อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 498

ฟู่จาวหนิงพอเงยหน้าก็เห็นเซียวหลันยวน

ม่านรถม้าจวนอ๋องม้วนขึ้นอยู่ เขาสวมหน้ากาก นั่งอยู่ในรถสองมือประคองเตาอุ่นเอาไว้ ทำท่าทางเหมือนรออยู่นานแล้ว

แต่รถม้านั่นจะต้องเข้ามากะทันหันแน่นอน ไม่เช่นนั้นเฉินซานทำไมจะต้องรีบหยุดรถตัวโก่งขนาดนี้?

จะต้องออกมาจากซอยข้างๆ แน่

ฟู่จาวหนิงมองเซียวหลันยวนเงียบๆ ในใจก็ระแวง

นี่คิดจะทำอะไรกัน?

ก่อนหน้านี้ไม่ใช่ว่าตรวจเจออะไรก็ไม่ยอมบอกนางหรอกหรือ แต่กลับวิ่งแจ้นไปหาเสิ่นเสวียน?

"พวกท่านจะไปหาท่านเสิ่นหรือ?" ฟู่จาวหนิงถาม ขณะเดียวกันก็บอกกับเฉินซานว่า "พวกเขาถ้าจะพวกเราก็หลบหน่อย"

สิ่งที่นางคิดถึงก็คือพวกเขาจะไปเรือนตระกูลเสิ่น ตอนนี้บังเอิญมาเจอกัน

เฉินซานขานรับ "ขอรับ"

ขณะที่เตรียมจะถอยออก ชิงอีก็ร้องเรียกขึ้นมา "พระชายา พวกเราไม่ได้จะไปเรือนตระกูลเสิ่น แต่มารับท่านต่างหาก คืนนี้กลับไปกินข้าวเย็นที่จวนอ๋องเถิด ให้คนครัวจัดเตรียมไว้แล้ว"

"หา?

"ฟู่จาวหนิงมึนงง ปากอ้าพะงาบ ตั้งตัวไม่ทันไปพักหนึ่ง"

เซียวหลันยวนคิดจะทำอะไร?

"เฉินซาน เจ้ากลับไปก่อนเถอะ ไปบอกผู้เฒ่าฟู่เสียหน่อย" ชิงอีเอ่ยกับเฉินซาน

เฉินซานหันหน้าไปมองฟู่จาวหนิง "คุณหนู?"

ถ้าคุณหนูของบ้านนางไม่ลงจากรถม้า และไม่คิดจะไปจวนอ๋องล่ะก็ เขาจะขับกลับไปเองได้อย่างไรกัน?

"ข้าไปไปแล้ว คืนนี้จะกลับไปกินข้าวกับท่านปู่" ฟู่จาวหนิงเอ่ยขึ้น

ชิงอีหันหน้าไปมองอ๋องเจวี้ยน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน