อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 499

"ยังเก็บไว้อีกหรือ? ความรู้สึกนายบ่าวลึกล้ำจริงๆ ด้วย"

ฟู่จาวหนิงร้องเชอะขึ้น

จินเสวี่ยกับไป๋ซวงสองคนนั้น ถ้านางกลายเป็นนายหญิงของจวนอ๋องเจวี้ยนจริงๆ ล่ะก็ ไม่มีทางปล่อยพวกนางไว้แน่

แต่ถึงอย่างไรนางก็ยังไม่ใช่ เซียวหลันยวนคิดจะเก็บพวกนางไว้ นางเองก็ไม่มีทางเลือก

"ไป๋ซวงกับจินเสวี่ย ท่านอ๋องเก็บเอาไว้ก็น่าจะเพราะยังมีประโยชน์อู่นั่นล่ะ" หงจั๋วเดาขึ้นมา

"พระชายา เลิกพูดเรื่องนีก้่อน ความหมายของข้าน้อยก็คือ สองวันก่อนข้าไปรับของทางนั้นมา แล้วบังเอิญไปได้ยินไป๋ซวงกับจินเสวี่ยพูดขึ้นว่า ท่านอ๋องตอนเด็กเหมือนจะเคยถูกแม่นางตัวน้อยคนหนึ่งช่วยไว้ หลายปีมาแล้ว ท่านอ๋องเคยนำแม่นางตัวน้อยนี้ไปทำนายดอกท้อครั้งหนึ่ง ท่านอ๋องบอกว่า ถึงตอนนั้นจะให้นางมาเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน"

"หา?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกเหมือนไปสอดรู้สอดเห็นชาวบ้านเข้าเสียแล้ว

"ดังนั้น กระโปรงชุดนั้น จึงเป็นขนาดที่ท่านอ๋องอนุมานรูปร่างของแม่นางน้อยในตอนนั้นออกมา ว่ากันว่าแม่นางคนนั้นตัวผอมมาก ดังนั้นหลังจากนี้กระโปรงตัวนี้จึงตัดขึ้นตามนั้น เดิมทีพวกนางเองก็คิดว่ากระโปรงตัวนั้นจะถูกทิ้งไว้ตลอด ถึงอย่างไรก็ไม่แน่ว่าจะหาตัวแม่นางตัวน้อยคนนั้นพบอีกด้วย"

เฝิ่นซิงเอ่ยกับหงจั๋วต่อ "หลังจากนั้นพวกนางก็ทยอยกันไม่สงบเสียแล้ว หลังจากกระโปรงตัวนั้นตัดเสร็จ ท่านอ๋องก็ไม่ให้พวกนางได้แตะเลยแม้แต่ครั้งเดียว ตอนนี้จู่ๆ กลับพลิกออกมาปรับเปลี่ยนขนาดตามตัวท่าน ให้ท่านได้สวมกระโปรงตัวนั้นเสียแล้ว"

หงจั๋วเองก็ตื่นเต้นมาก "ถูกต้องถูกต้อง ไป๋ซวงบอกว่า กระโปรงตัวนั้นในใจพวกนางก็เทียบเท่ากับพระชายาแล้ว กระโปรงตัวนั้นในเมื่อให้ท่านสวม นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าในใจท่านอ๋องเห็นท่านเป็นภรรยาแล้วหรอกหรือ?"

ฟู่จาวหนิงไม่พูดอะไรอีก

สิ่งนี้ทำให้นางไม่กล้าจินตนาการจริงๆ เซียวหลันยวนผู้ชายต่ำช้าคนนั้นเองก็ไม่รู้ว่าคิดอย่างไร

"พระชายาลองสวมเสื้อใหม่นี้หน่อยไหม?" หงจั๋วถาม

"ไม่ลองแล้ว"

นางพักผ่อนครู่หนึ่ง ตอนเวลาอาหารเย็น คนใช้ก็เข้ามาเรียกนาง

ตอนไปถึงเซียวหลันยวนก็ปลอดหน้ากากนั่งรออยู่หน้าโต๊ะแล้ว กำลังดื่มน้ำแกง

ฟู่จาวหนิงเดินเข้าไป นั่งลงตรงหน้าเขา

อาหารเต็มโต๊ะ ดูแล้วครบทั้งรสสีกลิ่น พอดมกลิ่นหอมของอาหาร ท้องของนางก็ร้องดังจ๊อกๆ

เซียวหลันยวนแหงนตาเหลือบมองนางผาดหนึ่ง ยื่นชามน้ำแกงส่งไปด้านหน้านาง

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน