อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 504

นางเห็นแค่เขาเดินออกไปจากห้องอาหาร แต่ไม่เห็นว่าเขาไปทางไหนแล้ว เลยคาดเดาว่าเขาน่าจะออกไปแล้ว

และที่ทำให้เขานั ่งไม่อยู่เช่นนี้ สิ่งยืนยันนั่นจะต้องสำคัญกับเขามากจริงๆ

"เรียนพระชายา ขอรับ"

"เขาพาองครักษ์ลับไปด้วยไหม?"

"หกคน"

"แล้วกลับไปผ้าคลุมหรือยัง?" ฟู่จาวหนิงถามต่อ

องครักษ์ลับชะงัก "ไม่ได้กลับขอรับ"

เช่นนี้ก็คงจะออกไปอย่างเร่งร้อนมาก

ฟู่จาวหนิงจุ๊ปากเสียงหนึ่ง "ข้าจะไปห้องเขาหยิบผ้าคลุมกับเตาอังมือ"

"ขอรับ"

นางบอกกับองครักษ์ลับคำหนึ่ง เพื่อไม่ให้พวกเขาอีกเดี๋ยวจะเข้ามาขวางนาง ถึงอย่างไรเซียวหลันยวนหลังจากพิธีอภิเษกวันนั้นก็ให้นางย้ายออกมาแล้วไม่ได้ยอมให้นางพักอยู่ที่นั่น นางเองก็เข้าใจตำแหน่งนางดี ว่าไม่ใช่ภรรยาที่แท้จริงของเขา

แต่พอนางเพิ่งพูดจบ องครักษ์ลับก็ขานรับกลับมาทันที ทำเอาฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดหน่อยๆ

"ไม่ขวางข้าหรือ?"

"ท่านอ๋องวันนี้บอกไว้แล้ว พระชายาสามารถเข้าไปได้"

คำพูดขององครักษ์ลับทำฟู่จาวหนิงตกตะลึงอีกครั้ง

เซียวหลันยวนทำอะไร? ทดสอบนางหรือ? จะหยั่งเชิงนางหรือ?

แต่ว่านางก็ไม่ได้คิดเยอะ ไปห้องของเขาหอบผ้าคลุมออกมาตัวหนึ่ง จากนั้นก็หยิบเตาอังมือมาด้วย วันนี้เห็นเขานั่งในรถม้าใช้เตาอังมืออยู่จึงรู้ว่าร่างกายของเขาคงจะเย็นขึ้นอีกแล้ว

หลังจากหอบของมาแล้วนางก็ออกจากจวนอ๋องอย่างรวดเร็ว

สืออีสือซานติดตามมาด้วย

"คุณหนู ท่านจะไปหาท่านอ๋องหรือ?"

เห็นแผ่นหลังเขาเย็นชาเช่นนี้ ชิ่งอวิ๋นเซียวก็ร้องซี๊ด หมุนตัวหาชิงอี "ถ้าหากหาสิ่งยืนยันไม่เจอจริงๆ อ๋องเจวี้ยนจะเด็ดหัวข้าไหม?"

ชิงอีเองก็สีหน้าไร้อารมณ์ "แน่นอน"

สิ่งยืนยันชิ้นนั้นสำหรับท่านอ๋องแล้วสำคัญมาก!

ชิ่งอวิ๋นเซียวใบหน้าคร่ำครวญขึ้นทันที ถ้ารู้แต่แรกคงไม่รับตำแหน่งผู้นำตระกูลนี้แล้ว ถ้าท่านปู่ยังมีชีวิตอยู่ ตรงมาจัดการเองก็น่าจะดี

ในความมืด เงามืดร่างหนึ่งแฝงตัวเข้าไปอย่างไร้ซุ่มเสียง ตัวแนบติดกำแพง

ต่อให้อยู่ต่อหน้ายอดฝีมืออย่างพวกชิงอี ก็ยังไม่มีกลิ่นอายเผยออกมาเลยแม้แต่น้อย

สายลมพัด นำเสียงสนทนาของชิงอีกับชิ่งอวิ๋นเซียวเข้ามาด้วย

"สิ่งยืนยันของตระกูลชิ่งหายไปแล้ว เรื่องนี้จะให้ผู้นำตระกูลฮู่รู้ไม่ได้ใช่ไหมนะ? แล้วก็องค์จักรพรรดิทางนั้นเองก็ห้ามแพร่งพรายด้วยสิ? พวกเขาจะหาข้ออ้างไม่คืนสิ่งยืนยันจากเรื่องนี้หรือเปล่า?"

"ผู้นำน้อยตระกูลชิ่ง เช่นนั้นท่านก็รีบหาเถิด"