เข้าสู่ระบบผ่าน

อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 497

ฟู่จาวหนิงตะลึงงัน

เซียวหลันยวนช่วยตรวจสอบเรื่องนี้ให้จริงๆ หรือ? ยิ่งไปกว่านั้นยังตรวจสอบพบแล้วด้วย? เขาทำไมถึงไม่พูดอะไรกับนาง แต่ยังเอาข่าวส่งมาทางเสิ่นเสวียนทางนี้ก่อน?

หรือจะเพราะครึ่งที่แล้วที่นอกประตูใหญ่บ้านตระกูลฟู่นางพูดว่าจะไม่ปล่อยซ่งอวิ๋นเหยาไป ดังนั้นเขาจึงกลัดกลุ้ม จนไม่อยากจะเห็นหน้านางแล้วกัน?

นางเองก็บอกตนเองไม่ได้พักหนึ่งว่านี่มันอารมณ์อะไร

"่ตระกูลหลินในตอนนั้นมีลูกสาวอยู่หนึ่งคนจริง" เสิ่นเสวียนเอ่ยขึ้น "แต่ว่า ว่ากันว่าลูกสาวคนนั้นเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นระหว่างที่ท่านยายหลินพาไปพบญาติบ้านแม่ อ๋องเจวี้ยนตรวจสอบไปยังบ้านฝ่ายแม่ของท่านยายหลิน ทางนั้นมีคนที่นึกเรื่องครั้งนั้นออก บอกว่าตอนนั้นท่านยายหลินกับตัวเด็กนั้นซมซานอย่างมาก"

"แล้วหลังจากนั้นล่ะ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้นอย่างอดไม่อยู่

เสิ่นเสวียนมองนางลึกๆ ผาดหนึ่ง เอ่ยต่อว่า "หลังจากนั้น อ๋องเจวี้ยนบอกว่าได้ไปที่หมู่บ้านนั้นด้วยตนเองรอบหนึ่ง จึงถามสถานการณ์หลักๆ ออกมาได้ อย่างเช่นว่า หลังจากเกิดเรื่องไม่คาดคิด เด็กที่ท่านยายหลินพามายังเป็นคนเดียวกันไหม เขาบอกว่า สุขภาพของข้า กับสุขภาพของเขาล้วนไม่ดีกันทั้งคู่ น่าจะต้องให้ท่านไป"

"ตรวจสอบมาตั้งขนาดนี้แล้ว จะตรวจให้มากขึ้นอีกหน่อยไม่ได้หรือไรกัน?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกหมดคำจะพูด

ในเมื่อตรวจมาถึงนี่แล้ว จะถามให้ละเอียดอีกหน่อยไม่ได้หรือ?

"ท่านกับอ๋องเจวี้ยน ทะเลาะกันอยู่หรือ?" เสิ่นเสวียนถาม

ฟู่จาวหนิงตั้งสติกลับมา "ท่านเสิ่นคงคงไม่ได้รู้สึกว่าพวกเราทะเลาะกันจนไม่เป็นเรื่องเป็นราว แล้วเขาก็ใช้วิธีนี้ดึงท่านมาเป็นคนกลางหรอกใช่ไหม?"

นี่มันต่างอะไรกับเด็กสองคนทะเลาะกัน? เซียวหลันยวนไร้เดียงสาขนาดนี้เชียวหรือ?

เสิ่นเสวียนหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง

"ช่วงหลายวันนี้เรื่องที่หญิงสาวตระกูลซ่งจะทำร้ายท่าน แต่กลับหันไปทำร้ายรัฐทายาทเซียวแทนกำลังลือกันกระฉ่อน ข้าเองก็ได้ยินมาบ้างแล้ว"

ฟู่จาวหนิงในสั่นกึก "ท่านหาคนมาช่วยเหลือใช่ไหม?"

นางกะไว้แล้ว!

อันที่จริงหลังจากที่นางไม่ได้ลงมืออะไรเท่าไรนัก ภายนอกกลับลือกันใหญ่โต ยิ่งไปกว่านั้นยังกระพือให้นางดูดีขึ้นด้วย น้ำโคลนไม่กระเซ็นมาทางนางเลยแม้แต่น้อย นางเองก็ยังคิดว่านี่ตนเองดวงดีใช่ไหม พระเจ้ายืนอยู่ข้างนางทางนี้ ตอนนี้จู่ๆ กลับรู้สึกว่าน่าจะได้รับความช่วยเหลือนจากเสิ่นเสวียนเข้ามาเสียอย่างนั้น

"ฮ่าๆ นายท่าน ข้าบอกแล้วว่าคุณหนูจาวหนิงฉลาดมาก ต้องเดาถูกแน่นอน" ลุงลั่วที่อยู่ข้างๆ หัวเราะขึ้นมาอย่างเบิกบาน

เขารุ้สึกว่าฟู่จาวหนิงฉลาดจริงๆ เดาออกด้วยว่านายท่านเป็นคนลงมือ!

บทที่ 497 1

บทที่ 497 2

บทที่ 497 3

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส