อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 496

เซียวหลันยวลุกขึ้นยืน

"อืม"

พรึบ...

ชิงอีสูดลมหายใจเย็น เขารู้อยู่แล้วว่ากำลังภายในของท่านอ๋องลึกล้ำน่าตกตะลึง แต่ตอนนี้ก็ยังถูกทำให้ตกตะลึงอีกครั้ง

ฝั่งตรงข้ามเลยนะ แล้วยังปิดประตูอีกด้วย แต่ก็ยังได้ยินอีกหรือ?

"พวกเสียงเล่าลือด้านนอก หาคนมาสยบลงเสียหน่อย" เซียวหลันยวนเอ่ยขึ้นอีก

ชิงอีงงัน "ท่านอ๋อง ท่านหมายถึง เรื่องของท่านหญิงอวิ๋นเหยาหรือ?"

"ไม่งั้นจะเรื่องอะไรล่ะ?"

"เรื่องนี้ก็แปลกประหลาด กระดาษเรียกร้องความเป็นธรรมที่แปะอยู่ทุกที่นั่นก็ไม่รู้ว่าใครเขียนขึ้น แต่ก็ยังกระพือใจคนได้เป็นอย่างดี ยิ่งไปกว่านั้น ข้าน้อยรู้สึกว่าเบื้องหลังมีคนคอยควบคุมทิศทางการลืออยู่ตลอด"

ที่สำคัญที่สุดคือ ซ่งอวิ๋นเหยาคนนั้นถ้าเป็นอย่างที่กระดาษนั่นเขียนไว้จริงๆ ก็คงจะออกจากเรือนไม่ได้แล้ว

"นายท่าน ถ้าหากท่านหญิงอวิ๋นเหยาออกจากเรือนมาจริงๆ อีกฝ่ายก็น่าจะมีวิธีการทำให้ประชาชนทั้งเมืองพูดคุยเรื่องไม่ดีเกี่ยวกับนางได้ต่อ"

ครั้งนี้รู้สึกว่าคนที่อยู่เบื้องหลังคิดจะตอกตะปูปิดฝาโรงชื่อเสียงของซ่งอวิ๋นเหยาทิ้งเสียแล้ว

จะไม่ให้นางมีชื่อเสียงดีงามเช่นแต่ก่อนอีก

ซ่งอวิ๋นเหยาที่เหมือนมนุษย์ในคราบเทพธิดาเซียน แค่ไม่กี่วันก็กลายเป็น "หญิงสารเลว" "ท่านหญิงงูพิษ" ที่ถูกแดกดันไปทุกหนแห่งเสียแล้ว ภาพพจน์ย่อยยับลงไปในไม่นาน

เซียวหลันยวนไม่พูดอะไร เปิดประตูแล้วเดินออกไป

พอเห็นว่าท่านอ๋องดูอารมณ์ไม่คอ่ยดีนัก

ชิงอีก็ไม่กล้าพูดอะไรอีก รีบร้อนตามออกไป

ฟู่จาวหนิงไปยังเรือนตระกูลเสิ่นอีกครั้ง

เสิ่นเสวียนพอเห็นนางก็กวักมือ "มาลองชิมชาใหม่กัน"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน