อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 497

ฟู่จาวหนิงตะลึงงัน

เซียวหลันยวนช่วยตรวจสอบเรื่องนี้ให้จริงๆ หรือ? ยิ่งไปกว่านั้นยังตรวจสอบพบแล้วด้วย? เขาทำไมถึงไม่พูดอะไรกับนาง แต่ยังเอาข่าวส่งมาทางเสิ่นเสวียนทางนี้ก่อน?

หรือจะเพราะครึ่งที่แล้วที่นอกประตูใหญ่บ้านตระกูลฟู่นางพูดว่าจะไม่ปล่อยซ่งอวิ๋นเหยาไป ดังนั้นเขาจึงกลัดกลุ้ม จนไม่อยากจะเห็นหน้านางแล้วกัน?

นางเองก็บอกตนเองไม่ได้พักหนึ่งว่านี่มันอารมณ์อะไร

"่ตระกูลหลินในตอนนั้นมีลูกสาวอยู่หนึ่งคนจริง" เสิ่นเสวียนเอ่ยขึ้น "แต่ว่า ว่ากันว่าลูกสาวคนนั้นเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นระหว่างที่ท่านยายหลินพาไปพบญาติบ้านแม่ อ๋องเจวี้ยนตรวจสอบไปยังบ้านฝ่ายแม่ของท่านยายหลิน ทางนั้นมีคนที่นึกเรื่องครั้งนั้นออก บอกว่าตอนนั้นท่านยายหลินกับตัวเด็กนั้นซมซานอย่างมาก"

"แล้วหลังจากนั้นล่ะ?" ฟู่จาวหนิงถามขึ้นอย่างอดไม่อยู่

เสิ่นเสวียนมองนางลึกๆ ผาดหนึ่ง เอ่ยต่อว่า "หลังจากนั้น อ๋องเจวี้ยนบอกว่าได้ไปที่หมู่บ้านนั้นด้วยตนเองรอบหนึ่ง จึงถามสถานการณ์หลักๆ ออกมาได้ อย่างเช่นว่า หลังจากเกิดเรื่องไม่คาดคิด เด็กที่ท่านยายหลินพามายังเป็นคนเดียวกันไหม เขาบอกว่า สุขภาพของข้า กับสุขภาพของเขาล้วนไม่ดีกันทั้งคู่ น่าจะต้องให้ท่านไป"

"ตรวจสอบมาตั้งขนาดนี้แล้ว จะตรวจให้มากขึ้นอีกหน่อยไม่ได้หรือไรกัน?" ฟู่จาวหนิงรู้สึกหมดคำจะพูด

ในเมื่อตรวจมาถึงนี่แล้ว จะถามให้ละเอียดอีกหน่อยไม่ได้หรือ?

"ท่านกับอ๋องเจวี้ยน ทะเลาะกันอยู่หรือ?" เสิ่นเสวียนถาม

ฟู่จาวหนิงตั้งสติกลับมา "ท่านเสิ่นคงคงไม่ได้รู้สึกว่าพวกเราทะเลาะกันจนไม่เป็นเรื่องเป็นราว แล้วเขาก็ใช้วิธีนี้ดึงท่านมาเป็นคนกลางหรอกใช่ไหม?"

นี่มันต่างอะไรกับเด็กสองคนทะเลาะกัน? เซียวหลันยวนไร้เดียงสาขนาดนี้เชียวหรือ?

เสิ่นเสวียนหัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง

"ช่วงหลายวันนี้เรื่องที่หญิงสาวตระกูลซ่งจะทำร้ายท่าน แต่กลับหันไปทำร้ายรัฐทายาทเซียวแทนกำลังลือกันกระฉ่อน ข้าเองก็ได้ยินมาบ้างแล้ว"

ฟู่จาวหนิงในสั่นกึก "ท่านหาคนมาช่วยเหลือใช่ไหม?"

นางกะไว้แล้ว!

อันที่จริงหลังจากที่นางไม่ได้ลงมืออะไรเท่าไรนัก ภายนอกกลับลือกันใหญ่โต ยิ่งไปกว่านั้นยังกระพือให้นางดูดีขึ้นด้วย น้ำโคลนไม่กระเซ็นมาทางนางเลยแม้แต่น้อย นางเองก็ยังคิดว่านี่ตนเองดวงดีใช่ไหม พระเจ้ายืนอยู่ข้างนางทางนี้ ตอนนี้จู่ๆ กลับรู้สึกว่าน่าจะได้รับความช่วยเหลือนจากเสิ่นเสวียนเข้ามาเสียอย่างนั้น

"ฮ่าๆ นายท่าน ข้าบอกแล้วว่าคุณหนูจาวหนิงฉลาดมาก ต้องเดาถูกแน่นอน" ลุงลั่วที่อยู่ข้างๆ หัวเราะขึ้นมาอย่างเบิกบาน

เขารุ้สึกว่าฟู่จาวหนิงฉลาดจริงๆ เดาออกด้วยว่านายท่านเป็นคนลงมือ!

หญิงสาวคนนี้ น่าจะเป็นลูกของน้องสาวเขาจริงๆ

ฟู่จาวหนิงตะลึงไปครู่หนึ่ง พอได้สติกลับมา ก็รีบลุกขึ้นยืน นางมองแผ่นหลังของเสิ่นเสวียน "ได้"

นางเองก็ตื้นตันมา ใจเองก็เต้นระรัวมันเกิดอะไรขึ้น?

เสิ่นเสวียนยอมรับนางแล้วหรือ?

รอจนเสิ่นเสวียนฝังเข็มเสร็๗ ตอนออกจากบ้านตระกูลเสิ่น ฟู่จาวหนิงยังตั้งตัวไม่ค่อยติด นางมีท่านลุงเพิ่มมาคนหนึ่งแล้วหรือ?

"ครืด..."

เฉินซานจู่ๆ ก็หยุดรถม้าลง และเนื่องจากกะทันหันเกินไป ฟู่จาวหนิงด้วยความเคยชิน หัวโยกยื่นไปข้างหน้า ส่วนมือก็รีบคว้าจับเอาไว้

"เกิดอะไรขึ้น?"

นางเลิกม่านรถออก