อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 506

"แม่ของเจ้าไม่ใชว่าเป็นนักบุญหญิงคนก่อนของเผ่าโม๋ลั่วหรือ? เพียงแต่ออกเรือนไปยังแดนใต้"

"ถูกต้อง ตอนที่ข้าอยู่บนถนนก็ติดต่อกับนักบุญหญิงในเผ่าตอนนี้แล้ว นางเองก็อยู่ที่เมืองหลวงเช่นกัน นางรู้ว่าข้าจะเข้ามาบอกว่ามีเรื่องให้ข้าช่วยเหลือ ข้าเองก็สามารถร่วมมือกับนางได้พอดี แค่หาสิ่งของไม่ใช่ปัญหา"

"เจ้าหมายถึง"

"ก็อย่างที่ท่านคิดนั่นล่ะ"

"เช่นนั้นก็ดี เจ้าตอนนี้ก็ไปหานางเถอะ ยิ่งเสียเวลายิ่งไม่ดี คนของจวนอ๋องเจวี้ยนหาของไปทั้งคืนแล้ว พวกเราจะเสียเวลาอีกไม่ได้"

แม่นางเจี๋ยพยักหน้า ดึงผ้าคลุมกลับขึ้นไป จากนั้นก็ออกประตูไปอีกครั้ง

และที่ตะวันออกเมือง ในเรือนเล็กแห่งหนึ่งที่ไม่ห่างออกไปนัก ไห่ฉางจวิ้นก็ได้ยิน เสียงเคาะหน้าต่างก๊อกๆ ทันใดนั้นก็ตกใจลุกขึ้นนั่งทันที

ซือถูไป๋พาอาเพียนออกจากเมืองหลวงไปชั่วคราวเนื่องจากมีธุระ ไหมใจโลหิตของนางก็ยังหาไม่เจอเลยไม่ไปไหน จึงไม่กล้าพัวพันต่อ

ยังดีที่ช่วงหลายวันนี้ทำให้นางเจอกับคุณชายที่หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่ง มาจากเจียงหนาน ปล่อยเช่าเรือนเล็กเรือนหนึ่งที่นี่ ส่วนตัวเขาจะไปฝากตัวเป็นศิษย์กับอาจารย์เพื่อร่ำเรียน นางจึงติดตามเข้ามาพักด้วย

ถ้าซือถูไป๋ยังไม่กลับมาชั่วคราว หลังจากนางหาไหมใจโลหิตพบก็นอนกับคุณชายคนนี้แล้วรับเมล็ดพันธุ์จากเขามาเลยก็แล้วกัน

นางรอให้แม่นางเจี๋ยเข้ามาหาอยู่ตลอด

พอประตูเปิด แม่นางเจี๋ยก็พุ่งตัวเข้ามา ไห่ฉางจวิ้นได้กลิ่นอะไรบางอย่าง ไม่ได้ลงมือออกไป

"เจ้าคือแม่นางเจี๋ยหรือ?"

แม่นางเจี๋ยปิดประตู "จุดไฟ"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน