อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 513

"คุณหนู!"

สืออีในที่สุดก็ตามมาทัน อันที่จิรงก็ไม่ได้นานนัก

คำนวณดูแล้วเขาก็มาช้าแค่นิดเดียว เพราะก่อนหน้านี้ถูกเล่นงานจนบาดเจ็บภายใน ตอนที่ใช้งานกำลังภายในจึงมีอุปสรรคอยู่บ้าง

ตอนที่เข้ามาเขาก็เห็นฟู่จาวหนิงกำลังใช้ปลายเท้าเตะไปที่คนชุดเขียว นี่มันน่าตกตะลึงเสียเหลือเกิน

"ไม่เป็นไร เขาแค่สลบไปน่ะ น่าจะหลับไปสักสองวันถึงตื่นขึ้นมา"

ฟู่จาวหนิงดูมั่นอกมั่นใจกับยาที่ตนเองสกัดขึ้นมาก

"อาวุธลับที่ท่านใช้หรือ?" สืออี ตกตะลึงอย่างมาก

เขากับสือซษนล้วนรับมือคนชุดเขียวนี้ไม่ไหว ฟู่จาวหนิงคนเดียวกลับรับมือเขาไว้แล้ว อาวุธลับของนางร้ายกาจขนาดนี้เลยหรือ?

"ใช่แล้ว"

ฟู่จาวหนิงโค้งตัวลงดึงเข็มยาชาบนแผ่นหลังคนชุดเขียวโยนเข้าไปในห้องมิติเรียบร้อย

ต้องกลบร่องรอยให้มิด

"เจ้าเป็นอย่างไรบ้าง?"

ฟู่จาวหนิงลุกขึ้นมา ค้นยาออกมาเม็ดหนึ่งยื่นออกไป "กินลงไป"

สืออีไม่ลังเลแม้แต่น้อย รับแล้วกลืนลงไปทันที

พอยาลูกกลอนเม็ดหนึ่งลงไป เพียงไม่นานในตันเถียนก็มีความอุ่นวาบ ทำให้เขาอบอุ่นขึ้นมา

ซู๊ด

ยานี้ของคุณหนูดีต่ออาการบาดเจ็บภายใน ฤทธิ์ของยานี้ดีมากจริงๆ!

แม้เวลาสถานที่จะไม่ถูกต้อง แต่สืออีก็อดถามขึ้นมาไม่ได้ "คุณหนู ยานี้ถ้าเอาไปขาย หนึ่งเม็ดขายได้สองร้อยตำลึงเลยนะขอรับ"

พูดมาเวลานี้ ตัวเขาเองก็รู้สึกว่าสภาพตนเองดีขึ้นมากแล้ว

ฟู่จาวหนิงมองไปด้านหลังเขาโดยสัญชาตญาณ แต่ก็ไม่เห็นเซียวหลันยวนเลย นางบอกไม่ถูกว่าในใจตอนนี้มันรู้สึกอย่างไร

"ท่านอ๋องล่ะ?" สืออีถาม

"ที่ตระกูลซ่งมีปัญหาแน่ ไม่สิ ควรพูดว่าท่านหญิงอวิ๋นเหยาที่มีปัญหา นางทางนั้นมีองครักษ์ลับอยู่ไม่น้อย ขวางไม่ให้ข้าน้อยเข้าไป ข้ายังไม่เจอกับท่านอ๋องเลย"

สือซานก้มหน้าต่ำ

"เฮอะ"

ฟู่จาวหนิงหัวเราะประชดประชันขึ้นมา

ไม่แน่ว่าพวกเขาอาจจะคุยกระหนุงกระหนิงกัน ดังนั้นเลยให้ทหารเข้ามาคุมกันไม่ให้คนไปรบกวน ถึงอย่างไรตอนที่นางออกมาที่นั่นยังไม่มีทหารคุ้มกันอยู่เลย

"ไป"

ฟู่จาวหนิงมองคนชุดเขียวที่ถูกสืออีแบกไว้ มุมปากก็ยกเป็นรอยยิ้มแดกดัน