีกหรือ? คิดว่าอยู่ที่ต้าชื่อแล้วจะไม่มีคนเห็น ลือมาไม่ถึงแคว้นเจาหรือไรกัน!"

องค์จักรพรรดิโกรธขึ้นไปอีก

ซ่งอวิ๋นเหยากลับมาเมืองหลวงครั้งนี้ทำเขาขายหน้าจริงๆ

ทำไมกัน เหล่าคุณชายหล่อเหลามากความสามารถของแคว้นเจา ยังสู้องค์รัชทายาทต้าชื่อไม่ได้หรือ?

ด้านนอกลือกันเป็นตุเป็นตะ ไม่มีทางที่จะไม่มีคนสร้างเรื่องขึ้นมาเล่นงานนางโดยเฉพาะหรอกกระมัง?

"เรื่องเหล่านี้ เดิมทีถ้าอวิ๋นเหยาลุกขึ้นมาเอง แล้วไปให้หลันยวนช่วยทำลายข่าวลือ หรือไม่ก็ลดท่าทีตนเองลง เชิญฟู่จาวหนิงออกไปเดินด้วยกันภายนอกสักรอบหนึ่ง เรื่องราวข่าวลือมันก็เปลี่ยนไปแล้ว"

องค์จักรพรรดิอันที่จริงก่อนหน้านี้ก็คิดหาวิธีแก้ปัญหาอยู่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน