อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส นิยาย บท 514

ชายหนุ่มคนนี้มีวรยุทธ์ทั้งตัว แต่กลับยอมเป็นทหารอยู่ข้างกายซ่งอวิ๋นเหยา สวมเครื่องแต่งกายก็ไม่ใช่องครักษ์ของจวนตระกูลซ่ง

นางเดาว่าคนผู้นี้ยอมติดตามมาคุ้มครองข้างกายซ่งอวิ๋นเหยาเอง สิ่งที่เขาพูดเมื่อครู่ ก็ยกซ่งอวิ๋นเหยาเหมือนเป็นนางฟ้าในสายตาไปแล้ว ต่อให้จะชอบนางหลงนาง แต่ก็แค่คิดจะทำให้ความปรารถนาของนางเป็นจริงเท่านั้น ช่วยนางทำสิ่งที่อยากทำทั้งหมด

คนเช่นนี้ อาจจะรู้ความลับขอซ่งอวิ๋นเหยาอยู่ไม่น้อย ซ่งอวิ๋นเหยาเองจะต้องเชื่อใจตัวเขาอย่างแน่นอน

ดังนั้น คนผู้นี้ส่งมาหน้าประตูแล้ว ก็อย่าเห็นว่าข้าไม่เกรงใจนางก็แล้วกัน จะต้องง้างของจากปากเขาออกมาให้ได้!

จวนซ่ง

หลังจากซ่งอวิ๋นเหยาบอกเรื่องราวที่ตนเองรู้ออกมาจนหมดแล้ว เซียวหลันยวนก็เตรียมจะออกไป

"หลันยวน"

ซ่งอวิ๋นเหยาเรียกเขาอย่างร้อนรน

ในใจนางร้อนราวกับไฟสุม เห็นๆ อยู่ว่าพูดอะไรไปตั้งมากมาย เขาเองก็ยืนอยู่ตรงหน้าต่างนั่นพักหนึ่งแล้ว ทำไมเขาจึงไม่รู้สึกมึนหัวหรืออะไรเลย?

"ข้าเคยบอกกับเจ้าแล้ว พวกเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น ดังนั้นเจ้าอย่าเรียกชื่อข้าตรงๆ อีก ข้ากลัวว่าพระชายาจะหึงหวงเอา"

คำพูดของเซียวหลันยวนทำให้ซ่งอวิ๋นเหยาเหมือนถูกแทงในใจ

ก่อนหน้าคืนนี้นางยอมรับว่านางยังล่องไปลอยมาระหว่างผู้ชายหลายคนยังไม่ตัดสินใจว่าจะออกเรือนกับใคร อ๋องเจวี้ยนก็ไม่เลว แต่เขาไม่มีโอกาสเป็นองค์จักรพรรดิแล้ว สุขภาพร่างกายเองก็ไม่ดี ดังนั้นนางก่อนหน้านี้จึงหันไปหาองค์รัชทายาทต้าชื่อ เป็นคนที่ทุ่มเทหลงใหลนางอย่างลึกซึ้ง

แต่คืนนี้นางเพิ่งรู้ว่าตนเองที่ราบรื่นมาตลอดก่อนหน้านี้ เจอกับความยากลำบากมากมายแต่ล้วนเป็นเซ๊ยวหลันยวนที่ช่วยเหลืออยู่เบื้องหลัง ตาชั่งของนางก็เบนไปทางเซียวหลันยวนทันที

เขาเป็นชายหนุ่มที่มีความสามารถมีกำลังคน!

ตอนนี้องค์จักรพรรดิไม่กล้าทำอะไรเขาอย่างเห็นได้ชัด ดังนั้นใครจะพูดได้ว่าหลังจากนี้เขาจะไม่มีความเป็นไปได้ที่จะขึ้นเป็นจักรพรรดิกัน?

นางเอาสมบัติเดิมพันไว้บนตัวเซียวหลันยวนแล้ว!

"ข้ามีตรงไหนไม่ดีหรือ? หลายปีมานี้ท่านไม่ใช่คอยปกป้องข้าอยู่ตลอดหรอกหรือ? ข้าไม่เชื่อว่าท่านจะไม่มีใจให้เลยแม้แต่น้อย"

เซียวหลันยวนหมุนตัวมองนาง เอ่ยขึ้นอย่างประชดประชัน "เล็กน้อย? ต่อให้มีจริง ก็คือเล็กน้อยในถ้ำภูเขาตอนนั้นเท่านั้น"

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน