อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 494

บันทึกเล่มเล็กนั่น เหมือนจะเป็นบันทึกประจำวันของฟู่หลินซื่อ

ฟู่จาวหนิงคิดไม่ถึงว่าฟู่หลินซื่อจะมีความเคยชินจดบันทึกด้วย

แต่ว่านางก็ไม่ได้แค่จดบันทึกอย่างเดียว แต่ยังเขียนบทกลอนลงไปด้วย บาทีก็วาดรูปลงไป

ตัวหนังสือของฟู่หลินซื่อสวยสง่างดงาม ถ้าหากมองเห็นคนจากตัวอักษรได้ล่ะก็ ก็ควรจะเป็นหญิงสาวที่อ่อนโยนคนหนึ่ง

ภาพของนางเองก็ดูมีจิตวิญญาณด้วย ต่อให้เป็นแค่ภาพดอกไม้ดอกเดียว ดอกไม้ที่กลีบไม่สมบูรณ์กับแมลงตัวน้อยบนกลีบดอกไม้ก็ทำให้ดอกไม้เหมือนมีชีวิตขึ้นมา

ฟู่จาวหนิงใช้เวลาไปครึ่งวันถึงเปิดอ่านหมด เลือกประโยคที่มีอารมณ์ส่วนหนึ่ง และยังมีบางส่วนที่กระตุ้นความทรงจำฟู่หลินซื่อออกมา

"สะใภ้ใหญ่บอกว่า หลังจากออกเรือนต้องดูแลครอบครัวพ่อแม่ให้ดี ไม่เช่นนั้นหลายปีนี้ในบ้านก็คงจะเลี้ยงข้ามาเสียเปล่า เดิมทีเงินเหล่านั้นที่เลี้ยงดูข้าส่วนที่เหลือก็สามารถมอบให้กับลูกสาวของบ้านพวกเขาได้"

""ท่านแม่บอกว่า หลังจากนี้ในบ้านเหล่าหลานสาวหลานชายแต่งงานไป ข้าก็ต้องส่งของขวัญให้มากๆ ไม่ให้เสียแรงที่พวกเขาเรียกข้าว่าป้า"

"สามีดีกับข้ามาก แต่บ้านสองบ้านสามตระกูลฟู่กลับมีเจตนาไม่ดีกับข้า"

"รู้สึกว่าบ้านสี่แปลกประหลาด"

"ช่วงนี้มีความรู้สึกเหมือนถูกคนจับตาดูอยู่ตลอด พอบอกสามีไป สามีก็พูดว่าเขาจะไปตรวจสอบ แต่วันนี้เขากลับมากลับบาดเจ็บ และไม่รู้ว่าคนที่ทำร้ายเขาจงใจหรือไม่"

"ช่วงนี้ตระกูลฟู่และสามีข้าดูมีบรรยากาศรุนแรงอยู่"

ฟู่จาวหนิงจัดการทำสัญลักษณ์เอาไว้ในคำพูดเหล่านี้

เหล่านี้ล้วนอธิบายออกมาถึงปัญหาบางส่วน แม้จะเป็นไปได้มากว่าตระกูลหลินเพียงแค่ให้ความสำคัญกับผู้ชายมากกว่าหญิงเท่านั้น แต่ว่าคนมากมายก็ยังพูดเช่นนี้กับฟู่หลินซื่อ จนเป็นท่าทีเหมือนอยากจะบีบเค้นนางให้ตาย นี่ก็สามารถอธิบายได้อีกว่าฟู่หลินซ์่อไม่ใช่ลูกสาวแท้ๆ ของตระกูลหลิน

"คุณหนู" เสี่ยวเถายกของว่างเข้ามาหานาง ยิ้มจนดวงตาเปล่งประกาย "ท่านรู้ไหมว่าช่วงนี้ภายนอกลือกันให้หนาหูเรื่องของท่านหญิงทั้งสองในตระกูลซ่ง!"

เสี่ยวเถาแม้จะรู้สึกว่าการทับถมคนอื่นเช่นนี้มันไม่ดี แต่ว่าซ่งอวิ๋นเหยาเองก็คิดจะทำลายชื่อเสียงคุณหนูของนาง นางเองก็ไม่ได้มีจิตใจแม่พระเสียที่จะไปเห็นใจซ่งอวิ๋นเหยาเสียด้วย!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน